عماد افروغ گفت: کسانی را سراغ دارم که از دولت فعلی در فضای رسانهای دفاع می کردند ولی الان به سمت دولت جدید چرخش پیدا کردهاند. این رفتار مصداق تام و تمام «نان به نرخ روز خوردن» است.
نماینده سابق تهران در مجلس شورای اسلامی در گفت وگو با خبرآنلاین، با اشاره به اینکه «یک عده عادت نان به نرخ روز خوردن دارند» و این مساله ای است که با توسعه سیاسی ناسازگار است، خاطر نشان کرد: موضع این عده بیشتر معطوف به قدرت – ثروت است. این گروه طایفهایاند که همیشه در قدرتند وحتی چند پست برای خود در سرکه خواباندهاند.
وی گفت: این عده رفتارشان به خودشان مربوط است ولی نباید انتظار داشته باشند وقتی تصویر دیگری از دیگرانی که در نظراتشان ثابت قدم ماندند، ارائه می دهند و آنها را به مارکهایی متهم میکنند، آن افراد ساکت باشند و هیچ نقدی نکنند.
وی با انتقاد از فضای انتخاباتیای که در کشور شکل گرفت، ادامه داد: اولین بارکجی که گذاشته شد، این بود که کسانی فضای انتخاباتی کشور را قطبی کردند. در حالی که همه تلاش ما این بود که آرایش طیفی در مبارزات انتخاباتی باقی بماند چون «طیف گونگی» واقعیت فضای سیاسی ایران است.
افزوغ که می گفت فضای دو قطبی زیبنده توسعه سیاسی و جامعه ما نیست و مختص جوامع فاشیستی و طبقاتی است، ادامه داد: در انتخابات ۹۲ نیز تا آخرین روزها فضای انتخابات، واقعیت طیف گونه خود را حفظ کرده بود. ولی اصلاح طلبان فضا را قطبی کردند و کناره گیری عارف به تشدید فضای دو قطبی انتخابات درون اردوگاهی و مآلاً برون اردوگاهی افزود. در این فضا اصولگراها باید عقل سیاسی به خرج می دادند و به سمت فضای دو قطبی می رفتند، ولی آنها فضای طیف گونه را ادامه دادند که در نتیجۀ انتخابات هم خود را نشان داد.
وی با بیان اینکه بنده مخالف شدید سرهنگ گرایی در حوزه سیاسی و اقتصادی هستم، اما خوف این دارم که به نام شعار «من سرهنگ نیستم»، یک سرهنگ گرایی در فضای سیاسی و اقتصادی شکل بگیرد، خاطر نشان کرد: اظهارات بنده تنها هشداری است تا سیاست دوران سازندگی در قالب دولت جدید بازسازی نشود.
چون نه تنها بنده دوران سازندگی را متعادل نمیدانم که حتی برخی از اصلاح طلبان ریشه دار هم آن دوران را متعادل نمی دانند. بنابراین اگر قرار باشد کابینه دولت یازدهم ترجمان دوره سازندگی باشد، این حق خدادادی برای ما وجود دارد که دولت مورد نظر را نقد کنیم. امیدوارم دولت جدید سیاست ها و رفتارهایی از خود بروز دهد که ما را از نگرانی خارج کند و هیچ علامتی دال بر سرهنگ گرایی در حوزه های سیاسی و اقتصادی ظهور نکند.
افروغ در خصوص تاثیر فشار به دولت جدید در خصوص چینش کابینه در شکل گیری فضای نزاع سیاسی در کشور، گفت: کسانی که به رئیس جمهور منتخب رای داده یا نداده اند طبیعی است که چشم انتظار برنامه و کابینه وی شوند و این حق برای نقد دولت از سوی آنها محفوظ است.
وی با اشاره به رای خود به احمدینژاد در سال ۸۴ و نه ۸۸، گفت: در آن سال که بنده براساس فضای سیاسی کشور به آقای احمدی نژاد رای دادم، در مجلس هفتم، هم جزو دو نفری بودم که به نقد برخی از برنامه های ایشان پرداختم. در آن فضا با معرفی دو شخص برای کابینه ایشان نیز علناً مخالفت کردم. بنابراین رأی دادن به فردی به معنای عدم نقد او نیست. نقد بر پایه عدم رأی به فردی که جای خود دارد.
وی با اشاره به رد شدن چهار وزیر معرفی شده احمدینژاد به مجلس هفتم و رای نیاوردن آنها، گفت: در آن دوران مجلس بر اساس استدلال هایی که داشت، به چهار وزیر مربوطه رای نداد و این همه در شرایطی بود که هنوز ابتدای دولت نهم بود و مجلس نیز همسو با دولت آقای احمدینژاد بود.
افروغ در عین حال با بیان اینکه نقد کردن برنامههای یک دولت چیز عجیبی نیست، ولی نباید قصاص قبل از جنابت کرد، افزود: معتقدم نباید قضاوت عجولانه کرد ولی حتما باید نقد و نظارت باشد و مجلس باید درکنار وظیفه قانون گذاری خود، به موضوع نظارت هم با دقت بپردازد.
این استاد دانشگاه با تقسیم بندی اظهارنظرهای کنونی درباره دولت روحانی، گفت: بحثهایی که الان مطرح می شود یا براساس مصادیق محتملی است که رقبا آن را شنیده اند که برای مثال، فلانی یا بهمانی متصدی احتمالی فلان پست است یا با هدف پیشگیری است که یک گروه سیاسی فکر می کند فلان شخص محتمل و بالقوه صلاحیت جایگاه وزارت را ندارد و می خواهد روی این انتخاب اثر بگذارد.
وی با بیان اینکه یک گروه هم مثل بنده فقط هشدار دادم، گفت: نقد ما از وجه جریانی است و امیدواریم کابینه ای به سبک دوران سازندگی شکل نگیرد و اسمش اعتدال گذاشته نشود.
این استاد جامعه شناسی معتقد است اعتدال باید براساس تمام نیازهای جامع شهروندی و مخاطب قرار گرفتن تمام طبقات اجتماعی و در ظرف تمرکز زدایی و برون رفتن از اقتصاد نفتی، تعریف شود.
وی با بیان اینکه اظهار نظرها در فضای سیاسی امری طبیعی است و الزاماً به این معنا نیست که رئیس جمهور منتخب باید در این زمینه عقب نشینی کند، اظهار داشت: اگر آقای روحانی به فردی رسیده است و فکر می کند با مفهوم اعتدال مد نظرش هماهنگ است باید پای آن بایستد. نباید فکر کنیم نقد، آن هم از موضع مفهومی خطری ایجاد می کند.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه تخریب شخصیت با نقد فکر دو مقوله جداگانه است، اظهار داشت: اخلاقاً تا جایی که نقد به تخریب نینجامد و نقد فکر باشد، درست است، اما تخریب شخصیت ناورا است. ولی اگر کسی با فکر یک نفر سر و کار داشته باشد، باید از کلام او استقبال کرد و آن را پاس داشت
نماینده سابق تهران در مجلس شورای اسلامی در گفت وگو با خبرآنلاین، با اشاره به اینکه «یک عده عادت نان به نرخ روز خوردن دارند» و این مساله ای است که با توسعه سیاسی ناسازگار است، خاطر نشان کرد: موضع این عده بیشتر معطوف به قدرت – ثروت است. این گروه طایفهایاند که همیشه در قدرتند وحتی چند پست برای خود در سرکه خواباندهاند.
وی گفت: این عده رفتارشان به خودشان مربوط است ولی نباید انتظار داشته باشند وقتی تصویر دیگری از دیگرانی که در نظراتشان ثابت قدم ماندند، ارائه می دهند و آنها را به مارکهایی متهم میکنند، آن افراد ساکت باشند و هیچ نقدی نکنند.
وی با انتقاد از فضای انتخاباتیای که در کشور شکل گرفت، ادامه داد: اولین بارکجی که گذاشته شد، این بود که کسانی فضای انتخاباتی کشور را قطبی کردند. در حالی که همه تلاش ما این بود که آرایش طیفی در مبارزات انتخاباتی باقی بماند چون «طیف گونگی» واقعیت فضای سیاسی ایران است.
افزوغ که می گفت فضای دو قطبی زیبنده توسعه سیاسی و جامعه ما نیست و مختص جوامع فاشیستی و طبقاتی است، ادامه داد: در انتخابات ۹۲ نیز تا آخرین روزها فضای انتخابات، واقعیت طیف گونه خود را حفظ کرده بود. ولی اصلاح طلبان فضا را قطبی کردند و کناره گیری عارف به تشدید فضای دو قطبی انتخابات درون اردوگاهی و مآلاً برون اردوگاهی افزود. در این فضا اصولگراها باید عقل سیاسی به خرج می دادند و به سمت فضای دو قطبی می رفتند، ولی آنها فضای طیف گونه را ادامه دادند که در نتیجۀ انتخابات هم خود را نشان داد.
وی با بیان اینکه بنده مخالف شدید سرهنگ گرایی در حوزه سیاسی و اقتصادی هستم، اما خوف این دارم که به نام شعار «من سرهنگ نیستم»، یک سرهنگ گرایی در فضای سیاسی و اقتصادی شکل بگیرد، خاطر نشان کرد: اظهارات بنده تنها هشداری است تا سیاست دوران سازندگی در قالب دولت جدید بازسازی نشود.
چون نه تنها بنده دوران سازندگی را متعادل نمیدانم که حتی برخی از اصلاح طلبان ریشه دار هم آن دوران را متعادل نمی دانند. بنابراین اگر قرار باشد کابینه دولت یازدهم ترجمان دوره سازندگی باشد، این حق خدادادی برای ما وجود دارد که دولت مورد نظر را نقد کنیم. امیدوارم دولت جدید سیاست ها و رفتارهایی از خود بروز دهد که ما را از نگرانی خارج کند و هیچ علامتی دال بر سرهنگ گرایی در حوزه های سیاسی و اقتصادی ظهور نکند.
افروغ در خصوص تاثیر فشار به دولت جدید در خصوص چینش کابینه در شکل گیری فضای نزاع سیاسی در کشور، گفت: کسانی که به رئیس جمهور منتخب رای داده یا نداده اند طبیعی است که چشم انتظار برنامه و کابینه وی شوند و این حق برای نقد دولت از سوی آنها محفوظ است.
وی با اشاره به رای خود به احمدینژاد در سال ۸۴ و نه ۸۸، گفت: در آن سال که بنده براساس فضای سیاسی کشور به آقای احمدی نژاد رای دادم، در مجلس هفتم، هم جزو دو نفری بودم که به نقد برخی از برنامه های ایشان پرداختم. در آن فضا با معرفی دو شخص برای کابینه ایشان نیز علناً مخالفت کردم. بنابراین رأی دادن به فردی به معنای عدم نقد او نیست. نقد بر پایه عدم رأی به فردی که جای خود دارد.
وی با اشاره به رد شدن چهار وزیر معرفی شده احمدینژاد به مجلس هفتم و رای نیاوردن آنها، گفت: در آن دوران مجلس بر اساس استدلال هایی که داشت، به چهار وزیر مربوطه رای نداد و این همه در شرایطی بود که هنوز ابتدای دولت نهم بود و مجلس نیز همسو با دولت آقای احمدینژاد بود.
افروغ در عین حال با بیان اینکه نقد کردن برنامههای یک دولت چیز عجیبی نیست، ولی نباید قصاص قبل از جنابت کرد، افزود: معتقدم نباید قضاوت عجولانه کرد ولی حتما باید نقد و نظارت باشد و مجلس باید درکنار وظیفه قانون گذاری خود، به موضوع نظارت هم با دقت بپردازد.
این استاد دانشگاه با تقسیم بندی اظهارنظرهای کنونی درباره دولت روحانی، گفت: بحثهایی که الان مطرح می شود یا براساس مصادیق محتملی است که رقبا آن را شنیده اند که برای مثال، فلانی یا بهمانی متصدی احتمالی فلان پست است یا با هدف پیشگیری است که یک گروه سیاسی فکر می کند فلان شخص محتمل و بالقوه صلاحیت جایگاه وزارت را ندارد و می خواهد روی این انتخاب اثر بگذارد.
وی با بیان اینکه یک گروه هم مثل بنده فقط هشدار دادم، گفت: نقد ما از وجه جریانی است و امیدواریم کابینه ای به سبک دوران سازندگی شکل نگیرد و اسمش اعتدال گذاشته نشود.
این استاد جامعه شناسی معتقد است اعتدال باید براساس تمام نیازهای جامع شهروندی و مخاطب قرار گرفتن تمام طبقات اجتماعی و در ظرف تمرکز زدایی و برون رفتن از اقتصاد نفتی، تعریف شود.
وی با بیان اینکه اظهار نظرها در فضای سیاسی امری طبیعی است و الزاماً به این معنا نیست که رئیس جمهور منتخب باید در این زمینه عقب نشینی کند، اظهار داشت: اگر آقای روحانی به فردی رسیده است و فکر می کند با مفهوم اعتدال مد نظرش هماهنگ است باید پای آن بایستد. نباید فکر کنیم نقد، آن هم از موضع مفهومی خطری ایجاد می کند.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه تخریب شخصیت با نقد فکر دو مقوله جداگانه است، اظهار داشت: اخلاقاً تا جایی که نقد به تخریب نینجامد و نقد فکر باشد، درست است، اما تخریب شخصیت ناورا است. ولی اگر کسی با فکر یک نفر سر و کار داشته باشد، باید از کلام او استقبال کرد و آن را پاس داشت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر