همان گونه که بار‌ها گفته بودم به خاطر مادرم مرخصی به شرط سکوت را پذیرفتم و تا چند روز پیش نیز در سکوت بودم. اما شرایط مردم و به کشور به گونه‌ای است که نمی توانستم به این سکوت ادامه دهم و سکوتم را شکستم. ( یکشنبه ۱۵ دی ۱۳۹۲ حشمت طبرزدی )
حشمت‌الله طبرزدی دبیر کل جبهه دموکراتیک ایران امروز دستگیر شد .
به گزارش رادیو شهروند در تاریخ ۲۵ دی ماه در ساعت ۱ به وقت تهران سه نفر که خود را نماینده دادستانی تهران معرفی کردند و در پی یورش به منزل ، وی را بازداشت کردند . این در حالیست که مرخصی طبرزدی مشروط به سکوت بوده و هفته پیش از او درخواست شده بود که خود را برای تحمل ۴ سال حبس باقیمانده معرفی کند که او امتناع کرده و خواستار ابلاغ حکم شده بود .
به نقل از علیرضا سربازی یکی از اعضای شورای هماهنگی جبهه دموکراتیک / برون مرز ؛ تا این لحظه خبری از مکان بازداشت وی در دست نیست
طبرزدی متولد ۱۳۳۸ درروستای “در” از توابع گلپایگان اصفهان روزنامه نگار، فعال دانشجویی – سیاسی و فارغ‌التحصیل رشته مهندسی راه و ساختمان از دانشگاه امیرکبیر است وی که در ابتدای دهه شصت عضو دفتر تحکیم وحدت بود و در سال ۱۳۶۳ به همراه برخی دیگر اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان و فارغ التحصیلان دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی را تاسیس کرد . او از هواداران جدی جمهوری اسلامی و از جمله علی خامنه‌ای و هاشمی رفسنجانی بود اما با آغاز تورم شدید در دوران هاشمی به منتقد وی تبدیل شد و در دوران پس از دوم خرداد نیز به یکی از منتقدان جدی خامنه‌ای بدل گشت . او در سالهای پایانی دهه هفتاد به چهره شاخص دانشجویی مخالف جمهوری اسلامی بدل شد و جبهه دموکراتیک ایران را تأسیس کرد و اکنون خود را یک سکولار می‌داند . او همچنین مدیر مسئول هفته نامه پیام دانشجو بوده و در سالهای میانه دهه هفتاد افشاگری‌های گسترده‌ای پیرامون فساد اقتصادی و سیاسی در بدنه جمهوری اسلامی منتشر ساخت و پس از چند نوبت توقیف، لغو امتیاز شد. طبرزدی همچنین چند بار توسط وزارت اطلاعات ربوده شد و مورد تهدید قرار گرفت.
این خبر تکمیل خواهد شد .
روزدوشنبه ۱۶ دی ۱۳۹۲ حشمت طبرزدی در صفحهٔ فیس‌بوک خود نوشت:
امروز به زندان بر نگشتم.
هم میهنان گرامی! با درود‌های فراوان.
همان گونه که روز گذشته اعلام نمودم، فردی از طریق تلفن با من تماس گرفت و مدعی شد که از سوی دادستانی است و از من خواست تا ساعت ۱۰ صبح امروز به اجرای احکام زندان رجایی شهر مراجعه نمایم. من نیز تصمیم قطعی داشتم امروز به زندان بر گردم و این تصمیم را نیز اعلام کردم. اما بنا به خواست خانواده و به ویژه مادر و همسرم و مشورت دوستان و آگاهان به امور حقوقی، در تصمیم خود تجدید نظر کرده و به زندان مراجعه نکردم.به ویژه که این احضار خارج از چارچوب‌های قانونی صورت گرفته و جنبه ی هراس انگیزی در بین خانواده داشته و نوعی ظلم مضاعف و زورگویی به شهروند به حساب می آید که باید با مقاومت مدنی به مقابله با آن می پرداختم.
می دانم که الیگارشی حاکم، یا قدرت غیر پاسخگو، دست از سر شهروندان بر نخواهد داشت و همان گونه که یکی از نمایندگان اصول گرایی مجلس اسلامی، نیز بیان داشت، قوه ی قضاییه به قوه‌ای غیر مستقل تبدیل شده که به زعم ایشان از اقدامات آن بوی استبداد می آید و به باور من ،این قوه بهانه‌ای برای سرکوب شهروندان بوده و هست.
از دیگر سو شاید انتظار از دولت روحانی در عمل به وعده‌های انتخاباتی و دفاع از حقوق شهروندان در برابر متجاوزان به حقوق ملت و عدم سکوت و بی‌مسئولیتی در برابر نقض سیستماتیک حقوق بشر از سوی باند قدرت غیر پاسخگو ، بیهوده باشد. بر همین پایه ، به مبارزات خود و اگاهی ایرانیان عزیز و پشتیبانی شخصیت‌ها و نهاد‌های حقوق بشری و سیاسی و اجتماعی، دلگرم خواهم بود و متناسب با بر خورد‌های زور گویانه ی گروهی که خود را در تجاوز به حقوق شهروندان خود مختار می دانند، واکنش نشان خواهم داد.
می دانیم که قدرت غیر پاسخگو که کشور را به جهنمی برای مردم و به ویژه کوشندگان مخالف و منتقد سیاسی و حقوق بشری، و دگر باشان مذهبی و منتقدین اجتماعی، تبدیل نموده ( که شاید به این لحاظ پس از کره ی شمالی، در جهان رتبه ی دوم را داشته باشد)، در تلاش است که به همگان اعلام کند که تسلیم هسته‌ای لزوما به مفهوم دست برداشتن از نقض سیستماتیک حقوق بشر نیست. و می دانیم که بنا دارند میزان فشار بر ما را تا آن جا افزایش بدهند که آستانه ی تحمل را پایین آورده تا مجبور به سکوت یا فرار از کشور بشویم . اما، باور داریم این دوره ی پر مخاطره و سخت را نیز پشت سر خواهیم گذاشت. همان گونه که پیش تر نیز بیان داشتم، حکومتی که در تداوم حیات خود به کمک کشور‌های بزرگ غربی نیازمند بوده و این نیاز را در تسلیم نامه ی ژنو به زبان اورده است، امکان زیست خود مختار و نقض فاحش و سیتماتیک حقوق بشر، همچون گذشته را به صورت بلند مدت نخواهد داشت. اگر چه قدرت‌های بزرگ، منافع ملی خود را در اولویت می دانند اما ساز و کار کلی حاکم بر کشور‌ها در عصر کنونی، آن‌ها را ملزم به اعمال سیاست‌های باز دارنده علیه کشور‌های ناقض حقوق بشر در قرار و مدار‌های بین المللی خواهد کرد.
خواست کنونی ما، نه به اعدام، آزادی کلیه ی زندانیان سیاسی و نگرانی شدید از وضعیت معیشتی مردم است. بیرون از زندان یا درون زندان، این خواسته‌ها را فریاد خواهیم زد و همه ی طبقات آگاه و تشکل‌ها و شخصیت‌های دموکراسی خواه را حول دستیابی به این خواسته‌ها دعوت به اتحاد خواهیم کرد.
گسسته باد زنجیر استبداد‌زنده باد آزادی‌برقرار باد دموکراسی-
حشمت اله طبرزدی/ دبیر کل جبهه ی دموکراتیک ایران
و سخنگوی جنبش همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران.
۱۶/دیماه/۱۳۹۲/ خورشیدی.
همان گونه که روز گذشته اعلام نمودم، فردی از طریق تلفن با من تماس گرفت و مدعی شد که از سوی دادستانی است و از من خواست تا ساعت ۱۰ صبح امروز به اجرای احکام زندان رجایی شهر مراجعه نمایم. من نیز تصمیم قطعی داشتم امروز به زندان بر گردم و این تصمیم را نیز اعلام کردم. اما بنا به خواست خانواده و به ویژه مادر و همسرم و مشورت دوستان و آگاهان به امور حقوقی، در تصمیم خود تجدید نظر کرده و به زندان مراجعه نکردم.به ویژه که این احضار خارج از چارچوب‌های قانونی صورت گرفته و جنبه ی هراس انگیزی در بین خانواده داشته و نوعی ظلم مضاعف و زورگویی به شهروند به حساب می آید که باید با مقاومت مدنی به مقابله با آن می پرداختم.
می دانم که الیگارشی حاکم، یا قدرت غیر پاسخگو، دست از سر شهروندان بر نخواهد داشت و همان گونه که یکی از نمایندگان اصول گرایی مجلس اسلامی، نیز بیان داشت، قوه ی قضاییه به قوه‌ای غیر مستقل تبدیل شده که به زعم ایشان از اقدامات آن بوی استبداد می آید و به باور من ،این قوه بهانه‌ای برای سرکوب شهروندان بوده و هست.
از دیگر سو شاید انتظار از دولت روحانی در عمل به وعده‌های انتخاباتی و دفاع از حقوق شهروندان در برابر متجاوزان به حقوق ملت و عدم سکوت و بی‌مسئولیتی در برابر نقض سیستماتیک حقوق بشر از سوی باند قدرت غیر پاسخگو ، بیهوده باشد. بر همین پایه ، به مبارزات خود و اگاهی ایرانیان عزیز و پشتیبانی شخصیت‌ها و نهاد‌های حقوق بشری و سیاسی و اجتماعی، دلگرم خواهم بود و متناسب با بر خورد‌های زور گویانه ی گروهی که خود را در تجاوز به حقوق شهروندان خود مختار می دانند، واکنش نشان خواهم داد.
می دانیم که قدرت غیر پاسخگو که کشور را به جهنمی برای مردم و به ویژه کوشندگان مخالف و منتقد سیاسی و حقوق بشری، و دگر باشان مذهبی و منتقدین اجتماعی، تبدیل نموده ( که شاید به این لحاظ پس از کره ی شمالی، در جهان رتبه ی دوم را داشته باشد)، در تلاش است که به همگان اعلام کند که تسلیم هسته‌ای لزوما به مفهوم دست برداشتن از نقض سیستماتیک حقوق بشر نیست. و می دانیم که بنا دارند میزان فشار بر ما را تا آن جا افزایش بدهند که آستانه ی تحمل را پایین آورده تا مجبور به سکوت یا فرار از کشور بشویم . اما، باور داریم این دوره ی پر مخاطره و سخت را نیز پشت سر خواهیم گذاشت. همان گونه که پیش تر نیز بیان داشتم، حکومتی که در تداوم حیات خود به کمک کشور‌های بزرگ غربی نیازمند بوده و این نیاز را در تسلیم نامه ی ژنو به زبان اورده است، امکان زیست خود مختار و نقض فاحش و سیتماتیک حقوق بشر، همچون گذشته را به صورت بلند مدت نخواهد داشت. اگر چه قدرت‌های بزرگ، منافع ملی خود را در اولویت می دانند اما ساز و کار کلی حاکم بر کشور‌ها در عصر کنونی، آن‌ها را ملزم به اعمال سیاست‌های باز دارنده علیه کشور‌های ناقض حقوق بشر در قرار و مدار‌های بین المللی خواهد کرد.
خواست کنونی ما، نه به اعدام، آزادی کلیه ی زندانیان سیاسی و نگرانی شدید از وضعیت معیشتی مردم است. بیرون از زندان یا درون زندان، این خواسته‌ها را فریاد خواهیم زد و همه ی طبقات آگاه و تشکل‌ها و شخصیت‌های دموکراسی خواه را حول دستیابی به این خواسته‌ها دعوت به اتحاد خواهیم کرد.
گسسته باد زنجیر استبداد‌زنده باد آزادی‌برقرار باد دموکراسی-
حشمت اله طبرزدی/ دبیر کل جبهه ی دموکراتیک ایران
و سخنگوی جنبش همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران.
۱۶/دیماه/۱۳۹۲/ خورشیدی.
