سید محمد خاتمی، رئیس جمهور سابق کشورمان که از شامگاه چهارشنبه برای دیدار با خانواده خود و همچنبن حضور در مراسم دومین سالیاد مرحوم صدوقی در زادگاهش اردکان (استان یزد) به سر می‌برد، با جمعی از اصلاح طلبان یزد دیدار کرد.
به گزارش کلمه، در این دیدار وی با اشاره به اتخابات اخیر ریاست جمهوری، به ارائه سیری از آنچه منجر به حضور اصلاح طلبان در انتخابات و پیروزی حسن روحانی شد، پرداخت
وی در این رابطه اظهار داشت که به جای شرط گذاشتن برای حضور در انتخابات مانند آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر، تلاش کنیم که نتیجه انتخابات به این اهداف منتهی شود.
خاتمی با نقد شدید فضای امنیتی حاکم بر کشور، اظهار داشت: آقایان عارف و روحانی مواضع خوبی گرفتند بعد از ۸ سال بخصوص این ۴ سال اخیر که این همه جفا شد به شخصیت های مملکت و به اصلاحات، دروغ ها، تهمت ها و جفاهای فراوان شد. اصلا بردن نام بعضی افراد جرم حساب می شد. حتی ابلاغ کردند اسم، خبر و عکس از فلانی و فلانی و فلانی در روزنامه هایی که دولتی هم نبود زده نشود.
وی با بیان اینکه برآوردها بر این بود که با وجود عدم ارتباط با آقایان موسوی و کروبی، آنها با شرکت در انتخابات حداقل مخالفت نداشتند و بسیاری از زندانیان سیاسی و آسیب دیدگان انتخابات ۸۸ نیز با شرکت در انتخابات موافق بودند، افزود: برای ما بیش از اینکه فرد مطرح باشد رویکرد مطرح بود.
وی همچنین با تاکید بر نیاز به زمان برای انجام برنامه ها و برآوردن مطالبات از سوی دولت دکتر حسن روحانی، اضافه کرد: ما از خدا می خواهیم همین امشب و فردا آقای موسوی و اقای کروبی و خانم رهنورد از حصر آزاد شوند، همه زندانیان عزیز ما آزاد شوند، محدودیت ها برداشته شود، فشارها کاسته شود، اصلا چرا فقط موضوع زندانیان نیست، بروید در دانشگاهها ببینید چه می گذرد! نه استاد، نه دانشجو، یک ذره امنیت ندارد. در کارگاهها چه می گذرد؟ این فضای امنیتی و نا کاردانی خیلی مشکلات ایجاد کرده است. اما همه کارها دست رییس جمهور نیست. باید ببینیم چرا این مشکلات بوجود آمد؟ چون رویکردها غلط بود. اگر این رویکردها عوض بشود دیگر حصر و حبسی نخواهیم داشت تا بگوییم کی برداشته می شود. دیگر آن فشارها نخواهد بود ان رویکرد باید عوض شود البته زمان می خواهد تا آن تحقق خارجی پیدا بکند.
رئیس جمهور سابق ایران همچنین خواستار انتخاب افرادی برای همکاری با دولت شد که با برنامه ها و اهداف اعلام شده روحانی در حریان تبلیغات انتخاباتی همراه باشند.
خاتمی در این باره گفت: با ابزار کسی که تنها به سرکوب می اندیشد، نمی توان به ایجاد فضای مطلوب و باز قانونی و سیاسی مبادرت کرد. باید کسی باشد که این را قبول داشته باشد. یا کسانی که اقتصاد را به این روز انداخته اند، نمی توانند همراه مردم و جوابگوی مطالبات باشند.
رئیس بنیاد باران همچنین در این سفر به زیارت اهل قبور، حضور در آرامگاه آیت الله خاتمی و شهدای جنگ تحمیلی شهرستان اردکان و ادای احترام به آنها پرداخت و با اعضای منتخب شورای اسلامی شهر اردکان نیز دیدار و گفتگو کرد.
متن کامل اظهارات سید محمد خاتمی در دیدار با اصلاح طلبان یزدی (اعضا ستاد اقایان ایت الله هاشمی رفسنجانی؛دکتر عارف و دکتر روحانی ) به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
در سالروز رحلت برادر عزیزم و امام جمعه خوب و پر تلاش و کسی که وجود او برکات زیادی برای جامعه ما و یزدی ها داشت؛ حضرت حجت الاسلام والمسلمین جناب اقای صدوقی ، خدا را شکر می کنم این توفیق را پیدا کردم تا در خدمت شما خانم ها و آقایان فعال و متعهد باشم؛ کسانیکه حتی در سخت ترین لحظه ها هدف و جهت را گم نکردند و با امید و شور فراوان به صحنه آمدند و دوباره توانستند مسیر را اصلاح کنند، مسیری که اگر ادامه می یافت نه تنها جمهوری اسلامی ایران که ایران هم در معرض خطر بزرگی بود.خوشحال هستم که در میان شما هستم. یاد عزیزمان را گرامی می دارم و به روان پاک پدر بزرگوارشان شهید محراب ایت الله صدوقی (رض) درود می فرستم.
درسالهای اخیر ما با دو وضعیت نگران کننده روبرو بودیم، یکی یاس و دیگری ترس
درسالهای اخیر ما با دو وضعیت نگران کننده روبرو بودیم، یکی یاس روزافزون به خاطر سیاست ها و رویکردهای غلط و آثاری که در زندگی مردم گذاشته بود و اینکه احساس کرده بودند وضع جامعه ما قابل برگشت نیست، وضع اقتصادی بسیار ناگوار و بخصوص فشارهایی که روی طبقات محروم بود و از بین رفتن بنیاد های اقتصاد مملکت که در این زمینه نمی خواهم زیاد بحث کنم؛ آشفتگی زیاد در عرصه مدیریت کشور و از بین بردن تجربه و تجربیاتی که ایران در سالهای دراز داشته و جایگزین شدن انها با روشهای بد و نادرست که این هم لطمه بزرگی به کشور می زد، بعلاوه انزوا در عرصه بین المللی و افزایش فشارها علیه ایران و افزایش فشارهای روزافزون از بیرون؛ رفتارهایی که حکومت در این مدت با جامعه داشت نیز این ناراحتی را افزایش می داد و این پرسش مطرح می شد که آیا ممکن است ما به وضعیت قابل قبولی برگردیم؟یا این وضع تا نابودی و از بین رفتن ایران و نظام و جمهوری اسلامی ادامه خواهد یافت؟
این اواخر بر این یاس یک ترس هم اضافه شده بود؛ ترس از تهدیدهای خارجی که به نظر می رسید لحظه به لحظه جدی تر می شود. یاس و ترس دو عاملی بود که خیلی نگران کننده بود برای جامعه ما!. آیا می توانستیم بر این وضعیت غلبه پیدا کنیم و دوباره روحیه پیدا کنیم !؟
در حدود یک و نیم سال پیش فضای جامعه روی کنشگران و نخبگان جامعه اثر گذاشته بود؛ تجربه تلخی که از انتخابات ۸۸ داشتند ذهن ها را به ان سود برده بود که تلاش فایده ای ندارد .حالا کسانیکه تندتر بودند صحبت تحریم می کردند و گرایش عمومی به سوی عدم شرکت در انتخابات بود.
با تدبیر، گرایش شدید به عدم شرکت در انتخابات تبدیل شد به لزوم شرکت در انتخابات
از طرف دیگر ما به عنوان اصلاح طلبان که خودمان را در این نظام می دانستیم گرچه انتقادهای زیادی داشتیم ولی دلبسته به اصل نظام و انقلاب بودیم، در عین حال رویکردها و رویه های موجود را دشمن این نظام و جامعه می دانستیم و انتقاد داشتیم ؛ روشی را جز روش اصلاح طلبی در برخورد با مسائل نمی دانستیم؛ البته اصلاح طلب مثل هر کنشگر سیاسی نگاه به قدرت دارد ولی راهی را جز صندوق رای و انتخابات نمی شناسد. ما بایستی غلبه پیدا کنیم بر این روحیه منفی که “دیگر فایده ندارد در انتخابات شرکت کنیم و دیگر امکان ندارد بگذارند کسانی غیر از کسانیکه رویه های موجود را می پسندند بیایند روی کار”.
جامعه با فشار زیادی روبرو بود، فشار زیادی از بیرون توسط کسانی که با نظام مخالف بودند و امکانات تبلیغی فراوانی هم داشتند. جامعه ما نگرانی های زیادی داشت و خیلی زود می توانست تحت تاثیر آن تبلیغات قرار بگیرد.ما در این فضای دستگیری ها، محدودیت ها، دروغ ها، تحریف ها تبلیغات بدیک جانبه، می بایست بگوییم نه، می شود در این نظام و با این نظام کار کرد و می شود روش های درست و اصلاح طلبانه ای را پیدا کرد که جلوی این رویکرد بسیار خطرناک را گرفت و متوقف کرد؛ و بعد هم اگر بشود رویکرد درستی جانشین ان بشود.
اصل قضیه شرکت در انتخابات برای این است که انسان با اندیشه ها و رویکردهایی که دارد قدرتش را از رای مردم بگیرد و آنها را اعمال بکند قدرت به همین معنا مطلوب هست که در مبارزات انتخاباتی و فضای دموکراتیک رخ می دهد. از یک طرف رویه های نادرست امنیتی سیاسی برخورد های نادرست ایجاد محدودیت ها فشارها از طرف دیگر هم تبلیغات بسیار گسترده ای که کسانی که اصل نظام را نمی خواستند انجام می دادند کار را مشکل می کرد.
آنچه در این مدت تدبیر شد و اندک اندک از درون جامعه؛ نه تحمیل از بالا ایجاد شد، گرایش شدید به عدم شرکت در انتخابات تبدیل شد به لزوم شرکت در انتخابات. شما ببینید از یکسال پیش کاملا فضا فضای شرکت در انتخابات بود. شما می دیدید در انتخابات مجلس نهم در اسفند ۹۰ که ما انتخابات را تحریم نکرده بودیم بلکه شروطی برای آن گذاشته بودیم در عین حال گفته بودیم هر کسی ازاد است برود در انتخابات شرکت کند ولی فضای تحریم حاکم شد و بخصوص از خارج بسیار آنرا تبلیغ کردند. ما خودمان می گفتیم تحریم نکردیم آنها می گفتند فلانی هم تحریم کرده است برای شکستن این فضا در انتخابات شرکت کردم و موجی هم ایجاد شد.
اهداف شرکت در انتخابات ۹۲
از ان فضا بگذریم بیاییم در سال ۹۱ که بیشتر فشار از درون جامعه و در بین جوانان جامعه و کنشگران سیاسی بود مبنی بر اینکه باید در انتخابات شرکت کرد.این مساله مهمی بود.
ما امدیم و گفتیم اگر در انتخابات گذشته شرایطی برای انتخابات گذاشته شده است؛ آزادی زندانیان سیاسی تبدیل فضای امنیتی سیاسی به فضای آزاد سیاسی انتخابات و انتخابات آزاد طبیعی بود که این شرایط را فراهم نکنند! اندک اندک و با ملایمت گفتیم آیا می توانیم روشی را انتخاب کنیم که ۱-نتیجه انتخابات این گونه بشود که برویم به سمتی که در جامعه زندانی سیاسی نداشته باشیم؛ حصر و حبس نباشد، فضای امنیتی وجود نداشته باشد این سرکوب ها نباشد و جامعه بپذیرد که ساز و کار انتخابات مطلوب طبیعی ترین، کم هزینه ترین و پرفایده ترین ساز و کاری است که می شود برای جامعه انتخاب کرد.
۲-اینکه ما می توانیم کاری بکنیم که این سوء ظن ها و نفرت ها که از سوی تندها و افراطی ها از هر دو طرف، آنهایی که از خارج ندای براندازی می دادند و کسانی که در داخل بودند و انحصارطلبانه انقلاب را در انحصار خود می دانستند و آزاد بودند هرکاری می خواهند بکنند و هر چه می خواهند بگویند و هر تهمتی بزدند هر دروغی بگویند، هر کسی را با سلیقه های تنگ و تاریک آنها موافق نبود آن را جاسوس بیگانه، ضد انقلاب برانداز و هزار عنوان دیگر بنامند، این فضایی که دائما تولید نفرت می کرد، کینه ها را تشدید می کردند، گفتیم آیا می توانیم به سمت مسیری برویم که این کینه ها کاهش پیدا کند؟
در سال ۸۹ گفتم در گذشته نمانیم، نه اینکه فراموش کنیم بلکه به سوی آینده ای برویم که برد برد باشد
من اگر یادتان باشد در اواسط سال ۸۹ طرحی را مطرح کردم و البته اثر ریز و بسیار خوبی در جامعه گذاشت ولی نتوانست تغییری در جامعه ایجاد کند. یکی این بود که آیا هر کس احساس می کند به او جفا شده است و بدی شده حاضر است از آن بگذرد؟ همه با گذشت جلو برویم و رو به آینده کنیم، نه اینکه گذشته را فراموش کنیم بلکه در گذشته نمانیم و به سوی آینده ای برویم که برد – برد باشد. هم نظام برد کند هم حاکمیت برد بکند و هم آنهایی که سرکوب شده اند و ناراحت شده اندآ برد بکنند هم کسانی که انتقاد دارند. آن راه همینی بود که بعد از دو سال پیگیری شد و ما به آن رسیدیم.
در این انتخابات شرطی گذاشته نشد، بلکه به آن سو حرکت کردیم که ان شاا.. نتیجه انتخابات بهبود اوضاع باشد، فضا تلطیف شود و سوء ظن ها و کینه ها و دوری های دلها از بین برود یا کاهش یابد و میدان از دست کینه توزان کین پراکن در جامعه گرفته بشود. این هدفی بود که می توانستیم برای آن فکر بکنیم. البته اگر در انتخابات پیروزی هم بدست می آمد این مزید بر علت بود ولی برای ما کافی بود به همان دو هدف اصلی برسیم که حتی اگر انتخابات هم طوری می شد که کسانی غیر از ما، غیر از کسانی که حرف های ما را قبول دارند می آمدند و عاقلانه و مدبرانه رفتار می کردند ما به آن دو هدفمان می رسیدیم. هدف انتخابات با این دو مساله پیگیری شد و ادامه یافت.
خوشبختانه فضا به سویی رفت که زندانیان عزیز و آسیب دیدگان انتخابات پیشین هم با شرکت در انتخابات موافقت کردند.
جناب آقای کروبی و جناب آقای موسوی هم گرچه ارتباط با آنها میسر نبود؛ ولی بدست آوردیم که دست کم مخالفتی با شرکت ندارند.
از اول تصمیم داشتم که نیایم و هاشمی را بهترین گزینه می دانستم
در یک جمع اصلاح طلب وسیع که فراگیرتر از اصلاحات به معنی اصطلاحی اش بود صحبت کردیم و دوستان به آن جمع بندی رسیدند که ۱- در انتخابات شرکت می کنیم ۲- بصورت حداکثری شرکت می کنیم. این اولین تصمیم گیری بود عنایت و لطف کردند به من هم پیشنهاد کردن.د بنده از اول تصمیم داشتم که نیایم و مطالبم را گفته بودم و الان هم معتقدم کار درستی کردم، ولی به احترام دوستان گفتم اعلام نخواهم کرد که نمی آیم، ولی مطمئن باشید نخواهم آمد. در ضمن مسائلی که در ۲-۳ ماه نزدیک به انتخابات مطرح شد کم و بیش مسائل را مطرح کردم. نمی گفتم نمی آیم ولی می گفتم این سوالات مطرح است. معنایش این بود که این سوالات مانع است از اینکه من بتوانم بیایم، یا آمدن من نقض غرض است. ما می خواهیم فضا را تلطیف کنیم، دلها را به هم نزدیک کنیم، اثار تنش های گذشته را بدون اینکه کسی احساس بازندگی بکند، از بین ببریم ولی ما نمی خواهیم دوباره از نو آنها را تشدید کنیم. ولی در عین حال به دوستان هم گفتم شما می دانید من نخواهم آمد. حالا الان هم اعلام نمی کنم ولی فکر بکنیم که چگونه باید باشد.
خود من نظرم این بود که جناب اقای هاشمی مناسب ترین شخص است. شخصیت آقای هاشمی شناخته شده است، جایگاه بالا دارد، کسی که هم دنیا روی ایشان حساب می کند و هم توانایی فراوانی دارند. البته ایشان هم حاضر نمی شدند بیایند، دلایلی داشتند که دلایل کاملا قابل ملاحظه ای بود ولی بالاخره مطرح شد و در این اواخر خود من در صحبت هایم از ایشان نام می بردم به عنوان کسی که می توانند در این مرحله حساس به داد انقلاب و کشور برسند.
نمی توانستیم تصور بکنیم اقای هاشمی رد صلاحیت بشوند
بالاخره آقای هاشمی با فداکاری قبول کرند که در انتخابات شرکت بکند. ما اصلا نمی توانستیم تصور بکنیم ایشان رد صلاحیت بشوند. رد صلاحیت بنده خیلی قابل فهم بود و ما نبایست به این سادگی این را در اختیار حضرات قرار بدهیم. ولی با کمال تاسف ایشان را رد کردند. آمدن جناب آقای هاشمی موج گسترده ای ایجاد کرد که با رد ایشان این موج بصورت نگران کننده ای به سوی یاس و حتی خشم روی آورد.
بنده قبلا هم با دوستان صحبت کرده بودم که بر فرض بنده یا اقای هاشمی هم کاندیدا بشویم، به هر دلیلی نتوانیم ادامه بدهیم شما باید فکر جانشین کنید. بعد از این جریان بالاخره ما دو تن از دوستان را در صحنه داشتیم.
ابلاغ شده بود اسم برخی افراد در اخبار نباشد
آقایان عارف و روحانی مواضع خوبی گرفتند بعد از ۸ سال بخصوص این ۴ سال اخیر که این همه جفا شد به شخصیت های مملکت و به اصلاحات، دروغ ها، تهمت ها و جفاهای فراوان شد. اصلا بردن نام بعضی افراد جرم حساب می شد. حتی ابلاغ کردند اسم، خبر و عکس از فلانی و فلانی و فلانی در روزنامه هایی که دولتی هم نبود زده نشود.
جناب آقای عارف آمد ودر انتخابات فضایی را باز کرد و باید قدر جناب آقای عارف را دانست که گفتمان اصلاح طلبی را مطرح کرد. در کنار ایشان جناب اقای روحانی که ایشان واقعا گفتمان اصلاح طلبی را قبول دارد و مواضع بسیار خوبی داشتند و به هر حال این دو نفر کسانی بودند که احساس می شد در نهایت یکی از این دو نفر باید در عرصه باشند.
ما میان دو امر مخیر بودیم. یکی اینکه شکست توامان گفتمان اصلاح طلبی و اصلاح طلبان را با هم بپذیریم و یا تلاش کنیم برای پیروزی گفتمان اصلاح طلبی.
من جایی گفتم جناب اقای روحانی که مواضعشان را قبول داریم ولی اگر یک اصولگرای منطقی این گفتمان را داشت و حرف هایی که ایشان زد و اقای عارف مطرح کردند عنوان می کرد، ما او را هم تایید می کردیم.
برای ما بیش از اینکه فرد مهم باشد، رویکرد مطرح بود
اصلا صحبت باندی و جناحی نبود بلکه گفتمان و سیاست و رفتارهای خطرناکی که در جامعه وجود داشت که همه چیز را داشت از بین می برد. امام و انقلاب را از بین می برد. واقعا معتقدم به رهبری و کشور هم زیان می زد. این باید جایگزین می شد با گفتمان دیگری که ما معتقدیم ان گفتمان گفتمان اصلاح طلبی است، که دقیقا در موضع هر دو اقایان بود. خوشبختانه راهکارهایی در نظر گرفته شده بود، اگر هر دو می ماندند هر دو شکست می خوردند. خوشبختانه در جامعه هم بطور گسترده ای تقاضای ائتلاف شکل گرفت و مردم کاملا احساس خطر کرده بودند که اگر این دو بزرگوار باشند هم اصلاح طلبی شکست می خورد و هم گفتمان اصلاح طلبی.
برای ما بیش از اینکه فرد مطرح باشد رویکرد مطرح بود و معتقد بودیم هر کدام از دو عزیز بیایند گفتمان مورد قبول ما موفق خواهد شد و فضای جامعه نیز لطیف تر خواهد شد. خوشبختانه آقای عارف کار بزرگی کرد و تدبیری که به خرج داده شد نشان داد حتی در نومید کننده ترین شرایط و تاریک ترین شرایط می توان تصمیمات عاقلانه ای گرفت که نتیجه کار امروز این شد که نوعی رضایت در جامعه حاصل شده است. خیلی از اصولگراهای عاقل و منطقی که احساس خطر می کردند احساس رضایت می کنند. اصلاح طلبان احساس رضایت می کنند، نخبگان جامعه احساس رضایت می کنند، فکر می کنم خود نظام هم احساس رضایت می کند. ما نمی توانیم از رویکردهای رهبری و مطالبی که گفتند و نقشی که داشتند چشم بپوشیم.
برخی گله می کنند از اقای روحانی که گفته اند فراجناحی هستند و رییس جمهور همه اتفاقا این درست است. اتفاقا ما کسی می خواهیم که رئیس جمهور همه باشد نه رئیس جمهور یک گروه خاص. این روش نه به معنی پشت کردن به اصلاحات است و نه پشت کردن به گفتمان اصلاح طلبی. ایشان روی همه حرف هایی که زده اند دارند پافشاری میکنند. البته این به آن معنا نیست که آنچه گفته شده است به زودی قابل تحقق است. یک شبه نمی توان انتظار حل مسائل را داشت. مشکلات فراروی و موانع هم پیش رو بسیار است. آقای رئیس جمهور هم امکانات محدودی دارد. مهم این است که روی تعهدی که با مردم کرده اند بمانند که بحمدالله مانده اند.
آنچه مهم است اینکه آیا این انتخابات سبب تغییر رویکرد در سیاست فرهنگ روابط بین الملل خواهد شد یا همان رویکردهای گذشته ادامه پیدا کند؟ همین که مردم احساس کنند رویکردها عوض شده، راضی خواهند بود.
رویکردها طوری عوض شود که دیگر حصر و حبس نداشته باشیم
معتقدم الان می توانید احساس کنید فضا مطلوب نیست ولی با قبل از انتخابات متفاوت است. ما از خدا می خواهیم همین امشب و فردا آقای موسوی و اقای کروبی و خانم رهنورد از حصر آزاد شوند، همه زندانیان عزیز ما آزاد شوند، محدودیت ها برداشته شود، فشارها کاسته شود، اصلا چرا فقط موضوع زندانیان نیست، بروید در دانشگاهها ببینید چه می گذرد! نه استاد، نه دانشجو، یک ذره امنیت ندارد. در کارگاهها چه می گذرد؟ این فضای امنیتی و نا کاردانی خیلی مشکلات ایجاد کرده است. اما همه کارها دست رییس جمهور نیست. باید ببینیم چرا این مشکلات بوجود آمد؟ چون رویکردها غلط بود. اگر این رویکردها عوض بشود دیگر حصر و حبسی نخواهیم داشت تا بگوییم کی برداشته می شود. دیگر آن فشارها نخواهد بود آن رویکرد باید عوض شود البته زمان می خواهد تا آن تحقق خارجی پیدا بکند.
می دانم آقای روحانی در فشارهای سختی است؛ آقای روحانی مطالبی گفته اند و متعهد و پایبند به آنها هستند و بر آن تاکید هم کرده اند. ایشان باید تمام توجه شان به این باشد که همکارانی انتخاب کند که با این رویکردها و شعارها و مسائل سازگارند.
آقای روحانی کسانی را انتخاب کند که به جای سرکوب، فضای باز سیاسی را قبول داشته باشد
با ابزار کسی که تنها به سرکوب می اندیشد، نمی توان به ایجاد فضای مطلوب و باز قانونی و سیاسی مبادرت کرد. باید کسی باشد که این را قبول داشته باشد. یا کسانی که اقتصاد را به این روز انداخته اند، نمی توانند همراه مردم و جوابگوی مطالبات باشند.
کی از کدام جناح است اصلا برای ما مهم نیست مهم این است سازگار با معیارهایی باشد که عرضه شده و مردم یه ان رای داده اند انشالله چنین خواهد شد و همه ما هم باید کمک کنیم.
اگر این فضا باز شد زمینه برای فعالیت های منطقی قانونی شرعی فکری برای اصلاح طلبان و همه فراهم خواهد آمد و ما شاهد فضایی خواهیم بود که چیزی جز رشد معنوی عقلانی جامعه و پیشرفت همه جانبه کشور نخواهد بود و انشالله چنین خواهد شد البته اگر خیلی عجول نباشیم و واقعیت ها را در نظر بگیریم.
در ابتدای این دیدار حاضرین در جلسه به بیان دیدگاههای خود پیرامون مسائل روز کشور و توقعات و انتظارات خود از رئیس جمهور منتخب پرداختند.
در این دیدار که در بیت شهید صدوقی انجام شد، مجید انصاری؛ دکتر مقدم، محمدرضا تابش، محمد صدوقی و خانم مریم خاتمی، استاندار اسبق یزد و جمعی از اعضاء ستادهای اقایان آیت الله هاشمی رفسنجانی؛ دکتر عارف و دکتر روحانی حضور داشتند.
همچنین شب گذشته حجت الاسلام والمسلمین سید محمد خاتمی با حضور در مسجد حظیره به ایت الله شهید صدوقی و حاج محمد علی صدوقی ادای احترام کرد و یادشان را گرامی داشت و نیز در مراسم سالگرد ایشان در بیت شهید صدوقی حضور یافت که با سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین مجید انصاری برگزار شد.
به گزارش کلمه، در این دیدار وی با اشاره به اتخابات اخیر ریاست جمهوری، به ارائه سیری از آنچه منجر به حضور اصلاح طلبان در انتخابات و پیروزی حسن روحانی شد، پرداخت
وی در این رابطه اظهار داشت که به جای شرط گذاشتن برای حضور در انتخابات مانند آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر، تلاش کنیم که نتیجه انتخابات به این اهداف منتهی شود.
خاتمی با نقد شدید فضای امنیتی حاکم بر کشور، اظهار داشت: آقایان عارف و روحانی مواضع خوبی گرفتند بعد از ۸ سال بخصوص این ۴ سال اخیر که این همه جفا شد به شخصیت های مملکت و به اصلاحات، دروغ ها، تهمت ها و جفاهای فراوان شد. اصلا بردن نام بعضی افراد جرم حساب می شد. حتی ابلاغ کردند اسم، خبر و عکس از فلانی و فلانی و فلانی در روزنامه هایی که دولتی هم نبود زده نشود.
وی با بیان اینکه برآوردها بر این بود که با وجود عدم ارتباط با آقایان موسوی و کروبی، آنها با شرکت در انتخابات حداقل مخالفت نداشتند و بسیاری از زندانیان سیاسی و آسیب دیدگان انتخابات ۸۸ نیز با شرکت در انتخابات موافق بودند، افزود: برای ما بیش از اینکه فرد مطرح باشد رویکرد مطرح بود.
وی همچنین با تاکید بر نیاز به زمان برای انجام برنامه ها و برآوردن مطالبات از سوی دولت دکتر حسن روحانی، اضافه کرد: ما از خدا می خواهیم همین امشب و فردا آقای موسوی و اقای کروبی و خانم رهنورد از حصر آزاد شوند، همه زندانیان عزیز ما آزاد شوند، محدودیت ها برداشته شود، فشارها کاسته شود، اصلا چرا فقط موضوع زندانیان نیست، بروید در دانشگاهها ببینید چه می گذرد! نه استاد، نه دانشجو، یک ذره امنیت ندارد. در کارگاهها چه می گذرد؟ این فضای امنیتی و نا کاردانی خیلی مشکلات ایجاد کرده است. اما همه کارها دست رییس جمهور نیست. باید ببینیم چرا این مشکلات بوجود آمد؟ چون رویکردها غلط بود. اگر این رویکردها عوض بشود دیگر حصر و حبسی نخواهیم داشت تا بگوییم کی برداشته می شود. دیگر آن فشارها نخواهد بود ان رویکرد باید عوض شود البته زمان می خواهد تا آن تحقق خارجی پیدا بکند.
رئیس جمهور سابق ایران همچنین خواستار انتخاب افرادی برای همکاری با دولت شد که با برنامه ها و اهداف اعلام شده روحانی در حریان تبلیغات انتخاباتی همراه باشند.
خاتمی در این باره گفت: با ابزار کسی که تنها به سرکوب می اندیشد، نمی توان به ایجاد فضای مطلوب و باز قانونی و سیاسی مبادرت کرد. باید کسی باشد که این را قبول داشته باشد. یا کسانی که اقتصاد را به این روز انداخته اند، نمی توانند همراه مردم و جوابگوی مطالبات باشند.
رئیس بنیاد باران همچنین در این سفر به زیارت اهل قبور، حضور در آرامگاه آیت الله خاتمی و شهدای جنگ تحمیلی شهرستان اردکان و ادای احترام به آنها پرداخت و با اعضای منتخب شورای اسلامی شهر اردکان نیز دیدار و گفتگو کرد.
متن کامل اظهارات سید محمد خاتمی در دیدار با اصلاح طلبان یزدی (اعضا ستاد اقایان ایت الله هاشمی رفسنجانی؛دکتر عارف و دکتر روحانی ) به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
در سالروز رحلت برادر عزیزم و امام جمعه خوب و پر تلاش و کسی که وجود او برکات زیادی برای جامعه ما و یزدی ها داشت؛ حضرت حجت الاسلام والمسلمین جناب اقای صدوقی ، خدا را شکر می کنم این توفیق را پیدا کردم تا در خدمت شما خانم ها و آقایان فعال و متعهد باشم؛ کسانیکه حتی در سخت ترین لحظه ها هدف و جهت را گم نکردند و با امید و شور فراوان به صحنه آمدند و دوباره توانستند مسیر را اصلاح کنند، مسیری که اگر ادامه می یافت نه تنها جمهوری اسلامی ایران که ایران هم در معرض خطر بزرگی بود.خوشحال هستم که در میان شما هستم. یاد عزیزمان را گرامی می دارم و به روان پاک پدر بزرگوارشان شهید محراب ایت الله صدوقی (رض) درود می فرستم.
درسالهای اخیر ما با دو وضعیت نگران کننده روبرو بودیم، یکی یاس و دیگری ترس
درسالهای اخیر ما با دو وضعیت نگران کننده روبرو بودیم، یکی یاس روزافزون به خاطر سیاست ها و رویکردهای غلط و آثاری که در زندگی مردم گذاشته بود و اینکه احساس کرده بودند وضع جامعه ما قابل برگشت نیست، وضع اقتصادی بسیار ناگوار و بخصوص فشارهایی که روی طبقات محروم بود و از بین رفتن بنیاد های اقتصاد مملکت که در این زمینه نمی خواهم زیاد بحث کنم؛ آشفتگی زیاد در عرصه مدیریت کشور و از بین بردن تجربه و تجربیاتی که ایران در سالهای دراز داشته و جایگزین شدن انها با روشهای بد و نادرست که این هم لطمه بزرگی به کشور می زد، بعلاوه انزوا در عرصه بین المللی و افزایش فشارها علیه ایران و افزایش فشارهای روزافزون از بیرون؛ رفتارهایی که حکومت در این مدت با جامعه داشت نیز این ناراحتی را افزایش می داد و این پرسش مطرح می شد که آیا ممکن است ما به وضعیت قابل قبولی برگردیم؟یا این وضع تا نابودی و از بین رفتن ایران و نظام و جمهوری اسلامی ادامه خواهد یافت؟
این اواخر بر این یاس یک ترس هم اضافه شده بود؛ ترس از تهدیدهای خارجی که به نظر می رسید لحظه به لحظه جدی تر می شود. یاس و ترس دو عاملی بود که خیلی نگران کننده بود برای جامعه ما!. آیا می توانستیم بر این وضعیت غلبه پیدا کنیم و دوباره روحیه پیدا کنیم !؟
در حدود یک و نیم سال پیش فضای جامعه روی کنشگران و نخبگان جامعه اثر گذاشته بود؛ تجربه تلخی که از انتخابات ۸۸ داشتند ذهن ها را به ان سود برده بود که تلاش فایده ای ندارد .حالا کسانیکه تندتر بودند صحبت تحریم می کردند و گرایش عمومی به سوی عدم شرکت در انتخابات بود.
با تدبیر، گرایش شدید به عدم شرکت در انتخابات تبدیل شد به لزوم شرکت در انتخابات
از طرف دیگر ما به عنوان اصلاح طلبان که خودمان را در این نظام می دانستیم گرچه انتقادهای زیادی داشتیم ولی دلبسته به اصل نظام و انقلاب بودیم، در عین حال رویکردها و رویه های موجود را دشمن این نظام و جامعه می دانستیم و انتقاد داشتیم ؛ روشی را جز روش اصلاح طلبی در برخورد با مسائل نمی دانستیم؛ البته اصلاح طلب مثل هر کنشگر سیاسی نگاه به قدرت دارد ولی راهی را جز صندوق رای و انتخابات نمی شناسد. ما بایستی غلبه پیدا کنیم بر این روحیه منفی که “دیگر فایده ندارد در انتخابات شرکت کنیم و دیگر امکان ندارد بگذارند کسانی غیر از کسانیکه رویه های موجود را می پسندند بیایند روی کار”.
جامعه با فشار زیادی روبرو بود، فشار زیادی از بیرون توسط کسانی که با نظام مخالف بودند و امکانات تبلیغی فراوانی هم داشتند. جامعه ما نگرانی های زیادی داشت و خیلی زود می توانست تحت تاثیر آن تبلیغات قرار بگیرد.ما در این فضای دستگیری ها، محدودیت ها، دروغ ها، تحریف ها تبلیغات بدیک جانبه، می بایست بگوییم نه، می شود در این نظام و با این نظام کار کرد و می شود روش های درست و اصلاح طلبانه ای را پیدا کرد که جلوی این رویکرد بسیار خطرناک را گرفت و متوقف کرد؛ و بعد هم اگر بشود رویکرد درستی جانشین ان بشود.
اصل قضیه شرکت در انتخابات برای این است که انسان با اندیشه ها و رویکردهایی که دارد قدرتش را از رای مردم بگیرد و آنها را اعمال بکند قدرت به همین معنا مطلوب هست که در مبارزات انتخاباتی و فضای دموکراتیک رخ می دهد. از یک طرف رویه های نادرست امنیتی سیاسی برخورد های نادرست ایجاد محدودیت ها فشارها از طرف دیگر هم تبلیغات بسیار گسترده ای که کسانی که اصل نظام را نمی خواستند انجام می دادند کار را مشکل می کرد.
آنچه در این مدت تدبیر شد و اندک اندک از درون جامعه؛ نه تحمیل از بالا ایجاد شد، گرایش شدید به عدم شرکت در انتخابات تبدیل شد به لزوم شرکت در انتخابات. شما ببینید از یکسال پیش کاملا فضا فضای شرکت در انتخابات بود. شما می دیدید در انتخابات مجلس نهم در اسفند ۹۰ که ما انتخابات را تحریم نکرده بودیم بلکه شروطی برای آن گذاشته بودیم در عین حال گفته بودیم هر کسی ازاد است برود در انتخابات شرکت کند ولی فضای تحریم حاکم شد و بخصوص از خارج بسیار آنرا تبلیغ کردند. ما خودمان می گفتیم تحریم نکردیم آنها می گفتند فلانی هم تحریم کرده است برای شکستن این فضا در انتخابات شرکت کردم و موجی هم ایجاد شد.
اهداف شرکت در انتخابات ۹۲
از ان فضا بگذریم بیاییم در سال ۹۱ که بیشتر فشار از درون جامعه و در بین جوانان جامعه و کنشگران سیاسی بود مبنی بر اینکه باید در انتخابات شرکت کرد.این مساله مهمی بود.
ما امدیم و گفتیم اگر در انتخابات گذشته شرایطی برای انتخابات گذاشته شده است؛ آزادی زندانیان سیاسی تبدیل فضای امنیتی سیاسی به فضای آزاد سیاسی انتخابات و انتخابات آزاد طبیعی بود که این شرایط را فراهم نکنند! اندک اندک و با ملایمت گفتیم آیا می توانیم روشی را انتخاب کنیم که ۱-نتیجه انتخابات این گونه بشود که برویم به سمتی که در جامعه زندانی سیاسی نداشته باشیم؛ حصر و حبس نباشد، فضای امنیتی وجود نداشته باشد این سرکوب ها نباشد و جامعه بپذیرد که ساز و کار انتخابات مطلوب طبیعی ترین، کم هزینه ترین و پرفایده ترین ساز و کاری است که می شود برای جامعه انتخاب کرد.
۲-اینکه ما می توانیم کاری بکنیم که این سوء ظن ها و نفرت ها که از سوی تندها و افراطی ها از هر دو طرف، آنهایی که از خارج ندای براندازی می دادند و کسانی که در داخل بودند و انحصارطلبانه انقلاب را در انحصار خود می دانستند و آزاد بودند هرکاری می خواهند بکنند و هر چه می خواهند بگویند و هر تهمتی بزدند هر دروغی بگویند، هر کسی را با سلیقه های تنگ و تاریک آنها موافق نبود آن را جاسوس بیگانه، ضد انقلاب برانداز و هزار عنوان دیگر بنامند، این فضایی که دائما تولید نفرت می کرد، کینه ها را تشدید می کردند، گفتیم آیا می توانیم به سمت مسیری برویم که این کینه ها کاهش پیدا کند؟
در سال ۸۹ گفتم در گذشته نمانیم، نه اینکه فراموش کنیم بلکه به سوی آینده ای برویم که برد برد باشد
من اگر یادتان باشد در اواسط سال ۸۹ طرحی را مطرح کردم و البته اثر ریز و بسیار خوبی در جامعه گذاشت ولی نتوانست تغییری در جامعه ایجاد کند. یکی این بود که آیا هر کس احساس می کند به او جفا شده است و بدی شده حاضر است از آن بگذرد؟ همه با گذشت جلو برویم و رو به آینده کنیم، نه اینکه گذشته را فراموش کنیم بلکه در گذشته نمانیم و به سوی آینده ای برویم که برد – برد باشد. هم نظام برد کند هم حاکمیت برد بکند و هم آنهایی که سرکوب شده اند و ناراحت شده اندآ برد بکنند هم کسانی که انتقاد دارند. آن راه همینی بود که بعد از دو سال پیگیری شد و ما به آن رسیدیم.
در این انتخابات شرطی گذاشته نشد، بلکه به آن سو حرکت کردیم که ان شاا.. نتیجه انتخابات بهبود اوضاع باشد، فضا تلطیف شود و سوء ظن ها و کینه ها و دوری های دلها از بین برود یا کاهش یابد و میدان از دست کینه توزان کین پراکن در جامعه گرفته بشود. این هدفی بود که می توانستیم برای آن فکر بکنیم. البته اگر در انتخابات پیروزی هم بدست می آمد این مزید بر علت بود ولی برای ما کافی بود به همان دو هدف اصلی برسیم که حتی اگر انتخابات هم طوری می شد که کسانی غیر از ما، غیر از کسانی که حرف های ما را قبول دارند می آمدند و عاقلانه و مدبرانه رفتار می کردند ما به آن دو هدفمان می رسیدیم. هدف انتخابات با این دو مساله پیگیری شد و ادامه یافت.
خوشبختانه فضا به سویی رفت که زندانیان عزیز و آسیب دیدگان انتخابات پیشین هم با شرکت در انتخابات موافقت کردند.
جناب آقای کروبی و جناب آقای موسوی هم گرچه ارتباط با آنها میسر نبود؛ ولی بدست آوردیم که دست کم مخالفتی با شرکت ندارند.
از اول تصمیم داشتم که نیایم و هاشمی را بهترین گزینه می دانستم
در یک جمع اصلاح طلب وسیع که فراگیرتر از اصلاحات به معنی اصطلاحی اش بود صحبت کردیم و دوستان به آن جمع بندی رسیدند که ۱- در انتخابات شرکت می کنیم ۲- بصورت حداکثری شرکت می کنیم. این اولین تصمیم گیری بود عنایت و لطف کردند به من هم پیشنهاد کردن.د بنده از اول تصمیم داشتم که نیایم و مطالبم را گفته بودم و الان هم معتقدم کار درستی کردم، ولی به احترام دوستان گفتم اعلام نخواهم کرد که نمی آیم، ولی مطمئن باشید نخواهم آمد. در ضمن مسائلی که در ۲-۳ ماه نزدیک به انتخابات مطرح شد کم و بیش مسائل را مطرح کردم. نمی گفتم نمی آیم ولی می گفتم این سوالات مطرح است. معنایش این بود که این سوالات مانع است از اینکه من بتوانم بیایم، یا آمدن من نقض غرض است. ما می خواهیم فضا را تلطیف کنیم، دلها را به هم نزدیک کنیم، اثار تنش های گذشته را بدون اینکه کسی احساس بازندگی بکند، از بین ببریم ولی ما نمی خواهیم دوباره از نو آنها را تشدید کنیم. ولی در عین حال به دوستان هم گفتم شما می دانید من نخواهم آمد. حالا الان هم اعلام نمی کنم ولی فکر بکنیم که چگونه باید باشد.
خود من نظرم این بود که جناب اقای هاشمی مناسب ترین شخص است. شخصیت آقای هاشمی شناخته شده است، جایگاه بالا دارد، کسی که هم دنیا روی ایشان حساب می کند و هم توانایی فراوانی دارند. البته ایشان هم حاضر نمی شدند بیایند، دلایلی داشتند که دلایل کاملا قابل ملاحظه ای بود ولی بالاخره مطرح شد و در این اواخر خود من در صحبت هایم از ایشان نام می بردم به عنوان کسی که می توانند در این مرحله حساس به داد انقلاب و کشور برسند.
نمی توانستیم تصور بکنیم اقای هاشمی رد صلاحیت بشوند
بالاخره آقای هاشمی با فداکاری قبول کرند که در انتخابات شرکت بکند. ما اصلا نمی توانستیم تصور بکنیم ایشان رد صلاحیت بشوند. رد صلاحیت بنده خیلی قابل فهم بود و ما نبایست به این سادگی این را در اختیار حضرات قرار بدهیم. ولی با کمال تاسف ایشان را رد کردند. آمدن جناب آقای هاشمی موج گسترده ای ایجاد کرد که با رد ایشان این موج بصورت نگران کننده ای به سوی یاس و حتی خشم روی آورد.
بنده قبلا هم با دوستان صحبت کرده بودم که بر فرض بنده یا اقای هاشمی هم کاندیدا بشویم، به هر دلیلی نتوانیم ادامه بدهیم شما باید فکر جانشین کنید. بعد از این جریان بالاخره ما دو تن از دوستان را در صحنه داشتیم.
ابلاغ شده بود اسم برخی افراد در اخبار نباشد
آقایان عارف و روحانی مواضع خوبی گرفتند بعد از ۸ سال بخصوص این ۴ سال اخیر که این همه جفا شد به شخصیت های مملکت و به اصلاحات، دروغ ها، تهمت ها و جفاهای فراوان شد. اصلا بردن نام بعضی افراد جرم حساب می شد. حتی ابلاغ کردند اسم، خبر و عکس از فلانی و فلانی و فلانی در روزنامه هایی که دولتی هم نبود زده نشود.
جناب آقای عارف آمد ودر انتخابات فضایی را باز کرد و باید قدر جناب آقای عارف را دانست که گفتمان اصلاح طلبی را مطرح کرد. در کنار ایشان جناب اقای روحانی که ایشان واقعا گفتمان اصلاح طلبی را قبول دارد و مواضع بسیار خوبی داشتند و به هر حال این دو نفر کسانی بودند که احساس می شد در نهایت یکی از این دو نفر باید در عرصه باشند.
ما میان دو امر مخیر بودیم. یکی اینکه شکست توامان گفتمان اصلاح طلبی و اصلاح طلبان را با هم بپذیریم و یا تلاش کنیم برای پیروزی گفتمان اصلاح طلبی.
من جایی گفتم جناب اقای روحانی که مواضعشان را قبول داریم ولی اگر یک اصولگرای منطقی این گفتمان را داشت و حرف هایی که ایشان زد و اقای عارف مطرح کردند عنوان می کرد، ما او را هم تایید می کردیم.
برای ما بیش از اینکه فرد مهم باشد، رویکرد مطرح بود
اصلا صحبت باندی و جناحی نبود بلکه گفتمان و سیاست و رفتارهای خطرناکی که در جامعه وجود داشت که همه چیز را داشت از بین می برد. امام و انقلاب را از بین می برد. واقعا معتقدم به رهبری و کشور هم زیان می زد. این باید جایگزین می شد با گفتمان دیگری که ما معتقدیم ان گفتمان گفتمان اصلاح طلبی است، که دقیقا در موضع هر دو اقایان بود. خوشبختانه راهکارهایی در نظر گرفته شده بود، اگر هر دو می ماندند هر دو شکست می خوردند. خوشبختانه در جامعه هم بطور گسترده ای تقاضای ائتلاف شکل گرفت و مردم کاملا احساس خطر کرده بودند که اگر این دو بزرگوار باشند هم اصلاح طلبی شکست می خورد و هم گفتمان اصلاح طلبی.
برای ما بیش از اینکه فرد مطرح باشد رویکرد مطرح بود و معتقد بودیم هر کدام از دو عزیز بیایند گفتمان مورد قبول ما موفق خواهد شد و فضای جامعه نیز لطیف تر خواهد شد. خوشبختانه آقای عارف کار بزرگی کرد و تدبیری که به خرج داده شد نشان داد حتی در نومید کننده ترین شرایط و تاریک ترین شرایط می توان تصمیمات عاقلانه ای گرفت که نتیجه کار امروز این شد که نوعی رضایت در جامعه حاصل شده است. خیلی از اصولگراهای عاقل و منطقی که احساس خطر می کردند احساس رضایت می کنند. اصلاح طلبان احساس رضایت می کنند، نخبگان جامعه احساس رضایت می کنند، فکر می کنم خود نظام هم احساس رضایت می کند. ما نمی توانیم از رویکردهای رهبری و مطالبی که گفتند و نقشی که داشتند چشم بپوشیم.
برخی گله می کنند از اقای روحانی که گفته اند فراجناحی هستند و رییس جمهور همه اتفاقا این درست است. اتفاقا ما کسی می خواهیم که رئیس جمهور همه باشد نه رئیس جمهور یک گروه خاص. این روش نه به معنی پشت کردن به اصلاحات است و نه پشت کردن به گفتمان اصلاح طلبی. ایشان روی همه حرف هایی که زده اند دارند پافشاری میکنند. البته این به آن معنا نیست که آنچه گفته شده است به زودی قابل تحقق است. یک شبه نمی توان انتظار حل مسائل را داشت. مشکلات فراروی و موانع هم پیش رو بسیار است. آقای رئیس جمهور هم امکانات محدودی دارد. مهم این است که روی تعهدی که با مردم کرده اند بمانند که بحمدالله مانده اند.
آنچه مهم است اینکه آیا این انتخابات سبب تغییر رویکرد در سیاست فرهنگ روابط بین الملل خواهد شد یا همان رویکردهای گذشته ادامه پیدا کند؟ همین که مردم احساس کنند رویکردها عوض شده، راضی خواهند بود.
رویکردها طوری عوض شود که دیگر حصر و حبس نداشته باشیم
معتقدم الان می توانید احساس کنید فضا مطلوب نیست ولی با قبل از انتخابات متفاوت است. ما از خدا می خواهیم همین امشب و فردا آقای موسوی و اقای کروبی و خانم رهنورد از حصر آزاد شوند، همه زندانیان عزیز ما آزاد شوند، محدودیت ها برداشته شود، فشارها کاسته شود، اصلا چرا فقط موضوع زندانیان نیست، بروید در دانشگاهها ببینید چه می گذرد! نه استاد، نه دانشجو، یک ذره امنیت ندارد. در کارگاهها چه می گذرد؟ این فضای امنیتی و نا کاردانی خیلی مشکلات ایجاد کرده است. اما همه کارها دست رییس جمهور نیست. باید ببینیم چرا این مشکلات بوجود آمد؟ چون رویکردها غلط بود. اگر این رویکردها عوض بشود دیگر حصر و حبسی نخواهیم داشت تا بگوییم کی برداشته می شود. دیگر آن فشارها نخواهد بود آن رویکرد باید عوض شود البته زمان می خواهد تا آن تحقق خارجی پیدا بکند.
می دانم آقای روحانی در فشارهای سختی است؛ آقای روحانی مطالبی گفته اند و متعهد و پایبند به آنها هستند و بر آن تاکید هم کرده اند. ایشان باید تمام توجه شان به این باشد که همکارانی انتخاب کند که با این رویکردها و شعارها و مسائل سازگارند.
آقای روحانی کسانی را انتخاب کند که به جای سرکوب، فضای باز سیاسی را قبول داشته باشد
با ابزار کسی که تنها به سرکوب می اندیشد، نمی توان به ایجاد فضای مطلوب و باز قانونی و سیاسی مبادرت کرد. باید کسی باشد که این را قبول داشته باشد. یا کسانی که اقتصاد را به این روز انداخته اند، نمی توانند همراه مردم و جوابگوی مطالبات باشند.
کی از کدام جناح است اصلا برای ما مهم نیست مهم این است سازگار با معیارهایی باشد که عرضه شده و مردم یه ان رای داده اند انشالله چنین خواهد شد و همه ما هم باید کمک کنیم.
اگر این فضا باز شد زمینه برای فعالیت های منطقی قانونی شرعی فکری برای اصلاح طلبان و همه فراهم خواهد آمد و ما شاهد فضایی خواهیم بود که چیزی جز رشد معنوی عقلانی جامعه و پیشرفت همه جانبه کشور نخواهد بود و انشالله چنین خواهد شد البته اگر خیلی عجول نباشیم و واقعیت ها را در نظر بگیریم.
در ابتدای این دیدار حاضرین در جلسه به بیان دیدگاههای خود پیرامون مسائل روز کشور و توقعات و انتظارات خود از رئیس جمهور منتخب پرداختند.
در این دیدار که در بیت شهید صدوقی انجام شد، مجید انصاری؛ دکتر مقدم، محمدرضا تابش، محمد صدوقی و خانم مریم خاتمی، استاندار اسبق یزد و جمعی از اعضاء ستادهای اقایان آیت الله هاشمی رفسنجانی؛ دکتر عارف و دکتر روحانی حضور داشتند.
همچنین شب گذشته حجت الاسلام والمسلمین سید محمد خاتمی با حضور در مسجد حظیره به ایت الله شهید صدوقی و حاج محمد علی صدوقی ادای احترام کرد و یادشان را گرامی داشت و نیز در مراسم سالگرد ایشان در بیت شهید صدوقی حضور یافت که با سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین مجید انصاری برگزار شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر