عبدالفتاح سلطان در زندان اوین تهران دست به اعتصاب غذا زده است.

عبدالفتاح سلطانی، وکیل دادگستری و از بنیان‌گذاران “کانون مدافعان حقوق بشر”، در زندان اوین تهران دست به اعتصاب غذا زده است.

به گفته مائده سلطانی، دختر این زندانی سیاسی، وی در اعتراض به عدم رسیدگی به وضعیت زندانیان بیمار و بی‌توجهی به درخواست‌های مکرر خود برای مرخصی درمانی خارج از زندان، از روز گذشته، دهم آبان ۱۳۹۲همزمان با شصتمین سالروز تولدش، دست به اعتصاب غذای تر زده است.

سلطانی از بیماری‌های گوارشی، کم‌خونی و ناراحتی‌های دهان و دندان رنج می‌برد. به گفته مائده سلطانی، وضعیت جسمی این زندانی سیاسی، به گونه‌ای است که لازم است مراحل درمان در خارج از زندان و در محیطی مناسب پیگیری شود.

محمدحسین یوسف‌پور، اسماعیل برزگر و احمد دانشپور از دیگر زندانیان بیمار اوین هستند که وضعیت آنها نگران‌کننده گزارش شده است.

عبدالفتاح سلطانی در روز شنبه ۱۹ شهریور ماه ۱۳۹۰توسط نیروهای امنیت بازداشت شد و در دادگاه بدوی، ابتدا به ۱۸ سال زندان در تبعید در برازجان و ۲۰ سال محرومیت از حرفه وکالت محکوم شد. این حکم در نهایت به ۱۳ سال زندان در دادگاه تجدیدنظر کاهش یافت. وی هم اکنون در بند ۳۵۰ زندان اوین، دوران محکومیت خود را می‌گذراتد.

معصومه دهقان، همسر عبدالفتاح سلطانی در صفحه فیسبوک خود نوشت:

” آقای روحانی ! همان مردمی که مشروعیت را از احمدی نژاد گرفتند به شما مشروعیت بخشیدند . حالا همه منتظرند تفاوت رییس جمهور مشروع و نا مشروع را ببینند ….زندانیان بیمار ، کروبی ، موسوی ، تاج زاده ، دانشجو رونقی ، سلطانی و . ….. بیماران رجائی شهر …کارون اهواز ، عادل آباد شیراز و …. همه را آزاد کنید . لجبازی بس است ! “
تایید حکم یکسال حبس خانم معصومه دهقان همسر عبدالفتاح سلطانی در دادگاه انقلاب

اواخر تابستان رای دادگاه بدوی برای خانم معصومه دهقان ،”یک سال حبس تعزیری و پنج سال ممنوعیت خروج از کشور” عینا در دادگاه تجدید نظر تایید شد.

۸ آبان ۱۳۹۱، شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی خانم معصومه دهقان، همسر عبدالفتاح سلطانی، وکیل دادگستری و عضو مؤسس کانون مدافعان حقوق بشررا به‌ یک سال زندان که به مدت پنج سال تعلیق شده است و پنج سال محرومیت از سفر به خارج از کشور محکوم کرد. حکم دادگاه به دو سفر او در سال‌های ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ برای دریافت جایزه حقوق بشر شهر نورنبرگ از طرف همسر خویش اشاره کرده است.

اتهام خانم دهقان، “مشارکت در دریافت مال نامشروع از طریق دریافت جایزه حقوق بشر شهر نورنبرگ” عنوان شده است.

این جایزه در سال ۲۰۰۹ به عبدالفتاح سلطانی اعطا شد. وی که ممنوع‌الخروج شده بود، نتوانست برای دریافت جایزه به آلمان بیاید و به همین دلیل همسرش خانم دهقان که در آن زمان برای دیدن دخترش به آلمان آمده بود، به نیابت از طرف آقای سلطانی در این مراسم شرکت و جایزه را دریافت کرد.

مائده سلطانی، دختر عبدالفتاح سلطانی و معصومه دهقان، پیشتر در گفت و گو با دویچه‌وله گفته بود: «این اتهام به مادرم زده شده تا پدرم را از طریق او تحت فشار قرار دهند».

“تا وقتی که فضای دادگاهها را در کشورمان از نزدیک ندیده بودم, تنها تصویری که از یک دادگاه داشتم فیلم هایی بود که از تلویزیون پخش می شد. آنها اغلب دادگاه‌های اروپایی و یا آمریکایی را نشان می دادند و چالش‌های حقوقی آنها را. اما زمانی که برای اولین بار در جلسه دادگاهی در ایران حاضر شدم تمام ذهنیات‌ام فرو ریخت چرا که چیزی که مشاهده می کردم هیچ شباهتی به آنچه که دیده بودم نداشت. نه محیط و فضای مناسب برای تشکیل جلسه نه ادبیات حاکم و نه روند دقیق قضایی. تنها فضای حاکم بر آنجا فضای رعب آوری بود که وجود داشت. در آن جلسه وقتی که آقای عبدالفتاح سلطانی بدون توجه به تهدیدی که در جلسه ی قبل شده بود از جا برخواست و دفاعیات‌اش را آغار کرد تازه احساس کردم که دادگاه و محکمه یعنی چه؟ دفاع حقوقی توام با بیان و ادبیات فاخر توسط یک وکیل برجسته همه را سرجای خود میخکوب کرد. در آن پرونده او وکیلِ وکیلِ زندانی دیگری بود که خود پس از چند ماه به او و دیگر موکلان‌اش در زندان پیوست و ۱۳ سال زندان در تبعید را به جان خرید اما به سوگند حرفه‌ای‌اش وفادار ماند. عرصه به زندانیان آنقدر تنگ شده است که او هم اکنون برای احقاق حقوق زندانیان بیمار به همراه یاران‌اش امیر خسرو دلیر ثانی، سعید مدنی و مهدی خدایی و همزمان ۸۰ زندانی سیاسی دیگر در زندان رجایی شهر دست به اعتصاب غذا زده است.”
رضا خندان
۱۱ آبان ۱۳۹۲