پنج شنبه‌ای مثل امروز بود، ۱۸ اردیبهشت سی و چهار سال پیش، که فرخ‌رو پارسا میان چوبه و چادر، چوبه دار را برگزید. او اولین مدیر کل زن در ایران و نخستین وزیر زن ایران بود. پس از انقلاب ۱۳۵۷، با اینکه سال‌ها از برکناری از مقام وزارتش می‌گذشت، در دادگاه انقلاب اسلامی شعبه تهران به ریاست محمدی گیلانی محاکمه شد و به عنوان «مفسد فی الارض» اعدام گردید.
فرخ‌رو پارسا متولد ۱۳۰۱ در قم است. مادرش، «فخرآفاق پارسا» از فعالان حقوق زنان در مشروطه بود و اولین روزنامه‌نگار زنی بود که به خاطر نگارش مقاله‌هایی در خصوص برابری زن و مرد به تبعید در قم فرستاده شد و همچنین عضو «جمعیت نسوان وطنخواه» بود.
پارسا در سال ۱۳۴۷ به عنوان وزیر فرهنگ انتخاب شد. در زمان وزارت او، زنان به مشاغل مهم اداری بیش از سایر وزارت خانه‌ها راه یافتند. از دیگر اقدامات وی تأکید بر آموزش و یادگیری زبان انگلیسی بود که به یکی از موارد کیفرخواست او بعد از انقلاب در دادگاه نیز تبدیل شد. او همچنین برای اولین بار دستور داد تا در نقاط روستایی کشور به منظور برخورداری دختران از تحصیلات عالی دبیرستان‌های مختلط پسرانه و دخترانه تشکیل شود. فرخ‌رو همچنین طی رایزنی‌هایی با ساواک قرار بر عدم بازداشت معلمان توسط ساواک در محیط تحصیل گذاشته بود. پارسا در سال ۱۳۵۳ از وزارت فرهنگ کناره رفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر