نزدیک به دو هفته از روز جهانی کارگر می گذرد، اما جو تهدید و فشاری که حاکمیت در پیش درآمد این روز بر فضای جامعه کارگری اعمال کرد همچنان با تداوم بازداشت و بی خبری از وضعیت کارگران بازداشتی برجای خود باقیست.
به گزارش کلمه، امسال هم همچون سال های گذشته کارگران ایران پیشاپیش به دولت اعلام کردند که خواهان انجام راهپیمایی روز جهانی کارگر هستند و پاسخ دولت به آنان متفاوت با آنچه تا کنون با زیر پا گذاشتن حقوق بنیادین آنان به نمایش گذاشته است نبود: حتا یک روز مانده به روز جهانی کارگر کارگران ایران همچنان در انتظار شنیدن پاسخ دولت به درخواستشان برای صدور اجازه رسمی برای راهپیمایی مرسوم روز کارگر بودند …
در شرایطی که هفته کارگر در پایتخت و شهرهای بزرگ ایران در سالن های در بسته با حضور مسئولین دولتی و نمایندگان منافع آنان در میان کارگران و به سخن پردازی در ستایش “مقام والای کارگر” از دیدگاه آنان گذشت، فعالان کارگری در دور افتاده‌ترین و محرومترین مناطق ایران مورد تهدید و ارعاب ماموران اطلاعاتی همان حاکمیتی شدند که ادعای به جا آوردن تجلیل منزلت کارگر در جامعه را با برپایی مراسم آنچنانی در طول یک هفته داشت.
حال آن که در این روز نه تنها تهران و دیگر شهرهای بزرگ که شهرها و روستاهای کردستان ایران هم علیرغم فشارها و محرومیت‌های تحمیل شده بر کارگران همواره شاهد تلاش فعالان کارگری در جهت زنده نگاه داشتن امید برای تغییر شرایط بی قانون و غیر قانونی حاکم بر کار ومعیشت خود بوده اند. در شرایطی که این روز برای کارگران همه دنیا روز نمادین همبستگی و امید به امکانپذیری عدالت اجتماعی است، در ایران دیرزمانیست که برای کارگران بواسطه فشارها و تهدیدها و بازداشتهایی که در حواشی این روز رخ میدهد، همراه با هزینه ای بوده است که به خاطر به زبان آوردن خواسته ها و اعتراضات خود به نا حق متحمل شده اند.
خواست آنان چیزی نیست جز تغییرِ شرایط سخت و توانفرسای زندگی‌ای که با احساس ستمدیدگی و مقهوریت نسل اندر نسل عجین شده است؛ تغییر شرایط کنونی به شرایطی که در سایه قانون و در راستای احقاق و حفظ حقوق بنیادین کار، می‌توان زمین کار و تولید را هر روز بذری نو از امید کاشت برای فرداهایی که در آن کرامت انسانی احدی مورد هجمه های فراقانون سودجویان قدرتمدار قانونگریز قرار نگیرد.
از اینرو در اینروز در تمامی جوامعی که زمامداران آن ادعای ارزش نهادن به حقوق و قوانین بنیادین کار و بجای آوردن تقدیر از مقام و نقش کارگران در پیشرفت و توسعه جامعه را دارند، به کارگران این امکان را میدهند تا با برپایی راهپیمایی و اجتماعات مستقل خود این امکان را بیابند که بدون واهمه از دستگیری و محاکمه و از دست دادن کار خود، مشکلات و مطالبات خود را با جوامع خود در میان بگذارند.
سوال اینجاست که اگر ارزش و مقام والای کارگران برای حاکمان و مجریان اوامر آنان آنقدر محترم است که در ستایش آن نه یک روز که یک هفته باید داد سخن دهند، چرا به کارگران مجوز راهپیمایی در این روز داده نمی شود. چرا کارگران تهدید می شوند که ازآنچه خواسته قانونی آنهاست و از نارضایتی شان از بیقانونی ها و بی عدالتیهای حوزه کار حرف نزنند.
برای مثال چرا کارگران نقده مجبورند برای به تصویر کشیدن تجمعِ خود در گرامیداشت این روز دوربین عکاسی را پشت سر خود نگاه دارند؟ تنها یک نگاه کوتاه به تصویری که آنها از تجمع خود در این روز نشر داده اند احساس عمیق‌ترین شرمها را در آدمی برمی‌انگیزد. شرم از اینکه در ایرانی زندگی می‌کنیم که کارگرانش مجبورند روز خود را اینچنین پاس دارند! کارگران، بخش عظیمی از جامعه که به گفته‌ای “ستون فقرات” آنرا تشکیل میدهند در اینروز نه تنها پاس داشته نشدند که با تهدید و ارعاب به سکوت فراخوانده شدند و حتی در مواردی تهدید شدند که اگر از خانه بیرون روند در این روز بازداشت خواهند شد .
از چند روز پیش از روز جهانی کارگر فعالان کارگری تهدید یا در برخی موارد حتی بازداشت موقت شدند تا مبادا در راستای این روز فعالیت کنند و همچنین متعاقب شرکتجویی در تجمعات مستقل در این روز تنی چند از آنان دستگیر شدند که هنوز پس از گذشت بیش از یک هفته همچنان در بازداشت غیرقانونی بسر میبرند. گزارشی که میخوانید شرح فشار و تهدید و بازداشت فعالان کارگری جامعه کارگری ایران است که در حواشی و به خاطربزرگداشت آنها از روز جهانی کارگرتوسط حاکمیت به عمل آمده است و در تارنماهای تشکلهای مستقل کارگری همچون اتحادیه آزاد کارگران ایران و کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری و نیز ایلنا و کمیته گزارشگران حقوق بشر گزارش شده است.
سقز: طی روزهای ۹ و ۱۰ اردیبهشت محمد عبدی پور، جمیل راست خدیو، عمر شاکری و اسماعیل نیازی از فعالین کارگری و اعضای کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری در شهر سقز طی تماس های تلفنی تهدید شدند که در مراسم روز جهانی کارگر شرکت نکنند. طی این تماس ها به این فعالان تاکید شد که در روز ۱۱ اردیبهشت بایستی در خانه های خود مانده و در غیر این صورت حضور آنها در بیرون از خانه به منزله شرکت در اول ماه مه تلقی شده و با آنها با شدت تمام برخورد خواهد شد. از سویی دیگرمراسمی فرمایشی بدون حضور فعال نمایندگان مستقل کارگران اما با حضور مسئولان دولتی در شهرستان سقز برگزار شد.
سیدمحمد صالح حسینی دبیر خانه کارگر سقز با اشاره به این مراسم در شهرستان سقز گفت: برگزاری مراسم روز کارگر با حضور مسئولان غیر مرتبط دولتی در محیطی بسته که اطلاعا ت و تسلطی بر مسائل کار و مشکلات کارگری ندارند هیچ جذابیت و سودی برای کارگران ندارد.
برگزاری مراسم روز کارگر در فضای باز حق همه کارگران است و آنان در این روز تلاش می‌کنند مشکلات صنفی خود را به گوش مسئولان برسانند. خانه کارگر سقز برای برگزاری مراسم روز کارگر همانند سالهای گذشته درخواست صدور مجوز کرده بود که متاسفانه با بی‌اعتنایی مسئولان استانی به درخواست کارگران، اجرای این مراسم صبح روز ۱۱ اردیبهشت در محیطی بسته بدون دخالت نمایندگان کارگری برگزار شد. به گفته دبیر خانه کارگر سقز، خواسته کارگران، دریافت مطالبات صنفی‌شان است که متاسفانه نگاه امنیتی شدید و حساسیت‌های سیاسی خاص مانع برگزاری این مراسم از سوی تشکلات رسمی کارگری همانند خانه کارگر شد.
از سویی دیگر روز ۱۱ اردیبهشت ساعت ۴ بعدازظهر، جمعی از کارگران و فعالین کارگری در شهر سقز، مراسم روز جهانی کارگر را برگزار کردند. با توجه به تهدید های مکرر فعالین کارگری در شهر سقز، کارگران و فعالین کارگری در ۵ کیلومتری شهر سقز در منطقه “کانی جشنی” اقدام به برگزاری مراسم روز جهانی کارگر کردند. قبل از برگزاری مراسم مامورین اطلاعاتی طی تماسی با محمد عبدی پور مجددا با تهدید خواستند که از برگزاری مراسم ممانعت بعمل آورند اما کارگران و فعالین کارگری مراسم مستقل خود را برگزار کردند. مراسم در حالی برگزار شد که مامورین تمام منطقه را به محاصره خود در آورده بودند و به کارگران تذکر داده شده بود که آنها را با دوربین تحت کنترل دارند و باید سریعا منطقه را تخلیه کنند. مراسم با شادباش روز جهانی کارگر و پخش شیرینی در میان حاضرین به پایان رسید.
همچنین مراسمی جداگانه در میدان هلو مقابل پاساژ ماد در شهر سقز برگزار شد. با وصف اینکه چند تن از کارگران شهر سقز از قبل توسط اداره اطلاعات سقز به صورت تلفنی تهدید شده بودند که از منزل خارج نشوند و به مجرد اینکه از منزل خارج شوند دستگیر خواهند شد، جمعی از کارگران از ساعت ۷ بعدازظهر به طرف پارک کودک در خیابان شهدا حرکت کردند و بعد از آن مسیر به طرف میدان آزادی و میدان هلو به شکل راه پیمای حرکت کردند. در مسیر راه نیروهای لباس شخصی به دنبال کارگران به راه افتادند. در جلو پاساژ ماد بالاتر از بانک ملی واقع در میدان هلو یکی از ماموران لباس شخصی به محمود صالحی حمله ور شد که مورد خشم مردم و کارگران حاضر در آن مسیر قرار گرفت.
بعد از این واقعه، محمود صالحی به سخنرانی پرداخت و علت حمله مامور را این چنین تعریف کرد: «مردم شریف و آزاده شهر سقز امروز روز کارگر است و از دیروز تا این لحظه خانه ما در محاصره نیروهای لباس شخصی قرار دارد و از وقتی که ما از منزل خارج شدیم ، توسط این ماموران تعقیب می شویم و به هر کجا که سر زدیم این ماموران مزاحم ما شدند. این اذیت و آذار ماموران تنها به این دلیل است که ما کارگر هستیم و می خواهیم روز جهانی کارگر را برگزار کنیم که این اشخاص مانع مراسم ما می شوند.» به این ترتیب ماموران لباس شخصی وقتی حضور گسترده مردم را دیدند از آن نقطه دور شدند و مراسم به پایان رسید.
سنندج: جلیل محمدی که در ۲۶ خرداد ۹۱ در مجمع عمومی کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری در کرج دستگیر و بعد از حدود ۲ ماه بازداشت با حکم یک سال تعلیقی آزاد شده بود، روز پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت، فردای روز جهانی کارگر، توسط مامورین امنیتی بازداشت شد.
همچنین حامد محمودی نژاد که در ۱۷ اسفند ۹۱ در آستانه ۸ مارس دستگیر و به تازگی با قرار وثیقه ۵۰ میلیونی آزاد شده بود، از ساعت ۸ شب پنج شنبه ۱۲ اردیبهشت ناپدید شد که روز یکشنبه ۱۵ اردیبهشت خانواده او پس از مراجعه به ستاد خبری اطلاعات سنندج مطلع شدند که وی نیز در بازداشت این اداره به سر می برد.
با گذشت روزها از روز جهانی کارگر عمق ترس و واهمه حاکمیت از برگزاری آزادانه مراسم بزرگداشت روز کارگر توسط کارگران با فشار و ارعابی که درحول و حوش آن روز به فعالان کارگری تحمیل کرد بیشتر نمایان شد. اخبار حکایت از آن داشت که کارگران و فعالان کارگری متعددی در سنندج در پی برگزاری مراسم بزرگداشت روز جهانی کارگر تهدید، بازخواست و بازداشت شدند.
به گزارش تارنمای کمیته ی هماهنگی بعد از برگزاری روز جهانی کارگر در شهر سنندج فضای شهر بسیار امنیتی شد و بسیاری از فعالان کارگری و کارگران این شهر طی تماس های تلفنی تهدید شدند وتنی چند از آنان دستگیر شدند.
بختیار چتانی از دستگیر شدگان اول ماه مه با قرار وثیقه ۵۰ میلیونی آزاد شد. همچنین نسترن محمدی از دستگیر شدگان اول ماه مه روز ۱۳ اردیبهشت با گذاشتن سند آزاد شد. همچنین روز ۱۲ اردیبهشت ۲ تن از فعالان کارگری، آرام زندی و فردین قادری، که سند برای آزادی نسترن محمدی تهیه کرده بودند در راه مراجعه به سازمان حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی در حالی که سوار بر تاکسی بودند به همراه راننده تاکسی مذکور توسط مامورین امنیتی دستگیر شده و به حفاظت اطلاعات منتقل شدند.
راننده تاکسی فوق بعد از ۲ ساعت بازجویی آزاد گردید که مجددا شنبه ۱۴ اردیبهشت به حفاظت اطلاعات فراخوانده شد و بعد از ۲ ساعت بازجویی و بادادن تعهد آزاد شد. آرام زندی روز ۱۴ اردیبهشت با قرار وثیقه ۵۰ میلیونی آزاد و قرار بر این شد که فردین قادری نیز ۱۵ اردیبهشت با همان قرار وثیقه آزاد شود.
اما تارنمای کمیته هماهنگی به گزارش مورخ جمعه ۲۰ اردیبشت خبر از نگرانی شدید خانواده های «جلیل محمدی» و «حامد محمودی نژاد»، از اعضای این کمیته داد که با گذشت ۸ روز از دستگیری بازداشت شدگان هیچگونه تماسی با خانواده های خود نداشته اند و علیرغم مراجعات متعدد خانواده های آنان به اداره ی اطلاعات برای گرفتن خبری ازآنان، هنوز خبری از وضعیت آنان در دسترس نبوده و و خانواده ها با بی توجهی وعدم پاسخگویی مسئولین مواجه می شوند.
تهران و کرج: بیشک عدم صدور مجوز راهپیمایی به در خواستِ «ستاد مرکزی بزرگداشت هفته کارگر» نشانگر عمق ارج وقربی است که حاکمیت صلاح منافع خود میبیند به کارگران ایران معطوف کند، که این خود پرده از ماهیت واقعی مراسم فرمایشی هفته کارگری که حاکمیت قانونگریز ترتیب داد بر میدارد.
به گزارش ایلنا، در پی سکوت وزارت کشور در مقابل درخواست مجوز راهپیمایی روز کارگر، کارگران امسال برای ششمین بار پیاپی مجبوربه برگزاری مراسم بزرگداشت روز جهانی کارگر را درمکانی سرپوشیده (ورزشگاه سرپوشیده معتمدی تهران) شدند. دبیر ستاد مرکزی بزرگداشت هفته کارگر پیش از این در تاریخ‌های ۲۴ فروردین‌ماه و ۳ اردیبهشت ماه ۹۲ با ارسال نامه‌های جداگانه‌ای به معاونت سیاسی وزارت کشور، تقاضای صدور مجوز راهپیمایی روز جهانی کارگر در یکی از خیابان‌های اصلی تهران را ارائه داده بود اما این درخواست‌ها مورد موافقت قرار نگرفت.
اما عدم صدور مجوز راهپیمایی تنها نمونه مثال ارج و قربی که در این روز دولتی که خود با مالکیت بر اکثریت واحدهای تولیدی نقش بزرگترین کارفرما را بازی می کند به کارگران معطوف کرده نیست: به گزارش تارنمای اتحادیه کارگران آزاد ایران بدنبال تجمع اعتراضی کارگران کارخانه های متعدد و مراکزتولیدی خدماتی متعددی از اقصی نقاط ایران که در روز جهانی کارگر در مقابل ساختمان مجلس شواری اسلامی برگزار شد، مسئولین امنیتی مجلس به کارگران تجمع کننده اعلام کردند مجلس تعطیل است به همین دلیل از آنان خواسته شد تا دلیل تجمع و خواستهای خود را بصورت مکتوب اعلام کنند.
در ادامه این تجمع کارگران خواهان مطرح شدن خواست خود مبنی بر توقف گرانی ها و تجدید نظر فوری در حداقل مزد در هیات رئیسه مجلس شدند که این خواستها با تنظیم صورتجلسه ای با شرکت یکی از مشاورین رئیس مجلس از سوئی و پروین محمدی و اشرف بنائی به نمایندگی از سوی کارگران تجمع کننده مکتوب شد و مقرر شد هفته آینده با بازگشائی مجلس در اختیار هیات رئیسه مجلس قرار گیرد و پروین محمدی، اشرف بنایی و شاپور احسانی راد به نمایندگی از سوی کارگران تجمع کننده پیگیر آن در مجلس شورای اسلامی شوند.
در این تجمع مامورین امنیتی دو نفر از کارگران جوانی را که اقدام به تصویر برداری از تجمع کرده بودند بازداشت کردند که یکی از آنها آزاد شد اما مامورین انتظامی نفر بعدی را همچنان تحت بازداشت نگه داشتند که همین امر باعث شد کارگران تجمع کننده با ادامه تجمع خود خواهان آزادی وی شوند و پایان تجمع خود را منوط آزادی این کارگر کنند. بدنبال این وضعیت مامورین انتظامی کارگر بازداشت شده را آزاد کردند اما دوربین و کارت شناسائی وی ضبط گردید که مقرر شد یکی از هماهنگ کنندگان طومار اعتراضی کارگران به همراه این کارگردر روزهای آتی روز کارگر پیگیر دریافت دوربین و کارت شناسائی وی شوند. اما روزهای آتی روز کارگردر عمل حامل خبر فشارها و بازداشت ها بیشتر شد.
به گزارش کمیته گزارشگران حقوق بشر محمد قاسم‌خانی و بهرام سعیدی، دو تن از فعالان کارگری که در تحصن اعتراضی کارگران درروز جهانی کارگر در مقابل مجلس ایران شرکت داشتند فعال کارگری کارخانه ایران خودرو بودند که روز پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت پس از ورود به محل کار خود بازداشت شدند. خانه‌های این دو کارگر نیز مورد تفتیش و بازرسی قرار گرفت.
همچنین محمد احیایی، فعال کارگری یکی از شرکت‌های خودروسازی اطراف تهران، روز شنبه ۱۴ اردیبهشت‌ماه، هنگام خروج از محل کار به دفتر کارخانه فرا خوانده شد، مورد بازجویی چند مأمور لباس شخصی قرار گرفت و سپس توسط این مأموران بازداشت شد. مأموران امنیتی همچنین محل سکونت این فعال کارگری را مورد تفتیش قرار داده، ضمن ارعاب و اهانت به خانواده وی، برخی وسایل از جمله کامپیوتر را ضبط کرده اند.
گزارشها حاکی از آن بود که محمد احیایی و چند تن از فعالان کارگری معترض دیگر، چند ماه گذشته در اعتراض به حقوق معوقه خود و بحث واگذاری کارخانه به نهادهای خاص، قصد اعتصاب داشتند، که با برخورد شدید حراست و حضور مأموران انتظامی در محل کارخانه مواجه شدند.
به گزارش کلمه، امسال هم همچون سال های گذشته کارگران ایران پیشاپیش به دولت اعلام کردند که خواهان انجام راهپیمایی روز جهانی کارگر هستند و پاسخ دولت به آنان متفاوت با آنچه تا کنون با زیر پا گذاشتن حقوق بنیادین آنان به نمایش گذاشته است نبود: حتا یک روز مانده به روز جهانی کارگر کارگران ایران همچنان در انتظار شنیدن پاسخ دولت به درخواستشان برای صدور اجازه رسمی برای راهپیمایی مرسوم روز کارگر بودند …
در شرایطی که هفته کارگر در پایتخت و شهرهای بزرگ ایران در سالن های در بسته با حضور مسئولین دولتی و نمایندگان منافع آنان در میان کارگران و به سخن پردازی در ستایش “مقام والای کارگر” از دیدگاه آنان گذشت، فعالان کارگری در دور افتاده‌ترین و محرومترین مناطق ایران مورد تهدید و ارعاب ماموران اطلاعاتی همان حاکمیتی شدند که ادعای به جا آوردن تجلیل منزلت کارگر در جامعه را با برپایی مراسم آنچنانی در طول یک هفته داشت.
حال آن که در این روز نه تنها تهران و دیگر شهرهای بزرگ که شهرها و روستاهای کردستان ایران هم علیرغم فشارها و محرومیت‌های تحمیل شده بر کارگران همواره شاهد تلاش فعالان کارگری در جهت زنده نگاه داشتن امید برای تغییر شرایط بی قانون و غیر قانونی حاکم بر کار ومعیشت خود بوده اند. در شرایطی که این روز برای کارگران همه دنیا روز نمادین همبستگی و امید به امکانپذیری عدالت اجتماعی است، در ایران دیرزمانیست که برای کارگران بواسطه فشارها و تهدیدها و بازداشتهایی که در حواشی این روز رخ میدهد، همراه با هزینه ای بوده است که به خاطر به زبان آوردن خواسته ها و اعتراضات خود به نا حق متحمل شده اند.
خواست آنان چیزی نیست جز تغییرِ شرایط سخت و توانفرسای زندگی‌ای که با احساس ستمدیدگی و مقهوریت نسل اندر نسل عجین شده است؛ تغییر شرایط کنونی به شرایطی که در سایه قانون و در راستای احقاق و حفظ حقوق بنیادین کار، می‌توان زمین کار و تولید را هر روز بذری نو از امید کاشت برای فرداهایی که در آن کرامت انسانی احدی مورد هجمه های فراقانون سودجویان قدرتمدار قانونگریز قرار نگیرد.
از اینرو در اینروز در تمامی جوامعی که زمامداران آن ادعای ارزش نهادن به حقوق و قوانین بنیادین کار و بجای آوردن تقدیر از مقام و نقش کارگران در پیشرفت و توسعه جامعه را دارند، به کارگران این امکان را میدهند تا با برپایی راهپیمایی و اجتماعات مستقل خود این امکان را بیابند که بدون واهمه از دستگیری و محاکمه و از دست دادن کار خود، مشکلات و مطالبات خود را با جوامع خود در میان بگذارند.
سوال اینجاست که اگر ارزش و مقام والای کارگران برای حاکمان و مجریان اوامر آنان آنقدر محترم است که در ستایش آن نه یک روز که یک هفته باید داد سخن دهند، چرا به کارگران مجوز راهپیمایی در این روز داده نمی شود. چرا کارگران تهدید می شوند که ازآنچه خواسته قانونی آنهاست و از نارضایتی شان از بیقانونی ها و بی عدالتیهای حوزه کار حرف نزنند.
برای مثال چرا کارگران نقده مجبورند برای به تصویر کشیدن تجمعِ خود در گرامیداشت این روز دوربین عکاسی را پشت سر خود نگاه دارند؟ تنها یک نگاه کوتاه به تصویری که آنها از تجمع خود در این روز نشر داده اند احساس عمیق‌ترین شرمها را در آدمی برمی‌انگیزد. شرم از اینکه در ایرانی زندگی می‌کنیم که کارگرانش مجبورند روز خود را اینچنین پاس دارند! کارگران، بخش عظیمی از جامعه که به گفته‌ای “ستون فقرات” آنرا تشکیل میدهند در اینروز نه تنها پاس داشته نشدند که با تهدید و ارعاب به سکوت فراخوانده شدند و حتی در مواردی تهدید شدند که اگر از خانه بیرون روند در این روز بازداشت خواهند شد .
از چند روز پیش از روز جهانی کارگر فعالان کارگری تهدید یا در برخی موارد حتی بازداشت موقت شدند تا مبادا در راستای این روز فعالیت کنند و همچنین متعاقب شرکتجویی در تجمعات مستقل در این روز تنی چند از آنان دستگیر شدند که هنوز پس از گذشت بیش از یک هفته همچنان در بازداشت غیرقانونی بسر میبرند. گزارشی که میخوانید شرح فشار و تهدید و بازداشت فعالان کارگری جامعه کارگری ایران است که در حواشی و به خاطربزرگداشت آنها از روز جهانی کارگرتوسط حاکمیت به عمل آمده است و در تارنماهای تشکلهای مستقل کارگری همچون اتحادیه آزاد کارگران ایران و کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری و نیز ایلنا و کمیته گزارشگران حقوق بشر گزارش شده است.
سقز: طی روزهای ۹ و ۱۰ اردیبهشت محمد عبدی پور، جمیل راست خدیو، عمر شاکری و اسماعیل نیازی از فعالین کارگری و اعضای کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری در شهر سقز طی تماس های تلفنی تهدید شدند که در مراسم روز جهانی کارگر شرکت نکنند. طی این تماس ها به این فعالان تاکید شد که در روز ۱۱ اردیبهشت بایستی در خانه های خود مانده و در غیر این صورت حضور آنها در بیرون از خانه به منزله شرکت در اول ماه مه تلقی شده و با آنها با شدت تمام برخورد خواهد شد. از سویی دیگرمراسمی فرمایشی بدون حضور فعال نمایندگان مستقل کارگران اما با حضور مسئولان دولتی در شهرستان سقز برگزار شد.
سیدمحمد صالح حسینی دبیر خانه کارگر سقز با اشاره به این مراسم در شهرستان سقز گفت: برگزاری مراسم روز کارگر با حضور مسئولان غیر مرتبط دولتی در محیطی بسته که اطلاعا ت و تسلطی بر مسائل کار و مشکلات کارگری ندارند هیچ جذابیت و سودی برای کارگران ندارد.
برگزاری مراسم روز کارگر در فضای باز حق همه کارگران است و آنان در این روز تلاش می‌کنند مشکلات صنفی خود را به گوش مسئولان برسانند. خانه کارگر سقز برای برگزاری مراسم روز کارگر همانند سالهای گذشته درخواست صدور مجوز کرده بود که متاسفانه با بی‌اعتنایی مسئولان استانی به درخواست کارگران، اجرای این مراسم صبح روز ۱۱ اردیبهشت در محیطی بسته بدون دخالت نمایندگان کارگری برگزار شد. به گفته دبیر خانه کارگر سقز، خواسته کارگران، دریافت مطالبات صنفی‌شان است که متاسفانه نگاه امنیتی شدید و حساسیت‌های سیاسی خاص مانع برگزاری این مراسم از سوی تشکلات رسمی کارگری همانند خانه کارگر شد.
از سویی دیگر روز ۱۱ اردیبهشت ساعت ۴ بعدازظهر، جمعی از کارگران و فعالین کارگری در شهر سقز، مراسم روز جهانی کارگر را برگزار کردند. با توجه به تهدید های مکرر فعالین کارگری در شهر سقز، کارگران و فعالین کارگری در ۵ کیلومتری شهر سقز در منطقه “کانی جشنی” اقدام به برگزاری مراسم روز جهانی کارگر کردند. قبل از برگزاری مراسم مامورین اطلاعاتی طی تماسی با محمد عبدی پور مجددا با تهدید خواستند که از برگزاری مراسم ممانعت بعمل آورند اما کارگران و فعالین کارگری مراسم مستقل خود را برگزار کردند. مراسم در حالی برگزار شد که مامورین تمام منطقه را به محاصره خود در آورده بودند و به کارگران تذکر داده شده بود که آنها را با دوربین تحت کنترل دارند و باید سریعا منطقه را تخلیه کنند. مراسم با شادباش روز جهانی کارگر و پخش شیرینی در میان حاضرین به پایان رسید.
همچنین مراسمی جداگانه در میدان هلو مقابل پاساژ ماد در شهر سقز برگزار شد. با وصف اینکه چند تن از کارگران شهر سقز از قبل توسط اداره اطلاعات سقز به صورت تلفنی تهدید شده بودند که از منزل خارج نشوند و به مجرد اینکه از منزل خارج شوند دستگیر خواهند شد، جمعی از کارگران از ساعت ۷ بعدازظهر به طرف پارک کودک در خیابان شهدا حرکت کردند و بعد از آن مسیر به طرف میدان آزادی و میدان هلو به شکل راه پیمای حرکت کردند. در مسیر راه نیروهای لباس شخصی به دنبال کارگران به راه افتادند. در جلو پاساژ ماد بالاتر از بانک ملی واقع در میدان هلو یکی از ماموران لباس شخصی به محمود صالحی حمله ور شد که مورد خشم مردم و کارگران حاضر در آن مسیر قرار گرفت.
بعد از این واقعه، محمود صالحی به سخنرانی پرداخت و علت حمله مامور را این چنین تعریف کرد: «مردم شریف و آزاده شهر سقز امروز روز کارگر است و از دیروز تا این لحظه خانه ما در محاصره نیروهای لباس شخصی قرار دارد و از وقتی که ما از منزل خارج شدیم ، توسط این ماموران تعقیب می شویم و به هر کجا که سر زدیم این ماموران مزاحم ما شدند. این اذیت و آذار ماموران تنها به این دلیل است که ما کارگر هستیم و می خواهیم روز جهانی کارگر را برگزار کنیم که این اشخاص مانع مراسم ما می شوند.» به این ترتیب ماموران لباس شخصی وقتی حضور گسترده مردم را دیدند از آن نقطه دور شدند و مراسم به پایان رسید.
سنندج: جلیل محمدی که در ۲۶ خرداد ۹۱ در مجمع عمومی کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری در کرج دستگیر و بعد از حدود ۲ ماه بازداشت با حکم یک سال تعلیقی آزاد شده بود، روز پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت، فردای روز جهانی کارگر، توسط مامورین امنیتی بازداشت شد.
همچنین حامد محمودی نژاد که در ۱۷ اسفند ۹۱ در آستانه ۸ مارس دستگیر و به تازگی با قرار وثیقه ۵۰ میلیونی آزاد شده بود، از ساعت ۸ شب پنج شنبه ۱۲ اردیبهشت ناپدید شد که روز یکشنبه ۱۵ اردیبهشت خانواده او پس از مراجعه به ستاد خبری اطلاعات سنندج مطلع شدند که وی نیز در بازداشت این اداره به سر می برد.
با گذشت روزها از روز جهانی کارگر عمق ترس و واهمه حاکمیت از برگزاری آزادانه مراسم بزرگداشت روز کارگر توسط کارگران با فشار و ارعابی که درحول و حوش آن روز به فعالان کارگری تحمیل کرد بیشتر نمایان شد. اخبار حکایت از آن داشت که کارگران و فعالان کارگری متعددی در سنندج در پی برگزاری مراسم بزرگداشت روز جهانی کارگر تهدید، بازخواست و بازداشت شدند.
به گزارش تارنمای کمیته ی هماهنگی بعد از برگزاری روز جهانی کارگر در شهر سنندج فضای شهر بسیار امنیتی شد و بسیاری از فعالان کارگری و کارگران این شهر طی تماس های تلفنی تهدید شدند وتنی چند از آنان دستگیر شدند.
بختیار چتانی از دستگیر شدگان اول ماه مه با قرار وثیقه ۵۰ میلیونی آزاد شد. همچنین نسترن محمدی از دستگیر شدگان اول ماه مه روز ۱۳ اردیبهشت با گذاشتن سند آزاد شد. همچنین روز ۱۲ اردیبهشت ۲ تن از فعالان کارگری، آرام زندی و فردین قادری، که سند برای آزادی نسترن محمدی تهیه کرده بودند در راه مراجعه به سازمان حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی در حالی که سوار بر تاکسی بودند به همراه راننده تاکسی مذکور توسط مامورین امنیتی دستگیر شده و به حفاظت اطلاعات منتقل شدند.
راننده تاکسی فوق بعد از ۲ ساعت بازجویی آزاد گردید که مجددا شنبه ۱۴ اردیبهشت به حفاظت اطلاعات فراخوانده شد و بعد از ۲ ساعت بازجویی و بادادن تعهد آزاد شد. آرام زندی روز ۱۴ اردیبهشت با قرار وثیقه ۵۰ میلیونی آزاد و قرار بر این شد که فردین قادری نیز ۱۵ اردیبهشت با همان قرار وثیقه آزاد شود.
اما تارنمای کمیته هماهنگی به گزارش مورخ جمعه ۲۰ اردیبشت خبر از نگرانی شدید خانواده های «جلیل محمدی» و «حامد محمودی نژاد»، از اعضای این کمیته داد که با گذشت ۸ روز از دستگیری بازداشت شدگان هیچگونه تماسی با خانواده های خود نداشته اند و علیرغم مراجعات متعدد خانواده های آنان به اداره ی اطلاعات برای گرفتن خبری ازآنان، هنوز خبری از وضعیت آنان در دسترس نبوده و و خانواده ها با بی توجهی وعدم پاسخگویی مسئولین مواجه می شوند.
تهران و کرج: بیشک عدم صدور مجوز راهپیمایی به در خواستِ «ستاد مرکزی بزرگداشت هفته کارگر» نشانگر عمق ارج وقربی است که حاکمیت صلاح منافع خود میبیند به کارگران ایران معطوف کند، که این خود پرده از ماهیت واقعی مراسم فرمایشی هفته کارگری که حاکمیت قانونگریز ترتیب داد بر میدارد.
به گزارش ایلنا، در پی سکوت وزارت کشور در مقابل درخواست مجوز راهپیمایی روز کارگر، کارگران امسال برای ششمین بار پیاپی مجبوربه برگزاری مراسم بزرگداشت روز جهانی کارگر را درمکانی سرپوشیده (ورزشگاه سرپوشیده معتمدی تهران) شدند. دبیر ستاد مرکزی بزرگداشت هفته کارگر پیش از این در تاریخ‌های ۲۴ فروردین‌ماه و ۳ اردیبهشت ماه ۹۲ با ارسال نامه‌های جداگانه‌ای به معاونت سیاسی وزارت کشور، تقاضای صدور مجوز راهپیمایی روز جهانی کارگر در یکی از خیابان‌های اصلی تهران را ارائه داده بود اما این درخواست‌ها مورد موافقت قرار نگرفت.
اما عدم صدور مجوز راهپیمایی تنها نمونه مثال ارج و قربی که در این روز دولتی که خود با مالکیت بر اکثریت واحدهای تولیدی نقش بزرگترین کارفرما را بازی می کند به کارگران معطوف کرده نیست: به گزارش تارنمای اتحادیه کارگران آزاد ایران بدنبال تجمع اعتراضی کارگران کارخانه های متعدد و مراکزتولیدی خدماتی متعددی از اقصی نقاط ایران که در روز جهانی کارگر در مقابل ساختمان مجلس شواری اسلامی برگزار شد، مسئولین امنیتی مجلس به کارگران تجمع کننده اعلام کردند مجلس تعطیل است به همین دلیل از آنان خواسته شد تا دلیل تجمع و خواستهای خود را بصورت مکتوب اعلام کنند.
در ادامه این تجمع کارگران خواهان مطرح شدن خواست خود مبنی بر توقف گرانی ها و تجدید نظر فوری در حداقل مزد در هیات رئیسه مجلس شدند که این خواستها با تنظیم صورتجلسه ای با شرکت یکی از مشاورین رئیس مجلس از سوئی و پروین محمدی و اشرف بنائی به نمایندگی از سوی کارگران تجمع کننده مکتوب شد و مقرر شد هفته آینده با بازگشائی مجلس در اختیار هیات رئیسه مجلس قرار گیرد و پروین محمدی، اشرف بنایی و شاپور احسانی راد به نمایندگی از سوی کارگران تجمع کننده پیگیر آن در مجلس شورای اسلامی شوند.
در این تجمع مامورین امنیتی دو نفر از کارگران جوانی را که اقدام به تصویر برداری از تجمع کرده بودند بازداشت کردند که یکی از آنها آزاد شد اما مامورین انتظامی نفر بعدی را همچنان تحت بازداشت نگه داشتند که همین امر باعث شد کارگران تجمع کننده با ادامه تجمع خود خواهان آزادی وی شوند و پایان تجمع خود را منوط آزادی این کارگر کنند. بدنبال این وضعیت مامورین انتظامی کارگر بازداشت شده را آزاد کردند اما دوربین و کارت شناسائی وی ضبط گردید که مقرر شد یکی از هماهنگ کنندگان طومار اعتراضی کارگران به همراه این کارگردر روزهای آتی روز کارگر پیگیر دریافت دوربین و کارت شناسائی وی شوند. اما روزهای آتی روز کارگردر عمل حامل خبر فشارها و بازداشت ها بیشتر شد.
به گزارش کمیته گزارشگران حقوق بشر محمد قاسم‌خانی و بهرام سعیدی، دو تن از فعالان کارگری که در تحصن اعتراضی کارگران درروز جهانی کارگر در مقابل مجلس ایران شرکت داشتند فعال کارگری کارخانه ایران خودرو بودند که روز پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت پس از ورود به محل کار خود بازداشت شدند. خانه‌های این دو کارگر نیز مورد تفتیش و بازرسی قرار گرفت.
همچنین محمد احیایی، فعال کارگری یکی از شرکت‌های خودروسازی اطراف تهران، روز شنبه ۱۴ اردیبهشت‌ماه، هنگام خروج از محل کار به دفتر کارخانه فرا خوانده شد، مورد بازجویی چند مأمور لباس شخصی قرار گرفت و سپس توسط این مأموران بازداشت شد. مأموران امنیتی همچنین محل سکونت این فعال کارگری را مورد تفتیش قرار داده، ضمن ارعاب و اهانت به خانواده وی، برخی وسایل از جمله کامپیوتر را ضبط کرده اند.
گزارشها حاکی از آن بود که محمد احیایی و چند تن از فعالان کارگری معترض دیگر، چند ماه گذشته در اعتراض به حقوق معوقه خود و بحث واگذاری کارخانه به نهادهای خاص، قصد اعتصاب داشتند، که با برخورد شدید حراست و حضور مأموران انتظامی در محل کارخانه مواجه شدند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر