بخشی از صحبت های حشمت طبرزدی:
خواست اصلی توده های وسیع ایران امروز خواهان امنیت، رفاه ، بهبود اقتصاد
و نارضایتی بسیار شدیدی از حکومت مذهبی وجود دارد
شاید توده ها مفهوم سکولار را ندانند، اما چیزی که نمی خواهند حکومت ملاهاست
درون جامعه ایران امروز سکولاریسم یک خواست اصلی است
نه به اعدام ، یک خواست اصلی است
آزادی زندانیان سیاسی یک خواست اصلی است
( خواست های اولیه رسیدن به دمکراسی است)
و ما از دوستان و همرزمان عزیز در خارج از کشور برای آزادی مبارزه میکنند با صدای بلند از اعتراضاتی که در درون کشور انجام میشود حمایت بکنند. بطور مثال اعدام در ایران و تظاهرات در کردستان و خوزستان و اعتراص خانواده ها و
عکس العمل حکومت
امروز یکشنبه ۱۵ دی ۱۳۹۲ حشمت طبرزدی در صفحهٔ فیس‌بوک خود نوشت:
فردا به زندان بر می گردم. یک سال از مرخصی‌ام گذشت. با این حساب از ۸ سال حبس، ۴ سال ان باقی مانده است. پیش تر نیز ۷ سال زندانی بوده‌ام اگر چه از سال ۷۸ تا کنون، سالی نبوده که در زندان نبوده باشم. امروز از دادستانی زنگ زدند و اعلام کردند که به زندان رجایی شهر بر گردم. همان گونه که بار‌ها گفته بودم به خاطر مادرم مرخصی به شرط سکوت را پذیرفتم و تا چند روز پیش نیز در سکوت بودم. اما شرایط مردم و به کشور به گونه‌ای است که نمی توانستم به این سکوت ادامه دهم و سکوتم را شکستم.
در این مدت یک سال که بیرون از زندان بودم فهم دقیق تری از جامعه به دست اوردم. متاسفانه حکومت مردم و کشور را به قهقرا برده و جنگ قدرت به شدت ادامه دارد و خودش نیز باید پاسخگو باشد. بخشی از اپوزسیون اما به دولت روحانی دل بسته و می گوید که این دل بستگی ناشی از نگرانی‌اش برای ایران و نگرانی از تکرار سرنوشت مردم سوریه و لیبی در ایران است. این جریان نیز به نحوی سرنوشت خود را به جمهوری اسلامی گره زده است.
غربی‌ها امیدوار هستند که رژیم را با مذاکره به جامعه ی جهانی برگردانند و ان را ملزم به رعایت اصول قانونی از جمله حقوق بشر کنند. شرایط اقتصادی رژیم به گونه‌ای است که چاره‌ای جز طی این مسیر ندارد. من بعید نمی دانم که حکومت مجبور به طی این فرایند شود. اگر چه الیگارشی حاکم سرسختی نشان می دهد و نمی خواهد به راحتی تسلیم شود اما با توافقنامه ی ژنو گام اول را برداشت. دولتی که به خواست ملت تن نمی دهد، مجبور است به خواست قدرت‌های برتر تن بدهد. برای این که پیرو منطق زور است. در هر حال مسئله ی اصلی ما رهایی ملت از این شرایط و حاکمیت حقوق بشر و دموکراسی سکولار در این مرز و بوم است.اگرچه الیگارشی حاکم با همه ی قدرت دست و پا می زند تا این مسیر طی نشود اما راهی جز تن دادن به چارچوب‌های بین المللی ندارند.
در عین حال اگاهی یافتم که جنبش سکولار دموکراسی خواهی روز به روز در حال گسترش است. با وجود محدودیت‌های تحمیلی بر من اما، از سوی شخصیت‌ها و تشکل‌های سکولار دموکرات ،تماس‌های زیادی با من گرفته شد که حاکی از رشد این جنبش و محبت عزیزان به این سرباز ازدی است و به نظر خودم علت برگرداندن من به زندان نیز اگاهی رژیم از این رشد و توجه و پویایی است.من عمیقا به جنبش باور دارم و خواهان حرکت ان حول خواسته‌های مرحله‌ای از جمله نه به اعدام و ازادی زندانیان سیاسی هستم.پرهیز از اختلافات که امری طبیعی است و توافق بر خواسته‌های مشترک، امری الزامی برای پیروزی مرحله‌ای و نهایی است. این جریان را الترناتیو جدی برای رهایی ملت می دانم.به این جنبش بپیوندید.
اگرچه می دانم حضور من در بیرون، به نفع جنبش دموکراسی خواهی است. و اگر چه ترجیح می دادم در کنار خانواده و به ویژه مادر کهن سال و ستم دیده اما شیر زن و مهربانم باشم،اما بودن در کنار یاران زندانی و بودن در سنگر دیگر مبارزه یعنی زندان به من ارامش می دهد. به ویژه که می دانم این زندان اخیر موجب این می شود که کسانی نتوانند در مجامع جهانی دست به ریاکاری بزنند و مدعی شوند با امدن حسن روحانی وضعیت حقوق بشر در ایران بهبود یافته است. من مایل بودم چنین شود و البته می دانم الزام‌های تاریخی در شرایط کنونی رژیم را به عقب نشینی گام به گام وا خواهد داشت.اما تا ان زمان فاصله داریم.
در وضعیت کنونی در سلامت کامل هستم و تا زمانی که شرایط خاصی بر من تحمیل نشود دست به اعتصاب غذا نخواهم زد. اما اگر اتفاق خاصی افتاد اگاه باشید که مسئولیت ان متوجه ی شخص خامنه‌ای و حاکمان است.
یک بار دیگر از وکلای محترم می خواهم که شکایت من از سید علی خامنه‌ای که در سال ۱۳۹۰ و از درون زندان تقدیم شد را پیگیری و ان را جدی بگیرند. می دانم که با توجه به شرایط پیش رو و نقشی که این سرباز ازدی بر عهده دارد ،باید با خطرات جدی دست و پنجه نرم کنم و سلامت من تا حدود زیادی مرهون تلاش‌های همه ی مدافعان حقوق بشر خواهد باد.
گسسته باد زنجیر استبداد‌زنده باد ازادی‌بر قرار باد دموکراسی
حشمت اله طبرزدی/ دبیرکل جبهه ی دموکراتیک ایران و
سخنگوی/ جنبش همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران.
۱۵ دیماه/۱۳۹۲/ خورشیدی.
خواست اصلی توده های وسیع ایران امروز خواهان امنیت، رفاه ، بهبود اقتصاد
و نارضایتی بسیار شدیدی از حکومت مذهبی وجود دارد
شاید توده ها مفهوم سکولار را ندانند، اما چیزی که نمی خواهند حکومت ملاهاست
درون جامعه ایران امروز سکولاریسم یک خواست اصلی است
نه به اعدام ، یک خواست اصلی است
آزادی زندانیان سیاسی یک خواست اصلی است
( خواست های اولیه رسیدن به دمکراسی است)
و ما از دوستان و همرزمان عزیز در خارج از کشور برای آزادی مبارزه میکنند با صدای بلند از اعتراضاتی که در درون کشور انجام میشود حمایت بکنند. بطور مثال اعدام در ایران و تظاهرات در کردستان و خوزستان و اعتراص خانواده ها و
عکس العمل حکومت
امروز یکشنبه ۱۵ دی ۱۳۹۲ حشمت طبرزدی در صفحهٔ فیس‌بوک خود نوشت:
فردا به زندان بر می گردم. یک سال از مرخصی‌ام گذشت. با این حساب از ۸ سال حبس، ۴ سال ان باقی مانده است. پیش تر نیز ۷ سال زندانی بوده‌ام اگر چه از سال ۷۸ تا کنون، سالی نبوده که در زندان نبوده باشم. امروز از دادستانی زنگ زدند و اعلام کردند که به زندان رجایی شهر بر گردم. همان گونه که بار‌ها گفته بودم به خاطر مادرم مرخصی به شرط سکوت را پذیرفتم و تا چند روز پیش نیز در سکوت بودم. اما شرایط مردم و به کشور به گونه‌ای است که نمی توانستم به این سکوت ادامه دهم و سکوتم را شکستم.
در این مدت یک سال که بیرون از زندان بودم فهم دقیق تری از جامعه به دست اوردم. متاسفانه حکومت مردم و کشور را به قهقرا برده و جنگ قدرت به شدت ادامه دارد و خودش نیز باید پاسخگو باشد. بخشی از اپوزسیون اما به دولت روحانی دل بسته و می گوید که این دل بستگی ناشی از نگرانی‌اش برای ایران و نگرانی از تکرار سرنوشت مردم سوریه و لیبی در ایران است. این جریان نیز به نحوی سرنوشت خود را به جمهوری اسلامی گره زده است.
غربی‌ها امیدوار هستند که رژیم را با مذاکره به جامعه ی جهانی برگردانند و ان را ملزم به رعایت اصول قانونی از جمله حقوق بشر کنند. شرایط اقتصادی رژیم به گونه‌ای است که چاره‌ای جز طی این مسیر ندارد. من بعید نمی دانم که حکومت مجبور به طی این فرایند شود. اگر چه الیگارشی حاکم سرسختی نشان می دهد و نمی خواهد به راحتی تسلیم شود اما با توافقنامه ی ژنو گام اول را برداشت. دولتی که به خواست ملت تن نمی دهد، مجبور است به خواست قدرت‌های برتر تن بدهد. برای این که پیرو منطق زور است. در هر حال مسئله ی اصلی ما رهایی ملت از این شرایط و حاکمیت حقوق بشر و دموکراسی سکولار در این مرز و بوم است.اگرچه الیگارشی حاکم با همه ی قدرت دست و پا می زند تا این مسیر طی نشود اما راهی جز تن دادن به چارچوب‌های بین المللی ندارند.
در عین حال اگاهی یافتم که جنبش سکولار دموکراسی خواهی روز به روز در حال گسترش است. با وجود محدودیت‌های تحمیلی بر من اما، از سوی شخصیت‌ها و تشکل‌های سکولار دموکرات ،تماس‌های زیادی با من گرفته شد که حاکی از رشد این جنبش و محبت عزیزان به این سرباز ازدی است و به نظر خودم علت برگرداندن من به زندان نیز اگاهی رژیم از این رشد و توجه و پویایی است.من عمیقا به جنبش باور دارم و خواهان حرکت ان حول خواسته‌های مرحله‌ای از جمله نه به اعدام و ازادی زندانیان سیاسی هستم.پرهیز از اختلافات که امری طبیعی است و توافق بر خواسته‌های مشترک، امری الزامی برای پیروزی مرحله‌ای و نهایی است. این جریان را الترناتیو جدی برای رهایی ملت می دانم.به این جنبش بپیوندید.
اگرچه می دانم حضور من در بیرون، به نفع جنبش دموکراسی خواهی است. و اگر چه ترجیح می دادم در کنار خانواده و به ویژه مادر کهن سال و ستم دیده اما شیر زن و مهربانم باشم،اما بودن در کنار یاران زندانی و بودن در سنگر دیگر مبارزه یعنی زندان به من ارامش می دهد. به ویژه که می دانم این زندان اخیر موجب این می شود که کسانی نتوانند در مجامع جهانی دست به ریاکاری بزنند و مدعی شوند با امدن حسن روحانی وضعیت حقوق بشر در ایران بهبود یافته است. من مایل بودم چنین شود و البته می دانم الزام‌های تاریخی در شرایط کنونی رژیم را به عقب نشینی گام به گام وا خواهد داشت.اما تا ان زمان فاصله داریم.
در وضعیت کنونی در سلامت کامل هستم و تا زمانی که شرایط خاصی بر من تحمیل نشود دست به اعتصاب غذا نخواهم زد. اما اگر اتفاق خاصی افتاد اگاه باشید که مسئولیت ان متوجه ی شخص خامنه‌ای و حاکمان است.
یک بار دیگر از وکلای محترم می خواهم که شکایت من از سید علی خامنه‌ای که در سال ۱۳۹۰ و از درون زندان تقدیم شد را پیگیری و ان را جدی بگیرند. می دانم که با توجه به شرایط پیش رو و نقشی که این سرباز ازدی بر عهده دارد ،باید با خطرات جدی دست و پنجه نرم کنم و سلامت من تا حدود زیادی مرهون تلاش‌های همه ی مدافعان حقوق بشر خواهد باد.
گسسته باد زنجیر استبداد‌زنده باد ازادی‌بر قرار باد دموکراسی
حشمت اله طبرزدی/ دبیرکل جبهه ی دموکراتیک ایران و
سخنگوی/ جنبش همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران.
۱۵ دیماه/۱۳۹۲/ خورشیدی.
