امروز شیرین عبادی برندۀ جایزۀ صلح نوبل به همراهی شش سازمان حقوق بشری اعلام کردند که قوۀ قضاییه و مسئولان زندانهای ایران باید به بدرفتاری با وکیل برجستۀ حقوق بشری نسرین ستوده خاتمه دهند. خانم عبادی و سازمان های حقوق بشری همچنین از مقامات ایران خواستند تا اجازه دهند تمام زندانیان مطابق با حقوق بین المللی حقوق بشر از مراقبت های پزشکی و ملاقات با خانواده برخوردار باشند.
سازمان های دیده بان حقوق بشر، عفو بین الملل، کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران، گزارشگران بدون مرز، فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر، و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران همراه با شیرین عبادی، باز از دولتمردان ایرانی خواستند تا احکام محکومیت فعالان مسالمت جو را لغو کنند و آنان را بدون قید و شرط آزاد نمایند.
شیرین عبادی گفت: «هیچ یک از روزنامه نگاران، وکلای حقوق بشری و مدافعان حقوق بشر که تنها برای فعالیت مسالمت آمیزشان بازداشت شده اند نباید در زندان باشند. زورگفتن به فرزند یک زندانی و محروم کردن وی از دیدار با خانواده اش و دسترسی به مراقبت پزشکی تنها باعث بدتر جلوه کردن ایران در چشم جهانیان می شود».
از زمان دستگیری نسرین ستوده در سال 1389، مقامات این وکیل حقوق بشری 47 ساله و مادر دو فرزند خردسال را بارها در حبس انفرادی نگهداشته اند و از ملاقات منظم و صحبت با خانواده اش محروم کرده اند. مقامات زندان در ایران، ظرف چند ماه گذشته مرتبا زندانیان سیاسی دیگر را نیز از ملاقاتهای منظم با نزدیکان خویش و دسترسی مناسب به درمان پزشکی محروم کرده اند.
رضا خندان همسر ستوده به گروه های حقوق بشری گفت که نسرین ستوده که از تاریخ 17 اکتبر 2012 (26 مهر 1391) دست به اعتصاب غذا زد، به بهداری زندان اوین منتقل شده است. وی گفت که اعتصاب غذای ستوده در واکنش به آزار و اذیت خانواده اش توسط مقامات و محدودیت بر حق ملاقات وی است. خانم عبادی و شش سازمان حقوق بشری گفتند: «ما جدأ از شرایط نسرین ستوده نگرانیم و مسئولیت های دولتمردان ایران را خاطرنشان می کنیم».
در روز 26 اکتبر 2012 (5 آبان 1391)، پارلمان اروپا اعلام کرد که جایزۀ آزادی اندیشۀ ساخاروف امسال را به نسرین ستوده و فیلمساز ایرانی جعفر پناهی اعطاء کرده است.
رضا خندان گفت که ستوده اعتصاب غذای خود را پس از شنیدن اینکه مقامات قوۀ قضاییه دختر 12 سالۀ وی را احضار کرده اند تا به وی تفهیم کنند که اجازۀ سفر به خارج از ایران را ندارد آغاز کرد. خندان گفت که ستوده احساس می کرد برای ابراز اعتراض خود به آزار و اذیت خانوادۀ خود توسط مقامات و عدم رعایت حق ملاقات خود جز دست زدن به اعتصاب غذا “چاره دیگری ندارد”. ظرف سه ماه گذشته، مقامات زندان اوین از ملاقات حضوری فرزندان ستوده با وی جلوگیری کرده اند و به شدت امکان ارتباط تلفنی او از زندان را محدود کرده اند. آنها تقریبا یک سال است که از ملاقات نسرین ستوده با مادر و برادرش جلوگیری می کنند.
در ژانویۀ 2011 (دی 1389)، دادگاه انقلاب ستوده را به اتهامات “اقدام علیه امنیت ملی” و “تبلیغ علیه نظام” به 11 سال زندان محکوم و وی را از اشتغال به حرفۀ وکالت و سفر به خارج از کشور به مدت 20 سال محروم کرد. دادگاه تجدید نظر حکم زندان وی را به 6 سال و حکم محرومیت وی از حرفۀ وکالت و سفر به خارج را به 10 سال تقلیل داد. اما مطابق قوانین ایران، دادگاههای عمومی و انقلاب اختیار منع کردن وکلا از حرفۀ وکالت را ندارند و این امر در اختیار دادگاه انتظامی قضات است.
مسئولان زندان اوین از ملاقات منظم دو روزنامه نگار زندانی، ژیلا بنی یعقوب و مهسا امرآبادی، با همسرانشان که در زندان دیگری نگهداری می شوند، جلوگیری می کنند. سازمانهای حقوق بشری از منابع مطلع گزارشهایی دریافت کرده اند که ژیلا بنی یعقوب، که در حال گذراندن یک سال حبس در بند 350 زندان اوین است، از زمان زندانی شدن در سپتامبر 2012 (شهریور 1391) نتوانسته با همسر روزنامه نگار خود بهمن احمدی امویی ملاقات داشته باشد. امویی در حال سپری کردن محکومیت پنج سالۀ خود به اتهام “تبلیغ علیه نظام” و “توهین به رییس جمهور” در زندان رجایی شهر در 47 کیلومتری غرب تهران است.
مهسا امرآبادی حکم یک سال زندان را می گذراند و همسر روزنامه نگارش مسعود باستانی در حال گذراندن حکم شش سال زندان است؛ هر دو به جرایم امنیتی شامل “تبلیغ علیه رژیم” برای نوشتن مقالاتی در خصوص انتخابات ریاست جمهوری مورد مناقشۀ سال 1388 محکوم شده اند. مقامات ایرانی امرآبادی را در زندان اوین و همسرش را در زندان رجایی شهر نگهداری می کنند.
مقامات از دسترسی دو زندانی زن به نامهای بهاره هدایت و محبوبه کرمی به خدمات پزشکی مورد نیازشان جلوگیری می کنند. بنا به گزارش هایی که گروه های حقوق بشری از منابع خود دریافت کرده اند، مقامات از دسترسی محبوبه کرمی به مراقبتهای روانشناختی برای افسردگی شدید و فلج کننده خودداری می کنند. دادگاه انقلاب محبوبه کرمی را به اتهام های امنیتی به سه سال زندان محکوم کرده است. بهاره هدایت برای درمان مشکلات کلیوی و مجرای گوارشی از مرخصی برخوردار شد، اما پیش از بهبودی کامل مجبور شد به زندان بازگردد. او در حال حاضر محکومیت 10 سال زندان را به اتهامات مربوط به امنیت ملی سپری می کند.
مقامات قضایی ایران به طور منظم حق برخورداری از مشاورۀ حقوقی را برای زندانیان سیاسی مشکل تر کرده اند. بسیاری از وکلای برجسته حقوق بشری با اتهاماتی که مستقیما به دفاع از موکلینشان مربوط است در حال حاضر در زندان به سر می برند و این تاثیر بسیار وحشت آوری بر سایر وکلای دادگستری داشته است.
-----------
افرادی همجون خانم نسرین ستوده که هم اکنون برنده جایزه ساخاروف که از معتبرترین جوایز در فعالیت های حقوق بشر است از سرمایه های ارزشمند کشور عزیزمان ایران هستند که در چنگال رژیم ایران گرفتارند و از حقوق اولیه خود محرومند!
چه ملال اور است که وکیل و حقوق دان باشی و در بسیاری از پرونده ها از حقوق موکلان سیاسی و مدافعان حوق بشر دفاع کرده باشی ولی اکنون دادت به جایی نرسد!!!بس درد ناک است.
تمامی مدافعان و فعالان سیاسی و حقوق بشری بد رفتاری و عدم رعایت حوق فردی و قانونی را در زندان های ایران خصوصا زندان مخوف اوین را محکوم میکنند و خواستار ازادی هر چه سریع تر خانم نسرین ستوده اند.
برایشان آرزوی سلامتی و توفیق دارم حتی در بند!
سازمان های دیده بان حقوق بشر، عفو بین الملل، کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران، گزارشگران بدون مرز، فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر، و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران همراه با شیرین عبادی، باز از دولتمردان ایرانی خواستند تا احکام محکومیت فعالان مسالمت جو را لغو کنند و آنان را بدون قید و شرط آزاد نمایند.
شیرین عبادی گفت: «هیچ یک از روزنامه نگاران، وکلای حقوق بشری و مدافعان حقوق بشر که تنها برای فعالیت مسالمت آمیزشان بازداشت شده اند نباید در زندان باشند. زورگفتن به فرزند یک زندانی و محروم کردن وی از دیدار با خانواده اش و دسترسی به مراقبت پزشکی تنها باعث بدتر جلوه کردن ایران در چشم جهانیان می شود».
از زمان دستگیری نسرین ستوده در سال 1389، مقامات این وکیل حقوق بشری 47 ساله و مادر دو فرزند خردسال را بارها در حبس انفرادی نگهداشته اند و از ملاقات منظم و صحبت با خانواده اش محروم کرده اند. مقامات زندان در ایران، ظرف چند ماه گذشته مرتبا زندانیان سیاسی دیگر را نیز از ملاقاتهای منظم با نزدیکان خویش و دسترسی مناسب به درمان پزشکی محروم کرده اند.
رضا خندان همسر ستوده به گروه های حقوق بشری گفت که نسرین ستوده که از تاریخ 17 اکتبر 2012 (26 مهر 1391) دست به اعتصاب غذا زد، به بهداری زندان اوین منتقل شده است. وی گفت که اعتصاب غذای ستوده در واکنش به آزار و اذیت خانواده اش توسط مقامات و محدودیت بر حق ملاقات وی است. خانم عبادی و شش سازمان حقوق بشری گفتند: «ما جدأ از شرایط نسرین ستوده نگرانیم و مسئولیت های دولتمردان ایران را خاطرنشان می کنیم».
در روز 26 اکتبر 2012 (5 آبان 1391)، پارلمان اروپا اعلام کرد که جایزۀ آزادی اندیشۀ ساخاروف امسال را به نسرین ستوده و فیلمساز ایرانی جعفر پناهی اعطاء کرده است.
رضا خندان گفت که ستوده اعتصاب غذای خود را پس از شنیدن اینکه مقامات قوۀ قضاییه دختر 12 سالۀ وی را احضار کرده اند تا به وی تفهیم کنند که اجازۀ سفر به خارج از ایران را ندارد آغاز کرد. خندان گفت که ستوده احساس می کرد برای ابراز اعتراض خود به آزار و اذیت خانوادۀ خود توسط مقامات و عدم رعایت حق ملاقات خود جز دست زدن به اعتصاب غذا “چاره دیگری ندارد”. ظرف سه ماه گذشته، مقامات زندان اوین از ملاقات حضوری فرزندان ستوده با وی جلوگیری کرده اند و به شدت امکان ارتباط تلفنی او از زندان را محدود کرده اند. آنها تقریبا یک سال است که از ملاقات نسرین ستوده با مادر و برادرش جلوگیری می کنند.
در ژانویۀ 2011 (دی 1389)، دادگاه انقلاب ستوده را به اتهامات “اقدام علیه امنیت ملی” و “تبلیغ علیه نظام” به 11 سال زندان محکوم و وی را از اشتغال به حرفۀ وکالت و سفر به خارج از کشور به مدت 20 سال محروم کرد. دادگاه تجدید نظر حکم زندان وی را به 6 سال و حکم محرومیت وی از حرفۀ وکالت و سفر به خارج را به 10 سال تقلیل داد. اما مطابق قوانین ایران، دادگاههای عمومی و انقلاب اختیار منع کردن وکلا از حرفۀ وکالت را ندارند و این امر در اختیار دادگاه انتظامی قضات است.
مسئولان زندان اوین از ملاقات منظم دو روزنامه نگار زندانی، ژیلا بنی یعقوب و مهسا امرآبادی، با همسرانشان که در زندان دیگری نگهداری می شوند، جلوگیری می کنند. سازمانهای حقوق بشری از منابع مطلع گزارشهایی دریافت کرده اند که ژیلا بنی یعقوب، که در حال گذراندن یک سال حبس در بند 350 زندان اوین است، از زمان زندانی شدن در سپتامبر 2012 (شهریور 1391) نتوانسته با همسر روزنامه نگار خود بهمن احمدی امویی ملاقات داشته باشد. امویی در حال سپری کردن محکومیت پنج سالۀ خود به اتهام “تبلیغ علیه نظام” و “توهین به رییس جمهور” در زندان رجایی شهر در 47 کیلومتری غرب تهران است.
مهسا امرآبادی حکم یک سال زندان را می گذراند و همسر روزنامه نگارش مسعود باستانی در حال گذراندن حکم شش سال زندان است؛ هر دو به جرایم امنیتی شامل “تبلیغ علیه رژیم” برای نوشتن مقالاتی در خصوص انتخابات ریاست جمهوری مورد مناقشۀ سال 1388 محکوم شده اند. مقامات ایرانی امرآبادی را در زندان اوین و همسرش را در زندان رجایی شهر نگهداری می کنند.
مقامات از دسترسی دو زندانی زن به نامهای بهاره هدایت و محبوبه کرمی به خدمات پزشکی مورد نیازشان جلوگیری می کنند. بنا به گزارش هایی که گروه های حقوق بشری از منابع خود دریافت کرده اند، مقامات از دسترسی محبوبه کرمی به مراقبتهای روانشناختی برای افسردگی شدید و فلج کننده خودداری می کنند. دادگاه انقلاب محبوبه کرمی را به اتهام های امنیتی به سه سال زندان محکوم کرده است. بهاره هدایت برای درمان مشکلات کلیوی و مجرای گوارشی از مرخصی برخوردار شد، اما پیش از بهبودی کامل مجبور شد به زندان بازگردد. او در حال حاضر محکومیت 10 سال زندان را به اتهامات مربوط به امنیت ملی سپری می کند.
مقامات قضایی ایران به طور منظم حق برخورداری از مشاورۀ حقوقی را برای زندانیان سیاسی مشکل تر کرده اند. بسیاری از وکلای برجسته حقوق بشری با اتهاماتی که مستقیما به دفاع از موکلینشان مربوط است در حال حاضر در زندان به سر می برند و این تاثیر بسیار وحشت آوری بر سایر وکلای دادگستری داشته است.
-----------
افرادی همجون خانم نسرین ستوده که هم اکنون برنده جایزه ساخاروف که از معتبرترین جوایز در فعالیت های حقوق بشر است از سرمایه های ارزشمند کشور عزیزمان ایران هستند که در چنگال رژیم ایران گرفتارند و از حقوق اولیه خود محرومند!
چه ملال اور است که وکیل و حقوق دان باشی و در بسیاری از پرونده ها از حقوق موکلان سیاسی و مدافعان حوق بشر دفاع کرده باشی ولی اکنون دادت به جایی نرسد!!!بس درد ناک است.
تمامی مدافعان و فعالان سیاسی و حقوق بشری بد رفتاری و عدم رعایت حوق فردی و قانونی را در زندان های ایران خصوصا زندان مخوف اوین را محکوم میکنند و خواستار ازادی هر چه سریع تر خانم نسرین ستوده اند.
برایشان آرزوی سلامتی و توفیق دارم حتی در بند!
