راست افراطی چرا می تازد؟
راست افراطی به بهانه مختلف می تازد، اما چرا؟ الف: از موضع قدرت می تازد. ب: برای تحکیم قدرت خود می تازد اما از موضع ضعف.
الف: بی گمان از موضع قدرت نمی تازد، چرا که در۸ سال گذشته آزمون خوبی پس نداده و امورکشور را نا بسامان کرده، بخشی از قدرت را از دست داده، در درون خود چند دستگی دارد و در بیت رهبری ضیعف شده است. همچنین در انتخابات شوراها و ریاست جمهوری به مقصد نرسیده است و با راست سنتی که متحد او بوده مشکل دارد. بخشی از منافع اقتصادی خود را از دست داده و دولت روحانی همراه با او نیست و در صدد کم کردن حضور راست افراطی در قدرت است. مواضع مخالف مذاکره با امریکای راست افراطی هم پیش نمی رود. با این حال راست افراطی در ایران امید به بازگشت دارد چرا که جامعه را آن سان شخم زده که اصلاح و بسامان کردن این مسیر،که باتلاقی هم شده است چندان آسان نیست،بخصوص با توجه به موقعیت دولت روحانی.
ب: برای تحکیم مجدد قدرت می تازد، اما از موضع در حال "ضعیف شدن" این عمل را انجام می دهد چرا که زمان به نفع راست افراطی نیست، پس تلاش می کندجامعه را ناامید کند تا در صورت انفعال مردم باز امور را در دست بگیرد. آن هم با روش هایی از این قبیل:
۱- جنجال در مورد سفر خاتمی به قم که مبادا با علما دیدار کند. [در عمل هم هر زمان با خاتمی مواجه شده وی عقب نشسته است].
۲- فعال شدن در دانشگاه در اجرای سیاست های حمله به دولت و جامعه مدنی
۳- هجوم رسانه ای برای ترساندن جامعه از هر حرکت احتمالی که نشان می دهد راست افراطی اگر چه در موضع قدرت نیست اما بدون قدرت هم نیست.
دو روز تبلیغات به مناسبت بزرگداشت راهپیمایی دستوری ۹ دی ۱۳۸۸، نتیجه اش تجمع ۳۰۰ نفری در تهران بود،اما همین حجم تبلیغاتی دو روزه، در صدا و سیما و در دل جامعه مدنی ایجاد رعب کرد. همزمان در حالیکه مشاهده می شود که حملات اخیربه دلیل دیدار نمایندگان مجلس با روحانی و طرح روحانی مبنی برضرورت رفع حصر بوده،راست افراطی با حمله به موسوی و کروبی تلاش کرد تاثیر این دیدار و دیگر تلاش ها برای رفع حصر را خنثی کند.. پس جامعه ما در حالت بیم وامید زندگی می کند. اما چگونه می توان به امید جامعه افزود؟برای این کار باید ابزار قدرت راست افراطی را شناخت و آن را در حد توان خنثی کرد.
ابرازهای قدرت راست افراطی کجا هستند؟
۱- ایجاد حساسیت فرهنگی به نام توهین به مقدسات تا بخشی از روحانیت را با خود همراه کند مانند حمله به مقاله دکتر غروی
۲- استفاده از بسیج دانشجویی در دانشگاه برای مقابله و برخورد وایجاد جنجال و بعد محکوم کردن دانشجویان و ایجاد ترس و وحشت در دانشگاه.
۳- حضور خیابانی در اعتراض به تهاجم فرهنگی برای تحت فشار قراردادن دولت روحانی و وزرا
۴- تحرک نمایندگانش در مجلس برای جو سازی و مرعوب کردن دولت و جامعه مدنی مانند جنجال بر سر دیدار هیات اروپایی در دیدار با نسرین ستوده و جعفر پناهی؛ جنجالی که باعث شد هم این هیات نتواند با دیگران دیدار کند و هم تهدید به استیضاح وزرادر پی داشت.
۵- مانور برخی از فرماندهان نظامی در تخریب روابط خارجی دولت.
۶- فعال شدن اطلاعات سپاه برای کنترل امنیتی فعالان سیاسی.
۷- در اختیار داشتن قسمتی از قوه قضائیه برای اجرای احکام محدود کننده.
پس راست افراطی، رسانه و بسیج وبخشی از قوه قضائیه را در اختیار دارد. همین طور حمایت ضمنی بیت رهبری و در حوزه قم هم تا حدودی نفوذ دارد. پول کافی هم که دارد.
این ابزارها را باید شناخت و مطابق با آن عمل خنثی سازی انجام داد. هر چند باید پذیرفت که راست افراطی در این مدت از این ابزارها به خوبی استفاده کرده است.
در چنین فضایی شناخت ابزارهای راست افراطی و موقعیت آن و بررسی توان نیروی جامعه مدنی و میزان همراهی دولت با جامعه مدنی بسیار مهم است.
راست افراطی و فضای عمومی
راست افراطی در افکارعمومی اعتبار خود را از دست داده و یارانه ها و شعار عدالت به عکس خود مبدل شده است. راست افراطی با راست سنتی مشکل دارد و دربرابر افکار عمومی جامعه شعار مناسبی مانند سال ۱۳۸۴ ندارد. افکار عمومی در ایران امروز با رای دادن و ندادن خود می تواند در نظام چالش ایجاد کند. افکار عمومی مهم ترین حربه جامعه مدنی و تحول خواهان ایران در حال حاضر است که می تواند با درخواست فضای باز، برگ برنده عقب زدن راست افراطی باشد. هم سویی با افکار عمومی می تواند در سیاست های حکومت تغییر ایجاد کند و همچنین تعاملی باشد. چرا که افکار عمومی اولویت را به امنیت و مبارزه با گرانی و تورم و بعد آزادی می دهد. حال باید روشنفکران و نهاد های مدنی و صنفی و رسانه های طرف دار آزادی می توانند میان نان و آزادی رابطه برقرارو حمله بی محابا از سوی راست افراطی را برای نا امیدی مردم را خنثی وافکار عمومی را به سمت درست هدایت کنند؟
این کار حوصله و برنامه و صبوری و هدف گذاری می خواهد. باید توجه داشت که راست افراطی در پی ناامیدی افکار عمومی و مقابله روشنفکران و دانشجویان با دولت روحانی است. اگر به این هدف برسد مجلس بعدی را در اختیار می گیرد و روحانی را خلع سلاح می کند.
باید با این برنامه راست افراطی در ایران مقابله کرد. این مقابله به حفظ امید و فعال شدن جامعه مدنی در قالب مطالبات مشخص از قوه قضائیه و مقننه و در خواست از دولت برای اجرای برنامه هایش امکان پذیرست.
