از بی بی سی انگلیسی با من تماس گرفته اند و گفتند بسته ای با پست سفارشی به دست ما رسیده که نام شما روی آن است. آنها سپس بسته را به آدرس پستی ام ارسال کردند و در کمال شگفتی دیدم خبرنگار صدا و سیمای جمهوری اسلامی از طریق وکیل خود سیزده صفحه اخطار نامه نوشته و از من به دلیل بدنام کردن چهره خبرنگار صدا و سیما شاکی شده اند. در این نامه آنها به من مهلت داده اند تا ظرف چهارده روز به صورت رسمی و از طریق وکیل خبرنگار صدا و سیمای جمهوری اسلامی عذرخواهی کنم . یعنی از تاریخ بیست سپتامبر که این نامه به دستم رسیده است به مدت چهارده زور اگر عذرخواهی نکنم به گفته وکیل صدا و سیما، در همین انگلستان آنها مرا تحت تعقیب و پیگیری های قضایی دیگر قرار خواهند داد.
ماجرا از این قرار است که چندی پیش خبرنگار صدا و سیمای جمهوری اسلامی در خیابان های لندن از شهروندان انگلیسی در مورد تحت فشار قرار دادن روزنامه های غربی توسط آمریکا و غرب پرسشگری می کرد که من نیز به عنوان یک رهگذر ابتدا به عنوان شاهد چند مصاحبه را تا پایان نظاره کردم و سپس وارد یکی از مصاحبه های شان شدم و با احترام سوال خودم را مطرح کردم که نظر آنها در مورد وجود این همه روزنامه نگار زندانی در ایران چیست؟ آیا من و یا همکاران مان هم اجازه داریم در خیابان های ایران در مورد همکاران روزنامه نگاری که توسط حاکمیت ایران زندانی شده اند هم از مردم در خیابان ها پرسشگری کنیم؟
آنها همین پرسش ساده مرا از طریق پیگیری حقوقی و قضایی به عنوان بدنام کردن خبرنگار صدا و سیمای جمهوری اسلامی در دستور کار قرار داده اند.
من هیچ جا نامی از خبرنگار صدا و سیما نیاورده ام و حتی کلمه ای در مورد اقدامات شخصی او در هیچ گزارشی بیان نکرده ام که شخص ایشان از من شکایت کنند. از سویی همه می دانند که شکایت و پیگیری حقوقی در انگلستان بسیار پر هزینه است. ما خبرنگاران هر چقدر هم که کار کنیم معمولا آنقدر پول دار نمی شویم که از پس چنین پرداخت و پیگیری چنین شکایت هایی برآییم. لذا خطابم به خود صدا و سیمای جمهوری اسلامی است. به شما آقای ضرغامی که با حمایت و هزینه بیت المال از من به عنوان یک خبرنگار ایرانی که حق پرسشگری در کشور خودم را ندارم در انگلستان شاکی شده اید، خطابم به شماست که چهارده روز مهلت قانونی تعیین کرده اید و سپس تهدید کردید که که اگر در این فرصت تعیین شده از صدا و سیمای جمهوری اسلامی عذرخواهی نکنم شما اقدامات بعدی تان را از طریق وکیل خود در دستور کار قرار می دهید، می خواستم از همینجا اعلام کنم شما آزاد هستید هر گونه که خواستید با استمداد از قوانین کشوری که من در آن زندگی می کنم و یا اصلا حتی با استمداد از دولت انگلیس مرا اینجا تحت تعقیب قرار دهید. چون خبرنگار وقتی می داند که پرسش او پرسش بخش زیادی از جامعه ایران است و می داند که در طرح پرسش خود نیز بدون هیچ خشونت و با رعایت ادب وارد شده است، ترسی از تحتِ تعقیب قرار گرفتن ندارد.
فقط می خواستم به شما آقای ضرغامی بگویم اگر سوال ساده من بدنام کردنِ شماست، پس آنچه که شما در تمام این سالها علیه خودم منتشر کرده اید چیست؟ شما بارها مرا در گزارش های جداگانه و حتی همین گزارش اخیرتان با عنوان های «جاسوس»، «وطن فروش»، «مزدور آمریکا» و «عوامل فتنه» معرفی کرده اید و هیچ گاه به من فرصت دفاع از خودم را در رسانه تان نداده اید. اینها بد نام کردن یک خبرنگار است، یا سوال ساده من که پرسیده ام چرا صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نگران آزادی بیان روزنامه گاردین است اما نگران زندانی شدن بیش از پنجاه روزنامه نگار و وب نگار ایرانی توسط دستگاه قضایی ایران نیست.
آقای ضرغامی! من یک روزنامه نگار آزاد هستم که چون رسانه ای در داخل ایران ندارم به صورت فری لنس با چند رسانه فارسی زبان غیر ایرانی کار می کنم. پولی که شما برای تحت تعقیب قرار دادنِ من از محل بیت المال برداشته اید تا اینجا در انگلستان مرا تحت تعقیب قرار دهید کاش صرف تحقیق جدی برای این می شد که چرا این همه روزنامه نگار و خبرنگار ایرانی به انگلستان فرار کرده اند اما حتی یک روزنامه نگار انگلیسی به ایران پناه نیاورده است. آنجا که شما نشسته اید و حتی ما رانده شده از خانه را نیز تحت تعقیب قرار می دهید خانه ما نیز هست. اما اگر شما انقدر وجدان تان راحت است که خودتان در شبکه خبر بدون هیچ سند و مدرکی به من اتهام جاسوسی و وطن فروشی و فتنه گری بزنید و از من به خاطر یک پرسش ساده در مورد زندانی کردن روزنامه نگاران ایرانی شاکی شوید،حتما پس از اتمام مهلت قانونی تعیین شده این کار را بکنید. من نه تنها هیچ ترسی ندارم بلکه باور دارم در میانه راه این خود شمایید که شرمنده و دست خالی باقی می مانید در قضاوتِ افکار عمومی!
ماجرا از این قرار است که چندی پیش خبرنگار صدا و سیمای جمهوری اسلامی در خیابان های لندن از شهروندان انگلیسی در مورد تحت فشار قرار دادن روزنامه های غربی توسط آمریکا و غرب پرسشگری می کرد که من نیز به عنوان یک رهگذر ابتدا به عنوان شاهد چند مصاحبه را تا پایان نظاره کردم و سپس وارد یکی از مصاحبه های شان شدم و با احترام سوال خودم را مطرح کردم که نظر آنها در مورد وجود این همه روزنامه نگار زندانی در ایران چیست؟ آیا من و یا همکاران مان هم اجازه داریم در خیابان های ایران در مورد همکاران روزنامه نگاری که توسط حاکمیت ایران زندانی شده اند هم از مردم در خیابان ها پرسشگری کنیم؟
آنها همین پرسش ساده مرا از طریق پیگیری حقوقی و قضایی به عنوان بدنام کردن خبرنگار صدا و سیمای جمهوری اسلامی در دستور کار قرار داده اند.
من هیچ جا نامی از خبرنگار صدا و سیما نیاورده ام و حتی کلمه ای در مورد اقدامات شخصی او در هیچ گزارشی بیان نکرده ام که شخص ایشان از من شکایت کنند. از سویی همه می دانند که شکایت و پیگیری حقوقی در انگلستان بسیار پر هزینه است. ما خبرنگاران هر چقدر هم که کار کنیم معمولا آنقدر پول دار نمی شویم که از پس چنین پرداخت و پیگیری چنین شکایت هایی برآییم. لذا خطابم به خود صدا و سیمای جمهوری اسلامی است. به شما آقای ضرغامی که با حمایت و هزینه بیت المال از من به عنوان یک خبرنگار ایرانی که حق پرسشگری در کشور خودم را ندارم در انگلستان شاکی شده اید، خطابم به شماست که چهارده روز مهلت قانونی تعیین کرده اید و سپس تهدید کردید که که اگر در این فرصت تعیین شده از صدا و سیمای جمهوری اسلامی عذرخواهی نکنم شما اقدامات بعدی تان را از طریق وکیل خود در دستور کار قرار می دهید، می خواستم از همینجا اعلام کنم شما آزاد هستید هر گونه که خواستید با استمداد از قوانین کشوری که من در آن زندگی می کنم و یا اصلا حتی با استمداد از دولت انگلیس مرا اینجا تحت تعقیب قرار دهید. چون خبرنگار وقتی می داند که پرسش او پرسش بخش زیادی از جامعه ایران است و می داند که در طرح پرسش خود نیز بدون هیچ خشونت و با رعایت ادب وارد شده است، ترسی از تحتِ تعقیب قرار گرفتن ندارد.
فقط می خواستم به شما آقای ضرغامی بگویم اگر سوال ساده من بدنام کردنِ شماست، پس آنچه که شما در تمام این سالها علیه خودم منتشر کرده اید چیست؟ شما بارها مرا در گزارش های جداگانه و حتی همین گزارش اخیرتان با عنوان های «جاسوس»، «وطن فروش»، «مزدور آمریکا» و «عوامل فتنه» معرفی کرده اید و هیچ گاه به من فرصت دفاع از خودم را در رسانه تان نداده اید. اینها بد نام کردن یک خبرنگار است، یا سوال ساده من که پرسیده ام چرا صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نگران آزادی بیان روزنامه گاردین است اما نگران زندانی شدن بیش از پنجاه روزنامه نگار و وب نگار ایرانی توسط دستگاه قضایی ایران نیست.
آقای ضرغامی! من یک روزنامه نگار آزاد هستم که چون رسانه ای در داخل ایران ندارم به صورت فری لنس با چند رسانه فارسی زبان غیر ایرانی کار می کنم. پولی که شما برای تحت تعقیب قرار دادنِ من از محل بیت المال برداشته اید تا اینجا در انگلستان مرا تحت تعقیب قرار دهید کاش صرف تحقیق جدی برای این می شد که چرا این همه روزنامه نگار و خبرنگار ایرانی به انگلستان فرار کرده اند اما حتی یک روزنامه نگار انگلیسی به ایران پناه نیاورده است. آنجا که شما نشسته اید و حتی ما رانده شده از خانه را نیز تحت تعقیب قرار می دهید خانه ما نیز هست. اما اگر شما انقدر وجدان تان راحت است که خودتان در شبکه خبر بدون هیچ سند و مدرکی به من اتهام جاسوسی و وطن فروشی و فتنه گری بزنید و از من به خاطر یک پرسش ساده در مورد زندانی کردن روزنامه نگاران ایرانی شاکی شوید،حتما پس از اتمام مهلت قانونی تعیین شده این کار را بکنید. من نه تنها هیچ ترسی ندارم بلکه باور دارم در میانه راه این خود شمایید که شرمنده و دست خالی باقی می مانید در قضاوتِ افکار عمومی!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر