چهارده سال از كشتار فجيع داريوش و پروانه فروهر، رهبران ملى اپوزيسيون دگرگون خواه گذشت. در اين چهارده سال، نه تنها آمران اين كشتار -كه از بلندپايه ترين مقامات جمهورى اسلامى هستند- به دست عدالت سپرده نشدند كه جايگاه خود را در ساختار جمهورى اسلامى محكم تر نيز كرده اند. نيروهاى امنيتى، انتظامى جمهورى اسلامى با حضور سنگين خود، هر ساله، خانه اى كه فروهرها در آن زندگى و مبارزه مى كردند و سرانجام شاهد تكه تكه شدن پيكر يكديگر بودند را به محاصره در مى آوردند تا به خيال خود مانع ارتباط مردم ايران با آن خانه -خانه آزادى- و بزرگداشت ياد آنها باشند. چرا كه بزرگداشت ياد فروهرها به معناى محكوميت مستقيم جمهورى اسلامى است. امسال نيز، خانه فروهرها در محاصره نيروهاى انتظامى، امنيتى بود. اما دور نيست زمانى كه مردم ايران آزادانه در سالگرد آنها، در «خانه آزادى» و خيابانها هاى پيرامونش به بزرگداشت آن دو عزيز بپردازند. بزرگداشتى كه در آزادى كامل برگزار خواهد شد، بزرگداشتى كه تنها در آزادى مى تواند برگزار شود. آزادى كه پروانه و داريوش براى آن كاردآجين شدند. پرستو فروهر امروز و در حاليكه خانه پدرى و مادرى اش در محاصره نيروهاى انتظامى بود گفت: برگزارى آزادانه مراسم بزرگداشت پدر و مادرم يك آرزوى زيبا براى من است.
------------
اطلاعیه پرستو فروهر به مناسبت سالگرد شهادت پدر و مادرش
چهارده سال پیش در شب یکم آذرماه پدرومادرم٬ داریوش و پروانه فروهر٬ در خانه‌شان مورد هجوم گماشتگان وزرات اطلاعات جمهوری اسلامی قرار گرفتند و بیرحمانه به قتل رسیدند - آن دو که از رهبران مخالفان سیاسی در ایران بودند و دهه های متوالی برای دستیابی به آزادی‌های فردی و اجتماعی٬ امنیت قضایی و جدایی دین از دولت مبارزه کرده بودند.
به سنت هرساله امسال نیز در آستانه آذرماه به ایران سفر خواهم کرد تا سالروز قتل پدرومادرم را در خانه‌شان به سر کنم٬ اگرچه در طی هشت سال گذشته برگزاری مراسم بزرگداشت بر ما بستگان آن دو عزیز ممنوع بوده است. ممنوعیتی که با حضور سنگین نیروهای انتظامی و امنیتی و تحمیل شرایط قرنطینه بر خانه پدرومادرم اعمال شده است.
انزوای تحمیلی٬ محاصره و قطع ارتباط آن خانه با دنیای اطراف در روز سالگرد و نیز دریافت بی‌قدرتی خویش در این چنبره به دشواری قابل تحمل است. اما کنه این تقابل بر سر حق یادآوری و حافظه هست که من همچنان بر آن ایستادگی خواهم کرد.
این دریافت تلخ از بی قدرتی خویش در برابر تهدیدها و تحمیل‌های حاکم به برداشت من روایت این روزگار بسیاری از ایرانیان است. با اینهمه امیدوارم پافشاری بر یادآوری٬ به پایداری آرمانهای پدرومادرم که از سمبل‌های مبارزات آزادیخواهانه ایرانیان هستند یاری رساند٬ و نیز امیدها و چشم اندازهای آنانی که سودای تغییرات رهاییبخش دارند را نیرو بخشد و نمایان سازد.
با امید به همبستگی شما
--------------
14سال از شهادت این دو عزیز گرانقدر راه ازادی و سربلندی ایران زمین میگذرد و هرسال ترس مقامات امنیتی ایران از تجمع و برگزاری مراسم برایشان بیشتر میشود.چندین سال است که هرسال در چنین روزی بر سر کوچه مرادی در خیابان هدایت تهران میرفتم و از پشت صف گارد ویژه وضد شورش درودی بر روان پاکشان نثار می کردم.به خوبی سادم می آید که سال گذشته که به آنجا رفته بودم رفتار خشن نیروهای امنیتی را با دختر وپسر جوانی که به قصد ورود به گوچه امده بودند را دیدم ویراشفتم و اعتراض کردم که جواب من نیز جز ضربه از"باتوم"نبود.ولی ظالمان بدانند که عمر ظلم کوتاه است وبدانند که هر روز ارزش و یاد فروهر ها در دل ما پررنگ تر میشود تا روزی که ازادانه در منزل ایشان که همان مقتل انان است دور هم جمع شویم وسرود ایران جاوید ازاد را سر دهیم تا روح پر فتوح فروهر ها در بهشت برین ارام گیرد.
پدرم داریوش فروهر و پروانه فروهر امسال نیز مثل چند سال گذشته جنایت علیه شما را چندباره محک.م میکنم وان را در مثابه با جنایت علیه بشریت میدانم و نعل و نفرین را بر عاملان وامران آن مبفرستم.خواهرم پرستو جان بدان که یاد پدر و مادرت همیشه در دل ازاد اندیشان زنده است و از عشق با عشق به ازادیشان موج میزند.وبدان که صدای ما همان صدای ناله ایست که تو در زمان شنیدن خبر تلخ درگذشتشان شنیدی...روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد
------------
اطلاعیه پرستو فروهر به مناسبت سالگرد شهادت پدر و مادرش
چهارده سال پیش در شب یکم آذرماه پدرومادرم٬ داریوش و پروانه فروهر٬ در خانه‌شان مورد هجوم گماشتگان وزرات اطلاعات جمهوری اسلامی قرار گرفتند و بیرحمانه به قتل رسیدند - آن دو که از رهبران مخالفان سیاسی در ایران بودند و دهه های متوالی برای دستیابی به آزادی‌های فردی و اجتماعی٬ امنیت قضایی و جدایی دین از دولت مبارزه کرده بودند.
به سنت هرساله امسال نیز در آستانه آذرماه به ایران سفر خواهم کرد تا سالروز قتل پدرومادرم را در خانه‌شان به سر کنم٬ اگرچه در طی هشت سال گذشته برگزاری مراسم بزرگداشت بر ما بستگان آن دو عزیز ممنوع بوده است. ممنوعیتی که با حضور سنگین نیروهای انتظامی و امنیتی و تحمیل شرایط قرنطینه بر خانه پدرومادرم اعمال شده است.
انزوای تحمیلی٬ محاصره و قطع ارتباط آن خانه با دنیای اطراف در روز سالگرد و نیز دریافت بی‌قدرتی خویش در این چنبره به دشواری قابل تحمل است. اما کنه این تقابل بر سر حق یادآوری و حافظه هست که من همچنان بر آن ایستادگی خواهم کرد.
این دریافت تلخ از بی قدرتی خویش در برابر تهدیدها و تحمیل‌های حاکم به برداشت من روایت این روزگار بسیاری از ایرانیان است. با اینهمه امیدوارم پافشاری بر یادآوری٬ به پایداری آرمانهای پدرومادرم که از سمبل‌های مبارزات آزادیخواهانه ایرانیان هستند یاری رساند٬ و نیز امیدها و چشم اندازهای آنانی که سودای تغییرات رهاییبخش دارند را نیرو بخشد و نمایان سازد.
با امید به همبستگی شما
--------------
14سال از شهادت این دو عزیز گرانقدر راه ازادی و سربلندی ایران زمین میگذرد و هرسال ترس مقامات امنیتی ایران از تجمع و برگزاری مراسم برایشان بیشتر میشود.چندین سال است که هرسال در چنین روزی بر سر کوچه مرادی در خیابان هدایت تهران میرفتم و از پشت صف گارد ویژه وضد شورش درودی بر روان پاکشان نثار می کردم.به خوبی سادم می آید که سال گذشته که به آنجا رفته بودم رفتار خشن نیروهای امنیتی را با دختر وپسر جوانی که به قصد ورود به گوچه امده بودند را دیدم ویراشفتم و اعتراض کردم که جواب من نیز جز ضربه از"باتوم"نبود.ولی ظالمان بدانند که عمر ظلم کوتاه است وبدانند که هر روز ارزش و یاد فروهر ها در دل ما پررنگ تر میشود تا روزی که ازادانه در منزل ایشان که همان مقتل انان است دور هم جمع شویم وسرود ایران جاوید ازاد را سر دهیم تا روح پر فتوح فروهر ها در بهشت برین ارام گیرد.
پدرم داریوش فروهر و پروانه فروهر امسال نیز مثل چند سال گذشته جنایت علیه شما را چندباره محک.م میکنم وان را در مثابه با جنایت علیه بشریت میدانم و نعل و نفرین را بر عاملان وامران آن مبفرستم.خواهرم پرستو جان بدان که یاد پدر و مادرت همیشه در دل ازاد اندیشان زنده است و از عشق با عشق به ازادیشان موج میزند.وبدان که صدای ما همان صدای ناله ایست که تو در زمان شنیدن خبر تلخ درگذشتشان شنیدی...روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر