زندانیان سیاسی زن محبوس در بند قرنطینه زندان اوین، سه‌شنبه هفته گذشته در پی یورش ماموران گارد ویژه حفاظت زندان اوین به بند که با توهین، تفتیش وسایل و بازرسی بدنی همراه بوده، مورد آزار جنسی قرار گرفته اند. بستگان این زندانیان سیاسی زن به نقل از خود آنها به عدالت برای ایران گفته‌اند که سه مامور زن در هنگام بازرسی بدنی، به حریم خصوصی این زندانیان تعرض کرده‌اند.
در اعتراض به آزار جنسی، نه تن از زندانیان اعتصاب غذا کرده‌اند و هم اکنون بهاره هدایت (فعال دانشجویی)، حکیمه شکری (عضو گروه مادران عزادار)، ژیلا بنی‌یعقوب (روزنامه نگار)، ژیلا کرم زاده مکوندی (عضو گروه مادران عزادار)، شیوا نظرآهاری (فعال حقوق بشر)، مهسا امرآبادی (روزنامه نگار)، نازنین دیهیمی (مترجم کتابهای کودکان) و نسیم سلطان بیگی (فعال دانشجویی) در اعتصاب غذا به سر می برند.
پیش از این هشت نفر، نسرین ستوده، وکیل مدافع حقوق بشر و برنده جایزه بین المللی ساخاروف در اعتراض به ممنوع الخروج شدن دختر ۱۲ ساله و محدودیت ملاقات با فرزندان و اعضای خانواده اش از روز ۲۶ مهر ماه دست به اعتصاب غذا زده بود. آخرین خبرهای موثق حاکی از آن است که نسرین ستوده از چهارشنبه گذشته و پس از یورش ماموران، به سلول انفرادی منتقل شده، ممنوع الملاقات است و هیچگونه خبری درباره وضعیت سلامتی او در دست نیست.
زندانیان سیاسی زن در نامه‌ای به علی اشرف رشیدی اقدم رییس سازمان زندانهای استان تهران که در وب سایت کلمه منتشر شده نوشته‌اند: “چیزی که قابل گذشت نیست رفتار وحشیانه بعضی از ماموران در بازرسی بدنی است که دور از شان و مصداق بارز تعرض و هتک حرمت به شمار می‌آید و قلم از بیان صریح آن شرم دارد. باتوجه به انواع دوربین‌های امنیتی و سختگیری در رفت آمد‌ها و نقل و انتقال وسایل و غیره و با توجه به وجود ابزار الکترونیکی مناسب که می‌توانست برای بازرسی بدنی بکار رود و یا دست کم محترمانه باشد بر ما معلوم نیست که چرا چنین رفتار توهین آمیزی صورت گرفته ؍ ست.”
آنها اعلام کرده‌اند که «از این پس اجازه چنین بازرسی‌های نا‌معمول و توهین آمیزی را نخواهد داد و مصرانه خواستار عذرخواهی مقامات مسوول، تعهد ایشان دربارهٔ عدم تکرار چنین رفتاری با زنان زندانی وعودت وسایل بازداشت شده به زندانیان یا به خانواده» هایشان شده‌اند.
نتایج تحقیقات عدالت برای ایران در پروژه «جنایت بی‌عقوبت» که با هدف مستند سازی موارد شکنجه و آزار جنسی زندانیان سیاسی زن انجام شده است، نشان می دهد بازرسی بدنی واژینال زندانیان سیاسی زن در برخی از بازداشتگاه‌ها، از جمله بند ۲۰۹ زندان اوین که تحت کنترل وزارت اطلاعات است، عمومیت دارد. نحوه بازرسی به اینگونه است که زندانی زن هر بار که می خواهد وارد بازداشتگاه یا زندان شود، باید سراپا و به طور کامل لخت شود و علاوه بر بازرسی عادی بدنی، داخل واژن وی نیز مورد بازرسی قرار می گیرد. این تحقیق همچنین نشان میدهد برخی از زندانیان سیاسی زن، از بازرسی بدنی کامل خود به عنوان یک «آزار جنسی» یاد کرده‌اند.
این در حالی است که براساس قوانین ایران، بازرسی بدنی تنها در زمان ورود و خروج زندانی از زندان به منظور جلوگیری از ورود یا خروج اشیا ممنوعه مجاز است (مواد ۳۰ و ۳۱ و ۷۹ آيين نامه اجرايي سازان زندانها و اقدامات تاميني و تربيتي كشور). براساس همین قوانین، مسئولان زندان می توانند محل زندگی، لوازم و اشیا محکومان را بازرسی کنند اما این قوانین حق بازرسی بدنی زندانیان را جز در زمان ورود و خروج از زندان به آنها نداده است. (مواد ۸۱ و ۸۲ همان آیین نامه). بنابراین، بازرسی بدنی زندانیان سیاسی زن در بند قرنطینه زندان اوین در هفته گذشته، مصداق بارز تنبیه و اعمال خشونت علیه زندانیان بوده که نه فقط طبق موازین بین المللی حقوق بشر که طبق قوانین داخلی ایران نیز ممنوع است (ماده ۱۶۹ همان آیین نامه). این حملات تنبیهی و آزارهای جنسی در درون زندان و هم زمان، انتشار مطالب حاوی توهین های جنسی از سوی وب سایتهای دولتی درباره نسرین ستوده پس از دریافت جایزه معتبر ساخاروف نشان از تدارک برنامه ای وسیعتر برای سرکوب زندانیان سیاسی زن و تحریک افکار عمومی علیه آنان دارد.
عدالت برای ایران ضمن پشتیبانی از خواسته به حق زندانیان سیاسی زن در لزوم پاسخگویی مقامات مسئول، به خصوص علی اشرف رشیدی اقدم، رییس سازمان زندانهای استان تهران، درمورد آزار و اذیت و هتک حرمت آنان، تلاش خود را برای اطلاع رسانی پیرامون وضعیت زندانیان سیاسی زن در بند قرنطینه 209 اوین ادامه خواهد داد.
عدالت برای ایران همچنین ضمن ابراز نگرانی شدید درباره سلامتی نه زندانی سیاسی زن که هم اکنون در اعتصاب غذا هستند، از نهادهای بین المللی می خواهد که ضمن نظارت دقیق بر وضعیت زندانیان سیاسی زن، جمهوری اسلامی را وادار به رعایت حقوق زندانیان سیاسی و پذیرش مطالبات به حق آنان کند. این فشارها باید تا زمانی که تمامی زندانیان سیاسی که تنها به دلیل دفاع خود از عدالت، حقوق بشر و دموکراسی با محکومیتهای سنگین مواجه شده اند آزاد نشوند ادامه داشته باشد.
------------
بدون شک رفتار خشونت آمیز ماموران زندان اوین در بندقرنطینه زنان 209 زندان که از چشم مسولان زندان بدور نبوده ایت مصداق بارز نقض حقوق فردی و ازار جنسی زنان به شمار میرود که از جانب تمامی فعالان و مدافعان حقوق بشری محکوم است و مسولان زیربط باید پاسخگو باشند. کدام مقام و قانونی به ماموران زن برای تضعیف روحیه اجازه چنین برخوردی را میدهد؟ البته این گونه رفتار ها نه فقز از لحاظ فیزیکی بلکه با هدف تخریب روحی اشخاص صورت میگیرد تا حس عدم وجود امنیت به انها القاء شود و را مقاونت برانها بسته شود.ولی از همین جا اعلام میکنم که خواهران و دوستانم در بند قرنطینه زندان اوین وجودم پوششی غیر قابل نفوذ برایت است ان را پیش کش میکنم...بدان که تنها نیستی و عمر ظلم کوتاه است
در اعتراض به آزار جنسی، نه تن از زندانیان اعتصاب غذا کرده‌اند و هم اکنون بهاره هدایت (فعال دانشجویی)، حکیمه شکری (عضو گروه مادران عزادار)، ژیلا بنی‌یعقوب (روزنامه نگار)، ژیلا کرم زاده مکوندی (عضو گروه مادران عزادار)، شیوا نظرآهاری (فعال حقوق بشر)، مهسا امرآبادی (روزنامه نگار)، نازنین دیهیمی (مترجم کتابهای کودکان) و نسیم سلطان بیگی (فعال دانشجویی) در اعتصاب غذا به سر می برند.
پیش از این هشت نفر، نسرین ستوده، وکیل مدافع حقوق بشر و برنده جایزه بین المللی ساخاروف در اعتراض به ممنوع الخروج شدن دختر ۱۲ ساله و محدودیت ملاقات با فرزندان و اعضای خانواده اش از روز ۲۶ مهر ماه دست به اعتصاب غذا زده بود. آخرین خبرهای موثق حاکی از آن است که نسرین ستوده از چهارشنبه گذشته و پس از یورش ماموران، به سلول انفرادی منتقل شده، ممنوع الملاقات است و هیچگونه خبری درباره وضعیت سلامتی او در دست نیست.
زندانیان سیاسی زن در نامه‌ای به علی اشرف رشیدی اقدم رییس سازمان زندانهای استان تهران که در وب سایت کلمه منتشر شده نوشته‌اند: “چیزی که قابل گذشت نیست رفتار وحشیانه بعضی از ماموران در بازرسی بدنی است که دور از شان و مصداق بارز تعرض و هتک حرمت به شمار می‌آید و قلم از بیان صریح آن شرم دارد. باتوجه به انواع دوربین‌های امنیتی و سختگیری در رفت آمد‌ها و نقل و انتقال وسایل و غیره و با توجه به وجود ابزار الکترونیکی مناسب که می‌توانست برای بازرسی بدنی بکار رود و یا دست کم محترمانه باشد بر ما معلوم نیست که چرا چنین رفتار توهین آمیزی صورت گرفته ؍ ست.”
آنها اعلام کرده‌اند که «از این پس اجازه چنین بازرسی‌های نا‌معمول و توهین آمیزی را نخواهد داد و مصرانه خواستار عذرخواهی مقامات مسوول، تعهد ایشان دربارهٔ عدم تکرار چنین رفتاری با زنان زندانی وعودت وسایل بازداشت شده به زندانیان یا به خانواده» هایشان شده‌اند.
نتایج تحقیقات عدالت برای ایران در پروژه «جنایت بی‌عقوبت» که با هدف مستند سازی موارد شکنجه و آزار جنسی زندانیان سیاسی زن انجام شده است، نشان می دهد بازرسی بدنی واژینال زندانیان سیاسی زن در برخی از بازداشتگاه‌ها، از جمله بند ۲۰۹ زندان اوین که تحت کنترل وزارت اطلاعات است، عمومیت دارد. نحوه بازرسی به اینگونه است که زندانی زن هر بار که می خواهد وارد بازداشتگاه یا زندان شود، باید سراپا و به طور کامل لخت شود و علاوه بر بازرسی عادی بدنی، داخل واژن وی نیز مورد بازرسی قرار می گیرد. این تحقیق همچنین نشان میدهد برخی از زندانیان سیاسی زن، از بازرسی بدنی کامل خود به عنوان یک «آزار جنسی» یاد کرده‌اند.
این در حالی است که براساس قوانین ایران، بازرسی بدنی تنها در زمان ورود و خروج زندانی از زندان به منظور جلوگیری از ورود یا خروج اشیا ممنوعه مجاز است (مواد ۳۰ و ۳۱ و ۷۹ آيين نامه اجرايي سازان زندانها و اقدامات تاميني و تربيتي كشور). براساس همین قوانین، مسئولان زندان می توانند محل زندگی، لوازم و اشیا محکومان را بازرسی کنند اما این قوانین حق بازرسی بدنی زندانیان را جز در زمان ورود و خروج از زندان به آنها نداده است. (مواد ۸۱ و ۸۲ همان آیین نامه). بنابراین، بازرسی بدنی زندانیان سیاسی زن در بند قرنطینه زندان اوین در هفته گذشته، مصداق بارز تنبیه و اعمال خشونت علیه زندانیان بوده که نه فقط طبق موازین بین المللی حقوق بشر که طبق قوانین داخلی ایران نیز ممنوع است (ماده ۱۶۹ همان آیین نامه). این حملات تنبیهی و آزارهای جنسی در درون زندان و هم زمان، انتشار مطالب حاوی توهین های جنسی از سوی وب سایتهای دولتی درباره نسرین ستوده پس از دریافت جایزه معتبر ساخاروف نشان از تدارک برنامه ای وسیعتر برای سرکوب زندانیان سیاسی زن و تحریک افکار عمومی علیه آنان دارد.
عدالت برای ایران ضمن پشتیبانی از خواسته به حق زندانیان سیاسی زن در لزوم پاسخگویی مقامات مسئول، به خصوص علی اشرف رشیدی اقدم، رییس سازمان زندانهای استان تهران، درمورد آزار و اذیت و هتک حرمت آنان، تلاش خود را برای اطلاع رسانی پیرامون وضعیت زندانیان سیاسی زن در بند قرنطینه 209 اوین ادامه خواهد داد.
عدالت برای ایران همچنین ضمن ابراز نگرانی شدید درباره سلامتی نه زندانی سیاسی زن که هم اکنون در اعتصاب غذا هستند، از نهادهای بین المللی می خواهد که ضمن نظارت دقیق بر وضعیت زندانیان سیاسی زن، جمهوری اسلامی را وادار به رعایت حقوق زندانیان سیاسی و پذیرش مطالبات به حق آنان کند. این فشارها باید تا زمانی که تمامی زندانیان سیاسی که تنها به دلیل دفاع خود از عدالت، حقوق بشر و دموکراسی با محکومیتهای سنگین مواجه شده اند آزاد نشوند ادامه داشته باشد.
------------
بدون شک رفتار خشونت آمیز ماموران زندان اوین در بندقرنطینه زنان 209 زندان که از چشم مسولان زندان بدور نبوده ایت مصداق بارز نقض حقوق فردی و ازار جنسی زنان به شمار میرود که از جانب تمامی فعالان و مدافعان حقوق بشری محکوم است و مسولان زیربط باید پاسخگو باشند. کدام مقام و قانونی به ماموران زن برای تضعیف روحیه اجازه چنین برخوردی را میدهد؟ البته این گونه رفتار ها نه فقز از لحاظ فیزیکی بلکه با هدف تخریب روحی اشخاص صورت میگیرد تا حس عدم وجود امنیت به انها القاء شود و را مقاونت برانها بسته شود.ولی از همین جا اعلام میکنم که خواهران و دوستانم در بند قرنطینه زندان اوین وجودم پوششی غیر قابل نفوذ برایت است ان را پیش کش میکنم...بدان که تنها نیستی و عمر ظلم کوتاه است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر