(بیروت ۴ ژوئیه ۲۰۱۳) – سازمان دیده بان حقوق بشر امروز اعلام كرد که وضعیت درمانی یكی از شاخص‌ترین مخالفان حاكمیت و نیز درگذشت یک فعال کارگری در زندان مشکلات زندانیانی را که در ایران با مسئله محرومیت از دسترسی به خدمات بهداشتی کافی و ملاقاتهای مرتب دست و پنجه نرم میکنند پررنگ تر کرده است. در روز ۲ ژوئیه ۲۰۱۳، نیروهای امنیتی میرحسین موسوی، کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۹ را از محل حصر خانگی به بیمارستانی در تهران منتقل کردند تا پزشکان فشار خون وی را كه بدلیل فشارهای ناشی از دوران حصر دچار نوسان‌های خطرناكی شده بود كنترل كنند. اما با وجود توصیههای پزشكان، نیروهای امنیتی تا به حال موسوی را از دریافت مراقبتهای پزشکی مرتب که مربوط به بیماری قلبی وی میشود، محروم کرده‌اند.
انتقال موسوی به بیمارستان در حالی صورت گرفت که کمتر از دو هفته قبل افشین اسانلو، فعال کارگری که ۴۲ سال داشت و حکم پنج ساله خود را در زندانی نزدیک به تهران سپری میکرد، بطور ناگهان درگذشت. به گفته مقامات اسانلو در اثر سکته قلبی جان سپرد. اعضای خانواده و بستگان بازداشتشدگان دیگری که در پی محاکمات سیاسی احکام زندان خود را سپری میکنند اظهار داشتند که محرومیت عزیزانشان از دسترسی به مراقبتهای پزشکی مناسبت و ملاقاتهای مرتب توسط مقامات انزوا و نیز نگرانیهای مرتبط در خصوص سلامتی و تندرستی آنهار را افزایش داده است.
جو استورک، معاون بخش خاورمیانه سازمان دیده بان حقوق بشر، اظهار داشت «مرگ نابه‌هنگام افشین اسانلو و انتقال موسوی به بیمارستان نورافکنی بر وضعیت نامساعد زندانیان بیمار در ایران، و بخصوص آنهایی که بدون ارتباط با دنیای بیرون نگهداری میشوند، میتابد. علت مرگ اسانلو هر چه باشد، نشانگر ابهام و آزار و اذیتهاییست که زندانیان سیاسی در ایران با آن همیشه مواجه هستند و این موضوع ضرورت نیاز به انجام اصلاحات اساسی در زندانها را به حاكمیت ایران گوشزد می‌كند».
منبعی که با پرونده پزشکی موسوی آشنایی داشت به سازمان دیده بان حقوق بشر گفت که بدلیل بیماری قلبی فشار خون وی بشدت بی ثبات بود. این منبع مطلع اظهار داشت که نیروهای امنیتی موسوی را از مراقبت پزشکی که طبق توصیه دکترها هر ۵۰ روز الزامی است محروم کرده اند و حتی اجازه بستری در بیمارستان جهت انجام دادن آزمایشهای ضروری را به او ندادند. موسوی دچار مشكلات ناشی از انسداد عروق قلب است و در سال ۲۰۱۱ تحت عمل آنژیوپلاستی قرار گرفت.
آن سال نیروهای امنیتی موسوی، همسرش زهرا رهنورد، و مهدی کروری دیگر کاندیدای معترض ریاست جمهوری سال ۲۰۰۹ را بازداشت کردند. از آن زمان تاكنون هر سه نفر بدون تفهیم اتهام و محاکمه در حصر خانگی قرار گرفته اند. گفتنییست موسوی و کروبی قبل از بازداشتشان فراخوان تظاهرات مسالمت آمیز جهت حمایت از اعتراضات مردمی در مصر و تونس را صادر کرد بودند. آنها در دوران حصر خانگی به صورت دائم به عدم اجازه ملاقات مرتب با اعضای خانواده شان اعتراض کرده اند.
همچنین در باره زندانی دیگری به نام آرش صادقی، ۲۶ ساله هم نگرانی فزاینده ای وجود دارد. او یک فعال دانشجویی است و گمان میرود هفته پنجم اعتصاب غذای خود را در سلول انفرادی اش در بند ۲۰۹ زندان اوین که تحت کنترل وزارت اطلاعات ایران قرار دارد سپری میکند. یک منبع مطلع به سازمان دیده بان حقوق بشر گفت مقامات زندان در هفتههای اخیر از ابراز هر گونه اطلاعاتی در باره وی امتناع ورزیده اند.
دختر محمد رضا پورشجری، وبلاگ نویسی که به دلیل اتهامات مربوط به ابراز عقایدش چهار سال است در زندان به سر میبرد، به سازمان دیده بان حقوق بشر گفته است مقامات از دادن مرخصی موقت به وی برای ترک زندان و انجام معالجات مورد نیاز برای درمان ناراحتی شدید قلبیاش، خودداری کرده اند.
خانواده اسانلو در روز ۲۲ ژوئن از فوت وی در زندان رجایی شهر کرج در ۲۵ کیلومتری تهران، مطلع شدند. برادر بزرگتر وی، منصور اسانلو به سازمان دیده بان حقوق بشر گفت که وی در روز ۲۰ ژوئن و ظاهراً به علت حمله قلبی در زندان درگذشته است، اگرچه مقامات رسمی زندان اصرار دارند وی قبلاً پیش از وقوع حمله قلبی به بیمارستان منتقل شده بوده است اما فرشته، خواهر اسانلو، اظهار داشت مقامات خانواده آنها را فوراً از مرگ وی باخبر نساخته‌اند و فقط پس از آنکه خانواده او در روز ۲۲ ژوئن در باره او و محل اقامتش سؤال کردند، مقامات خبر مرگ وی را تأئید کردند. وی گفت پزشکان میگویند تشخیص کامل علت مرگ برادرش ممکن است تا سه ماه به طول انجامد.
دراین رابطه استورک اظهار داشت «مقامات ایرانی باید فوراً در باره مرگ افشین اسانلو تحقیق کرده و مشخص کنند که آیا وقوع این حادثه علل طبیعی داشته است یا اینکه به علت شرایط زندان یا هر گونه بدرفتاری دیگر واقع شده است».
یک منبع مطلع به سازمان دیده بان حقوق بشر گفت مقامات، صادقی را در تاریخ ۱۵ ژانویه ۲۰۱۲ دستگیر کردند و اکثر اوقات وی را در سلول انفرادی نگاه داشته و از ملاقات مرتب وی با خانواده اش جلوگیری کرده اند. این منبع اظهار داشت که صادقی از روز اول ژوئن و پس از آنکه نگهبانان زندان به آزار و اذیت وی پرداختند، به اعتصاب غذا دست زده است و مقامات زندان از دادن اطلاعات در باره وضعیت او به خانواده یا وکیل وی خودداری کرده اند.
صادقی دانشجوی کارشناسی ارشد رشته فلسفه در دانشگاه علامه طباطبایی در تهران بود که حامی ستاد انتخابات ریاست جمهوری موسوی در سال ۲۰۰۹ بود. وی پس از اعتراضات جمعی مردم که به دنبال انتخابات جنجال برانگیز سال ۲۰۰۹ صورت گرفت چندین بار دستگیر شده بود. در روز ۳۰ اکتبر ۲۰۱۰ هنگامی که مأموران در جستجوی صادقی به منزل خانوادگی او در تهران یورش بردند مادر وی دچار حمله قلبی شد و درگذشت.
وی در آن هنگام از دست ماموران گریخت اما سپس خود را به مقامات تحویل داد. مقامات صادقی را در حدود یک سال در بند ۲۰۹ زندان اوین نگاه داشته و سپس او را در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۱ آزاد کردند. بر طبق گزارشهای گروههای حقوق بشر، مقامات وزارت اطلاعات در زندان وی را مورد شکنجه و آزار و اذیت قرار داده و به شانه راست وی به شدت آسیب رساندند.
پس از آنکه شعبه 26 دادگاه انقلاب تهران صادقی را به «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» و نیز «تبلیغ علیه نظام» محکوم و وی را به تحمل شش سال حبس محكوم كرد، مقامات صادقی را بار دیگر در ۱۵ ژانویه بازداشت کردند. این مجازات پس از تجدید نظر به پنج سال حبس تخفیف یافت که چهار سال آن به تعلیق درآمد.
میترا پورشجری، دختر محمد رضا پورشجری، وبلاگ نویس ۵۳ ساله که با نام مستعار سیامک مهر هم شناخته میشود، به سازمان دیده بان حقوق بشر گفت که از اکتبر 2012 که پدرش در زندان دچار حمله شدید قلبی شده بود به وی اجازه دسترسی به مراقبتهای پزشکی لازم داده نشده است. وی گفت مقامات زندان قزل حصار در کرج پزشکان را از انجام آنژیوگرافی که مورد درخواست پزشکان زندان نیز بوده است بازداشته و با تأئید مرخصی موقت وی از زندان در صورت نیاز به درمان برای برطرف ساختن انسداد شریان ها نیز مخالفت کرده اند.
وی گفت مقامات زندان در ماه مارس پدر وی را که دچار مشکلات تنفسی و سرگیجه شده بود به بیمارستان محلی منتقل ساختند، اما به سرعت وی را به ندامتگاه قزل حصار باز گرداندند. وی اظهار داشت که پدرش همچنین از سنگ کیسه صفرا و بزرگ شدن پروستات رنج میبرد.
در یک نوار صوتی که در اختیار سازمان دیده بان حقوق بشر قرار گرفته است و قاعدتأ در روز ۱۰ ژوئن تهیه شده است، صدایی که ظاهرأ متعلق به محمد رضا پورشجری است اظهار شده که مقامات، این زندانی سیاسی را پس از دستگیری در ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۰ و طی مراحل اولیه بازداشت مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار دادند و او را مجبور کردند بر روی یک چهارپایه بایستد و تهدید کردند که او را به دار خواهند آویخت. وی همچنین میگوید که مقامات او را به مدت هشت ماه متوالی در زندان انفرادی نگاه داشته و بازجوها مکرراً تهدید میکردند که وی را به پای چوبه دار خواهند فرستاد.
در سال ۲۰۱۰، شعبه ۱۰۹ دادگاه انقلاب البرز پورشجری را به علت مطالبی که وی در وبلاگ شخصی خود درج کرده بود به «اقدام علیه امنیت ملی» و «توهین به آیت الله خمینی» محکوم و برای او مجازات سه سال حبس تعیین کرد. در دسامبر ۲۰۱۱ نیز دادگاه وی را به «توهین به مقدسات [مذهبی]» محکوم و یک سال دیگر به مدت حبس وی اضافه کرد.
استورک گفت «زندانیان کاملاً حق دارند از مراقبتهای پزشکی و ملاقات با خانواده خود برخوردار شوند اما بلعکس ما میشنویم که زندانیان بیمار در موارد مکرر از هر دوی این حقوق، یعنی دریافت درمان مورد نیاز و دیدار با خانواده شان، محروم میشوند».
انتقال موسوی به بیمارستان در حالی صورت گرفت که کمتر از دو هفته قبل افشین اسانلو، فعال کارگری که ۴۲ سال داشت و حکم پنج ساله خود را در زندانی نزدیک به تهران سپری میکرد، بطور ناگهان درگذشت. به گفته مقامات اسانلو در اثر سکته قلبی جان سپرد. اعضای خانواده و بستگان بازداشتشدگان دیگری که در پی محاکمات سیاسی احکام زندان خود را سپری میکنند اظهار داشتند که محرومیت عزیزانشان از دسترسی به مراقبتهای پزشکی مناسبت و ملاقاتهای مرتب توسط مقامات انزوا و نیز نگرانیهای مرتبط در خصوص سلامتی و تندرستی آنهار را افزایش داده است.
جو استورک، معاون بخش خاورمیانه سازمان دیده بان حقوق بشر، اظهار داشت «مرگ نابه‌هنگام افشین اسانلو و انتقال موسوی به بیمارستان نورافکنی بر وضعیت نامساعد زندانیان بیمار در ایران، و بخصوص آنهایی که بدون ارتباط با دنیای بیرون نگهداری میشوند، میتابد. علت مرگ اسانلو هر چه باشد، نشانگر ابهام و آزار و اذیتهاییست که زندانیان سیاسی در ایران با آن همیشه مواجه هستند و این موضوع ضرورت نیاز به انجام اصلاحات اساسی در زندانها را به حاكمیت ایران گوشزد می‌كند».
منبعی که با پرونده پزشکی موسوی آشنایی داشت به سازمان دیده بان حقوق بشر گفت که بدلیل بیماری قلبی فشار خون وی بشدت بی ثبات بود. این منبع مطلع اظهار داشت که نیروهای امنیتی موسوی را از مراقبت پزشکی که طبق توصیه دکترها هر ۵۰ روز الزامی است محروم کرده اند و حتی اجازه بستری در بیمارستان جهت انجام دادن آزمایشهای ضروری را به او ندادند. موسوی دچار مشكلات ناشی از انسداد عروق قلب است و در سال ۲۰۱۱ تحت عمل آنژیوپلاستی قرار گرفت.
آن سال نیروهای امنیتی موسوی، همسرش زهرا رهنورد، و مهدی کروری دیگر کاندیدای معترض ریاست جمهوری سال ۲۰۰۹ را بازداشت کردند. از آن زمان تاكنون هر سه نفر بدون تفهیم اتهام و محاکمه در حصر خانگی قرار گرفته اند. گفتنییست موسوی و کروبی قبل از بازداشتشان فراخوان تظاهرات مسالمت آمیز جهت حمایت از اعتراضات مردمی در مصر و تونس را صادر کرد بودند. آنها در دوران حصر خانگی به صورت دائم به عدم اجازه ملاقات مرتب با اعضای خانواده شان اعتراض کرده اند.
همچنین در باره زندانی دیگری به نام آرش صادقی، ۲۶ ساله هم نگرانی فزاینده ای وجود دارد. او یک فعال دانشجویی است و گمان میرود هفته پنجم اعتصاب غذای خود را در سلول انفرادی اش در بند ۲۰۹ زندان اوین که تحت کنترل وزارت اطلاعات ایران قرار دارد سپری میکند. یک منبع مطلع به سازمان دیده بان حقوق بشر گفت مقامات زندان در هفتههای اخیر از ابراز هر گونه اطلاعاتی در باره وی امتناع ورزیده اند.
دختر محمد رضا پورشجری، وبلاگ نویسی که به دلیل اتهامات مربوط به ابراز عقایدش چهار سال است در زندان به سر میبرد، به سازمان دیده بان حقوق بشر گفته است مقامات از دادن مرخصی موقت به وی برای ترک زندان و انجام معالجات مورد نیاز برای درمان ناراحتی شدید قلبیاش، خودداری کرده اند.
خانواده اسانلو در روز ۲۲ ژوئن از فوت وی در زندان رجایی شهر کرج در ۲۵ کیلومتری تهران، مطلع شدند. برادر بزرگتر وی، منصور اسانلو به سازمان دیده بان حقوق بشر گفت که وی در روز ۲۰ ژوئن و ظاهراً به علت حمله قلبی در زندان درگذشته است، اگرچه مقامات رسمی زندان اصرار دارند وی قبلاً پیش از وقوع حمله قلبی به بیمارستان منتقل شده بوده است اما فرشته، خواهر اسانلو، اظهار داشت مقامات خانواده آنها را فوراً از مرگ وی باخبر نساخته‌اند و فقط پس از آنکه خانواده او در روز ۲۲ ژوئن در باره او و محل اقامتش سؤال کردند، مقامات خبر مرگ وی را تأئید کردند. وی گفت پزشکان میگویند تشخیص کامل علت مرگ برادرش ممکن است تا سه ماه به طول انجامد.
دراین رابطه استورک اظهار داشت «مقامات ایرانی باید فوراً در باره مرگ افشین اسانلو تحقیق کرده و مشخص کنند که آیا وقوع این حادثه علل طبیعی داشته است یا اینکه به علت شرایط زندان یا هر گونه بدرفتاری دیگر واقع شده است».
یک منبع مطلع به سازمان دیده بان حقوق بشر گفت مقامات، صادقی را در تاریخ ۱۵ ژانویه ۲۰۱۲ دستگیر کردند و اکثر اوقات وی را در سلول انفرادی نگاه داشته و از ملاقات مرتب وی با خانواده اش جلوگیری کرده اند. این منبع اظهار داشت که صادقی از روز اول ژوئن و پس از آنکه نگهبانان زندان به آزار و اذیت وی پرداختند، به اعتصاب غذا دست زده است و مقامات زندان از دادن اطلاعات در باره وضعیت او به خانواده یا وکیل وی خودداری کرده اند.
صادقی دانشجوی کارشناسی ارشد رشته فلسفه در دانشگاه علامه طباطبایی در تهران بود که حامی ستاد انتخابات ریاست جمهوری موسوی در سال ۲۰۰۹ بود. وی پس از اعتراضات جمعی مردم که به دنبال انتخابات جنجال برانگیز سال ۲۰۰۹ صورت گرفت چندین بار دستگیر شده بود. در روز ۳۰ اکتبر ۲۰۱۰ هنگامی که مأموران در جستجوی صادقی به منزل خانوادگی او در تهران یورش بردند مادر وی دچار حمله قلبی شد و درگذشت.
وی در آن هنگام از دست ماموران گریخت اما سپس خود را به مقامات تحویل داد. مقامات صادقی را در حدود یک سال در بند ۲۰۹ زندان اوین نگاه داشته و سپس او را در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۱ آزاد کردند. بر طبق گزارشهای گروههای حقوق بشر، مقامات وزارت اطلاعات در زندان وی را مورد شکنجه و آزار و اذیت قرار داده و به شانه راست وی به شدت آسیب رساندند.
پس از آنکه شعبه 26 دادگاه انقلاب تهران صادقی را به «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» و نیز «تبلیغ علیه نظام» محکوم و وی را به تحمل شش سال حبس محكوم كرد، مقامات صادقی را بار دیگر در ۱۵ ژانویه بازداشت کردند. این مجازات پس از تجدید نظر به پنج سال حبس تخفیف یافت که چهار سال آن به تعلیق درآمد.
میترا پورشجری، دختر محمد رضا پورشجری، وبلاگ نویس ۵۳ ساله که با نام مستعار سیامک مهر هم شناخته میشود، به سازمان دیده بان حقوق بشر گفت که از اکتبر 2012 که پدرش در زندان دچار حمله شدید قلبی شده بود به وی اجازه دسترسی به مراقبتهای پزشکی لازم داده نشده است. وی گفت مقامات زندان قزل حصار در کرج پزشکان را از انجام آنژیوگرافی که مورد درخواست پزشکان زندان نیز بوده است بازداشته و با تأئید مرخصی موقت وی از زندان در صورت نیاز به درمان برای برطرف ساختن انسداد شریان ها نیز مخالفت کرده اند.
وی گفت مقامات زندان در ماه مارس پدر وی را که دچار مشکلات تنفسی و سرگیجه شده بود به بیمارستان محلی منتقل ساختند، اما به سرعت وی را به ندامتگاه قزل حصار باز گرداندند. وی اظهار داشت که پدرش همچنین از سنگ کیسه صفرا و بزرگ شدن پروستات رنج میبرد.
در یک نوار صوتی که در اختیار سازمان دیده بان حقوق بشر قرار گرفته است و قاعدتأ در روز ۱۰ ژوئن تهیه شده است، صدایی که ظاهرأ متعلق به محمد رضا پورشجری است اظهار شده که مقامات، این زندانی سیاسی را پس از دستگیری در ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۰ و طی مراحل اولیه بازداشت مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار دادند و او را مجبور کردند بر روی یک چهارپایه بایستد و تهدید کردند که او را به دار خواهند آویخت. وی همچنین میگوید که مقامات او را به مدت هشت ماه متوالی در زندان انفرادی نگاه داشته و بازجوها مکرراً تهدید میکردند که وی را به پای چوبه دار خواهند فرستاد.
در سال ۲۰۱۰، شعبه ۱۰۹ دادگاه انقلاب البرز پورشجری را به علت مطالبی که وی در وبلاگ شخصی خود درج کرده بود به «اقدام علیه امنیت ملی» و «توهین به آیت الله خمینی» محکوم و برای او مجازات سه سال حبس تعیین کرد. در دسامبر ۲۰۱۱ نیز دادگاه وی را به «توهین به مقدسات [مذهبی]» محکوم و یک سال دیگر به مدت حبس وی اضافه کرد.
استورک گفت «زندانیان کاملاً حق دارند از مراقبتهای پزشکی و ملاقات با خانواده خود برخوردار شوند اما بلعکس ما میشنویم که زندانیان بیمار در موارد مکرر از هر دوی این حقوق، یعنی دریافت درمان مورد نیاز و دیدار با خانواده شان، محروم میشوند».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر