دوستان، عزیزان ،بزرگان ،سالاران، احزاب، انجمن ها، سندیکا ها، سازمان ها، رهبران، و همه ی کسانی که آزادی،عدالت، رفاه و امنیت،حقوق بشر،رهایی ،دموکراسی و سکولاریزم را حق و خواست اولیه ی خود می دانید.
در شرایط کنونی تحریم‌های بین المللی اگرچه بر مردم ایران فشار‌های وصف ناپذیری تحمیل کرده است اما تاثیر خود را بر حکومت گذاشته است. سیاست نرمش قهرمانانه، شگردی است که راه را برای کوتاه آمدن حکومت در برابر غرب باز می کند و به همین دلیل است که تسلیم نامه ی ژنو امضا شد.
سهم این تسلم نامه اما برای مردم ایران جز فقر و سرکوب و اعدام نیست. اگر چه رژیم مجبور است برای باج دادن به غرب، اصلاحاتی نیز در حوزه ی حقوق بشر انجام بدهد.
اما تا کی باید بنشینیم و خبر اعدام چند هم میهن یا خبر درگذشت، بیماری و تبعید گروهی دیگر از زندانیان سیاسی و یا خبر محکومیت و بازداشت گروه دیگر را بشنویم و به سیاست غر زدن و گله و شکایت از این و آن که عادت کهن سالان از کار افتاده است، بسنده کنیم؟
این در حالی است که قدرت غیر پاسخگو تلاش دارد بر سیاست بازداشت و سرکوب و ایجاد رعب در بین مردم ادامه دهد تا مبادا آزادی خواهان، بر پاشنه اشیل حکومت که همانا نقض سیستماتیک حقوق بشر است فشار بیاورند و یا توده‌های گرسنه و فقیر دست به اعتراض بزنند و این فشار‌های ملی با فشار‌های بین المللی هم راستا شود و به فضای باز برای فعالیت‌های گسترده تر منتهی شود. باید با اقدام عملی خود، دست و پا زدن‌های قدرت غیر پاسخگو را بی‌اثر کنیم.
به عنوان یک مبارز راه آزادی و دموکراسی خواهی از همه ی شما که در راه مبارزه برای آزادی،عدالت، دموکراسی سکولار و حقوق بشر از من شایسته تر هستید، دعوت می کنم، حول خواسته ی به حق و آنی «لغو گام به گام اعدام و آزادی همه ی زندانیان سیاسی» گرد هم آییم و برای تحقق این همصدایی و اتحاد ،پیشنهاد‌های عمل گرایانه ی معینی ارایه دهیم و صدا‌های همدیگر در این راستا را تقویت نماییم و خواسته ی« نه به اعدام و ازادی زندانیان سیاسی» را به جنبش اجتماعی فراگیر تبدیل کنیم. با عنایت به این که پیش تر «کمپین لگام» توسط گروهی از مبارزان، در درون مرز اعلام و مورد پشتیبانی همه ی ما قرار گرفته است و می توان آن را گسترده تر کرد.
خوشبختانه جنبش سکولار دموکراسی خواهی با وجود تکثر و تنوع در تشکل‌ها اما به نیروی اجتماعی قابل توجهی مبدل شده است.
کلید واژه ی موفقیت ما در گام اول، امید ، خود باوری و اتحاد ما، حول مطالبه ی بالا است. پیروزی در گام اول، ساده‌ترین و شفاف‌ترین راه برای رهایی است.
این پیشنهاد را در روز ۷ دیماه که سالروز هجوم امنیتی‌ها به خانه‌ام، ربودن من، بردن اموالم، همراه با ایجاد رعب و وحشت در خانواده‌ام در ۴ سال پیش بود، تقدیم می کنم.
حشمت اله طبرزدی/ ۷ دی ماه/۱۳۹۲ خورشیدی.
